vi

30 7 10
                                    


Bir şeyler değişmişti... Ben değişmiştim. İlk kurulduğumda ben böyle değildim. Ama bu değişimden nefret etmiyorum. Ama bu değişim beni yeni kılar mı? Ben hâlâ eski ben miyim..? Yoksa ben...

Tuvaletten çıkar çıkmaz hızla İsmet'in Saray'daki ofisine koştum. İsmet olanlardan habersiz mükemmel el yazısıyla yine günlüğünü yazıyordu.

"Efendim Türkiye?" dedi bıkkınlıkla "Saçını kesmişsin, bir şey mi oldu?"

"Yok... Sadece... A- Yani ben- Yok bir şey..!" kekelememden hiçbir şey anlatamadım "Özür dilerim."

"Türkiye iyi misin? Sen hiç böyle konuşmazsın, bir sorun mu var?" Sen de hiç böyle konuşmazsın İsmet. "Atam'a bir şey oldu, o sanırım..."

"Ne..? Hemen beni ona götür."

İsmet'i Atam'ın odasına koşa koşa götürdüm. Saray'daki güzel tablolara ne bakacak ne de haremdeki kızlarla dedikodu yapacak zaman yoktu. İsmet sanki bunların benim tarafımdan iğrenç bir şaka olmasını istermiş gibi kaygılı bir suratı vardı... Keşke bir şaka olsaydı.

Odaya geldiğimizde ben nefes nefese kalmışken İsmet'in gözleri dehşet görmüş gibi -zaten az önce gördü- Atam'ın vücuduna bakıyordu. Ben Atam'a bakamadım. Gözlerimin acıdığını hissettim. İsmet yavaşça Atam'ın bedenine yaklaştı, gözleri dolmuştu ve yakında o yaşları dökecekti. Ben hâlâ Atam'a bakamadım. İsmet'in kısa yasından sonra yerden kalktı ve ben de onu takip ederek kalktım.

"Türkiye, Atam'ı yatağına yaptıracağız, sen onun ayağından tut ben de omzundan." "Ee... Ben omzundan tutsam olmaz mı..?" "Uh tamam?"

Atam'a bakmamak için kafamı sola çevirdim. Orada absürt bir şekilde fazla sandalye vardı. Nasıl fark etmedim bilmiyorum ama son zamanlarda çokça öksürüyordu ve nedensizde de oda değiştirmişti -yeni odası bu- ilk başta anlamasam da şimdiki olay... Bunu çok iyi açıklıyor.

İsmet'le Atam'ın bedenini yatağa koymuştuk. İsmet tek eliyle yüzünü kapatmış, yere bakarak yaş akıtıyordu. Ben yine Atam'a bakmamıştım.

İsmet odadan doktorlara haber vermek için çıkmıştı. Atam'la başbaşa kalmıştım. Ne kadar onun yüzüne bakmak istesem de bir şey beni engelliyormuş gibiydi. Gözlerimin dolduğunu farketmemiştim. Atam'a bakamadan hıçkıra hıçkıra ağlamaya başladım. İki elimle de yüzümü kapadım ve Atam'ın bedenine çöktüm. Babam öldüğünde bu kadar üzülmemiştim, niye bu adam için bu kadar çok ağlıyorum..?

Hatay'ı alacaktım. Benim inatçılığım yüzünden Atam bir türlü alamamıştı o yüzden onun için ben alacaktım -zaten almayı planlıyordum ama gerçek tetik buydu- Eşyalarımı topladım, Saray'da kimseye veda etmedim. Hatay'ı alana kadar kimsenin suratına bakmayacaktım. Atam'ın bile

.𖥔 ݁ ˖

gencler 6 aydir yokum😞 yok olmamin da duzgun bi nedeni yok sadece yazmak istemedim🔥🔥bu yuzdn size ciddi (🤯) bi cahptr verdim ilk defa boyle yazdim btw😉 belki yine boule yazarim bi ara sonraki chaoterlarda transfovik ermenistan geliyo🙏

Yayımlanan bölümlerin sonuna geldiniz.

⏰ Son güncelleme: Jun 23 ⏰

Yeni bölümlerden haberdar olmak için bu hikayeyi Kütüphanenize ekleyin!

Trans Türkiye (ciddiye almayin😞😞🙏)Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin