İÇİMDEKİ GÜÇ

YENİ ŞEHİR YENİ DERT

(Kitabım güzel oluyormu bilmiyorum ama umarım seversiniz )

İYİ OKUMALAR

3 Ay Sonra

Fransa'dan taşınıyorduk.Neden mi? Çünkü babamın tayini çıkmıştı. Onla birlikte bizde gitmeliydik. Okul kaydımı çoktan oradaki üniversiteye almışlardı bile. Burada arkadaşım yoktu ama yine de burayı seviyordum. Buradan ayrılmak bana  zor geliyordu. Ailem de bunu anlamıştı.

Lena: Anne biz gitmesek olmaz mı?

Emma:Babanı yalnız mı bırakacaksın?

Lena: Ben burayı seviyordu-

Emma:Sevdiğini biliyorum ama zorundayız. Hem belki arkadaş da bulursun.

Lena:Off ,peki.

Eşyalarımızı toplayıp arabaya koyduk ve Londra'ya doğru yola koyulduk.

Abim yanımızda değildi çünkü evlenmişti ve çocuğu bile olmuştu.

Giderken dışarıyı izleyerek gidiyordum ve orada ne yapacağımı düşünüyordum. Kesin yine arkadaşım olmayacaktı. Umarım orada zorbalığa uğramam.

Ben bunları düşünürken annem bana seslendi.

Emma:Lena asma suratını. Hadi bize bir şarkı söyle.

Lena:Anne aklımda şarkı yok ama.

Emma:Tamam ama moralini bozma lütfen.

Lena: Peki anne

Birkaç saatin ardından Londra'ya gelmiştik. Babam evi almıştı ve bizi hemen yeni evimize götürdü.

Evimiz 2 katlı, tatlı bir görünüme sahip bir evdi.

Eşyalarımızı taşıdık ve akşam olduğu için erkenden yattık.

Sabah vakti

Yeni şehirdeki okulun ilk günü olduğu için annem beni erkenden kaldırmıştı. Zor da olsa üstümü giyindim ve evden çıkıp   yola koyuldum.

Giderken etrafa bakınıyordum. Bir fırın gördüm ve yiyecek bir şeyler aldım. Yemek yiyerek okula varmıştım.

Okul çok güzeldi. Umarım içindeki insanlarda öyledir. Hemen okula girip sınıfımı aramaya başladım. Sınıfımı bulduğumda öğretmenin sınıfta olduğunu fark ettim. Kapıyı çalıp sınıfa girdim

Öğretmen:Sen yeni öğrencisin sanırım. Geç tahtaya kendini tanıt.

Lena:Peki. Ben Lena. Buraya Fransa'dan geldim. Umarım hepinizle iyi anlaşırız.

Öğretmen:Peki Lena. Marcus'un yanına otur.

Dediği kişinin yanına oturdum.

Sınıftaki herkes bana dik dik bakıyordu. Teneffüs olunca kimse yanıma gelmedi ve yanımdaki çocuk hemen yanımdan kalkıp gitti. Okul bitene kadar bu böyle devam etti.

İlk gün kimse benle konuşmadı ve okul bitti

Okuldan hemen çıkıp eve doğru yola koyuldum. Yine aynı şey olmuştu. İnsanlar beni sevmemişti. Ağlamamak için kendimi zor tutuyordum.

Eve geldiğimde evde kimse yoktu . Neredeler diye merak ettim ve onları aradım. İşleri çıktıkları için geç geleceklermiş. Evde kimse olmadığı için ağlayarak odama çıktım ve yatağa yattım. Resmen bugün dejavu yaşamıştım.

Geç saate kadar ağladım ve en sonunda uykuya daldım.