Korkuttum değil mi sizi? Bir önceki bölümü final sandınız değil mi? Ne yalan söyleyeyim bende final yapmayı düşündüm. Ama final yapmaya kıyamadım bu yüzden devam. 11. bölümü ileride anlayacaksınız.
Demir den devam
- Azel, Azel abicim lütfen uyuma. Abicim lütfen ses ver. Azelllllll
Ses gelmeyince göz yaşlarımı saldım.
- Hızlan lütfen hızlan ona geç kalamayız dedim arabayı süren Kaner'e. Ambulansı arayan ve konuşmasını bitiren Denize döndüm.
- Ne kadar sürede varırlarmış, konuşmayı bıraktı bilinci kapandı sanırım. Sesi çok acı çekiyormuş gibi geliyordu. Ya ona bir şey olursa ya gerçekten geç kalmışsak ona dedim.
- Geç kalmayacağız abi yetişeceğiz bir daha da bırakmayacağız kardeşimizi dedi Kaner ve biraz daha hızlandı.
Bana bir ömür gibi gelen bir süre sonra tarif ettiği yere geldik. Arabadan indim ve ara sokaklardan birine daldım. Burada yoktu, biraz daha ilerledikten sonra sırtını duvara yaslamış yerde yatan onu gördüm.
Koşarak yanına gittim ilk nefes alıp almadığını kontrol ettim. Alıyordu Allah şükür nefes alıyordu nabzı düşüktü ama hala yaşıyordu hala şansımız vardı.
Hızla onu kontrol ettiğimde karnından yaralandığını ve kan geldiğini fark ettim. Titreyen ellerimle yarasına bastırmaya ve kanamaya engel olmaya çalıştım. Bıçaklanmış mıydı?
- Azel abim bak biz geldik yetiştik sana abim lütfen pes etme bizden gitme lütfen dedim.
Dolu olan gözlerimle onu incelemeye devam ederken yüzünde ve vücudunda da yaralar olduğunu fark ettim ettim. Kim yapmıştı ona bunları? Kim kardeşini bu hale getirmişti? Kardeşi 2 gündür neredeydi? Bunları sonra düşünmek için zihnimin arka planına atarken odağımı tekrar Azel'e verdim.
1-2 dakika sonra ambulans sesleri kulaklarımı doldurdu. Görevliler bize doğru koşmaya ve ilk yardım uygulamaya başladılar. Azel'i sedyeye aldılar ve ambulansa bindirdiler.
Bende ambulansa binmek isteyince izin vermediler. Israr edip zaman kaybetmek istemediğim için uzatmadım ve gidecekleri hastanenin adını öğrendim. Tıbbi geçmişine dair bilgileri de onlara aktardım.
Ambulans yola koyulunca şoktan dona kalmış olan Denizi fark ettim ona seslenince gözleri kanlı olan ellerime kaydı ve bakışlarını ellerimden ayırmadı. Bir iki kere daha seslensem de cevap vermemişti. Onu sarsmak istesem de kanlı ellerimle ona dokunmanın onda travma yaratacağından korktuğum için yapamadım. Kaner'e seslendim
- Kaner Denizi arka koltuklardan birine oturt ve onunla ilgilen lütfen hızlıca hastaneye gidelim dedim. Denizi arabaya bindirdikten sonra yanıma geldi
- Abi arabayı ben süreyim istersen bu halde araba kullanamazsın dedi ona anlamsız bakışlar atarken titreyen ve Azel'in kurumaya başlamış kanıyla kaplı ellerimi gösterdi, haklıydı böyle araba kullanamazdım. Onu onaylarken arabanın arka koltuğuna oturdum.
Hızlıca arabayı sürmeye başladı. Yol boyunca yanımda oturan Deniz de bende gözlerimizi ellerimden alamamıştık.
Hastaneye varır varmaz kendimi arabadan attım ve önümden giden sedyeye doğru koştum. Acilin müdahale bölümüne doğru ilerlerken
- Kalbi durdu çabuk elektroşoku hazırlayın, karnından da bıçaklanmış ve çok kan kaybetmiş vakit kaybedemeyiz direk ameliyathaneye. dedi doktorlardan biri. Ambulanstaki görevlilerden biri
- Çocuk kalp ve astım hastası, aynı zamanda vücudunda uyuşturucu var dikkatli olun masada kalabilir dedi. Ben duyduğum şeyle yıkılırken ayaklarım gitmeyi durdurmuştu. Hayır hayır o bizi bırakamazdı. Sırtımı duvara yaslarken Azel çoktan ameliyathaneye girmişti.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
KOD ADI: AİLEM (gerçek ailem) ( erkek versiyon)
Jugendliteraturoyun daha fazla süremezdi. Ya onun oyunu istediği gibi bitirmesine izin verecektim yada bir kukla olmaktan çıkıp bu oyunu ben kendi ellerimle bitirecektim. Bir gerçek ailem hikayesi. Ve tabikide erkek versiyon. Dram seviyorsanız bence tam sizlik kom...
