oyun daha fazla süremezdi. Ya onun oyunu istediği gibi bitirmesine izin verecektim yada bir kukla olmaktan çıkıp bu oyunu ben kendi ellerimle bitirecektim.
Bir gerçek ailem hikayesi. Ve tabikide erkek versiyon. Dram seviyorsanız bence tam sizlik kom...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Ay bir önceki bölüm koymayı unutmuşum ama Toprağı yukarıdaki çocuk gibi düşünebilirsiniz.
Azel 12 yaşında
İstanbul'un ıssız sokaklarından birinde bir elimde uyuşturucu bir elimde bıçak duruyordum. Yoksunluk krizlerimden birini yaşıyordum ve evden kaçmıştım. Ne kadar daha bu şekilde yaşayabilirdim bilmiyordum. Ya iğneyi saplayacak ve acı çekerek yaşayacaktım ki buna ne kadar yaşamak denirdi bilmiyorum. Ya da saplayacaktım bıçağı kendime ölüp gidecektim. İkinci seçenek daha hoş geliyordu kulağa. Kararımı verdim ölümü seçecektim.
İğneyi yere bıraktım, bıçağı iki elimle sıkıca tuttum ve kendime çevirdim. Evet evet saplayacaktım ve her şey bitecekti o lanet olası aileden kurtulacaktım çektiğim bütün acılar bitecekti. Her gün değil bir kere ölecektim. Hadi Azel dedim. Bıçağı kendimden biraz daha uzaklaştırdım tam bütün gücümle saplayacakken ıssız, kimsenin girmeyeceği o sokağa ağlayarak bir çocuk girdi. 6-7 yaşlarında çekik gözlü tatlı ve iyi giyimli bir çocuktu. Bu tehlikeli sokaklarda ne işi vardı ki?
Çocuğun bana baktığını ama yaklaşmaya korktuğunu anlayınca elimdeki bıçağı yere bıraktım. En nihayetinde o işi bir çocuğun önünde yapamazdım değil mi?
Olduğum yerden yavaşça kalktım. Kalkerken iğne ve bıçakla küçük bir bakışma yaşadım. O zehri arzulayan bedenim titredi. Hayır kendime hakim olmam gerekti.
-Paşam burada ne işin var bak buralar çok tehlikeli ailen nerede senin diye sordum karşımdaki çocuğa.
Hala ağlıyordu ama ben konuşmaya başlayınca azalmıştı.
-Ben ben kayboldum, abi abileyimle gezmeye çıkmıştık. Ben ben Ege abimin elini tutuyoydum. Sonya sonya kedi göydüm çok tatlı yavyu biy kediydi ama ama yayalıydı bende onun peşinden gittim ama sonya onu kaybettim bende kayboldum. Dedi bütün bu olayları burnunu çeke çeke ve ağlayarak anlatmıştı.
-Tamam paşam tamam ağlama artık ben bulurum aileni hem aileni bulduktan sonra kediyi de bulur bakarım tamam mı? Üzülme sen artık dedim. Ağlaması durmuş gözleri neşeyle parlamaya başlamıştı çoktan
- Geyçekten mi hem ailemi hem de kediyi buluy musun diye sordu.
- Tabi canım bulurum dedim. Ve bir tebessüm kondurdum dudağıma.
-Söyle bakalım paşa adın ne senin kaç yaşındasın ve en son neredeydiniz hatırlıyor musun? Diye sordum ama çok peşe olduğu için çocuk anlamayabilirdi tek tek sormaya karar vermişken o çoktan sorumu cevaplamaya başladı
-Adım Topyak, altı buçuk yaşındayım en son bi payktaydık ama adını bilmiyoyum dedi.
- Toprak ha çok güzel bir adın varmış peki koca adam abilerinden birinin numarasını biliyor musun diye sordum.
-Tamam o zaman paşa abilerini aramaya başlayalım dedim. Bir iki sokak ötede gür bir ses duyunca korktum yanımdaki çocuğunda korktuğunu anlayınca elini tuttum.
