Yanımda Kal +18

8.

Batuğ Tanrıverdi

Gözlerimi açtığımda hastahanedeydim yatakta uzanıyordum. Yanımdaki koltukta uyuyan . Buğday tenli ,siyah saçlı ,yakışıklı ,hafif kaslı ,189 boyundadaki ikizimdi . Hayvan sesine benzeyen horlaması yetmiyor gibi bir de biricik nişanlısı Nejla Hanım 'ın ismini sayıklıyordu. Uyansın istemedim kafamı diğer tarafa çevirdim. Siyah saçlı ,beyaz tenli ,uzun boylu ,inci gibi parlayan dişleriyleriyle abim bana gülümsüyordu. Gerçekçi olmak gerekirse abimin gülüşü beni rahatsız etmiştı.

Abim :
Nasılsın Batuğ? Keyfin
umarım yerindedir.

Ben :
Bazen bizi umursamaz
oluyorsun abi .

Abim :
Neiçin böyle düşünürsün ?

Yüzüme bile bakmıyordu pencereden dışarıyı izliyordu .

Ben :
Son ziyaretinde en kısa
zamanda geleceğini söyledin .

Abim :
İşlerim fazla yoğun Batuğ.

Ben :
Aras seni çok özlüyor. Senin yüzünden kafayı yedi biliyor musun ?

Abim :
Ben üzgünüm. Şey
hâlâ hasta mısın ?

Ben :
Ayıpsın fevkaladeyim .

Abim :
Emin misin ? Bir
kere daha düşün.

Ben :
Ben iyiyim asıl kötü olan Aras. Senin yüzünden Aras ölebilir !

Abim :
Üzgünüm .

Ben :
Üzgün olman bir
işe yaramıyor !

Abim :
Peki ne yapmalıyım .

Ben :
Özür dile .

Abim :
Abartma Batuğ.

Ben :
Özür dile !

Abim :
Olmaz !

Ben :
Sana özür dile dedim !

Abim :
Hayır .

Bu hareketi beni çok sinir etmişti. Yükselmek ve ya ses tonumu yükseltmek istemiyordum .

Ben :
Özür dile ! Özür dile ! Özür dile!

Sinirden gözlerimden yaş akıyordu. Kendime engel olamıyordum.

Aras:
Batuğ neyin var ağlama.

Gözlerimdeki akan yaşları silmeden konuşmak benim için zordu.

Ben:
Eve gitmek istiyorum Aras.

Çok şiddetli ağlamaya başladım.
Aras başımı omzuma yasladı.

Aras:
Tamam yarın sabah gideceğiz. Sana söz veriyorum. Nejla sana pasta yapacağını söyledi. Tamam mı?

Ben:
Hayır şimdi eve götür beni. Abimi artık görmek istemiyorum.
Beni hastahaneye getirme eve doktor çağır. Lütfen yalvarırım.

Aras:
Batuğ çok üzülüyorum ama. Benimde mi ağlamamı istiyorsun.

Vücudumu Aras 'a yasladım ve kapanan gözlerimin ve ağırlaşan göz kapaklarımı akışına bıraktım.