İmkansızım /mini kitap

Bölüm 4 /Gerçekler Ortaya Çıkınca

Selamlarrr.Yeni bölümmm💗
Tam uyucak birşarkı ile geldimm

Bölüm şarkıları:dip,aşk nerden nereye,istemem söz sevmeni(Bu şarkılara galiba aşığım😻)

Feride~
Ahmet ve Melis'i görüp ağladığımda tam Ahmet'le yarım saniye bakışlarımız birbirini buldu.O sırada orda bulunmak istememiştim.Yattan çıktım ve hızlı adımlarla uzaklaşmaya başladım.Bana birisi seslendi.Bu kişi Baran'dı.

Baran:Feride niye ağlıyosuun
Feride:Yok bişey ya
Baran:Gel hadi gel bırakıyım seni

Direkt arabaya bindim.Bi an önce eve gitmek istiyordum.Kafam darmadağın olmuştu.Boşuna ümitlenmiştim.Biz farklı dünyaların insanlarıydık zaten.O benim gibi bi kızı niye sevsinki.Melis hem daha kültürlü,insanların güzellik algılarına daha çok uyan bi kızdı.

Ben düşüncelere dalmışken eve gelmiştik.Baran'a teşekkür ettim.O da arabadan indi.Sarıldı.Benimde sarılmaya ihtiyacım olduğunu için birşey demeden sarıldım ve vedalaştım.

Eve gittiğimde ablama çaktırmak istemiyordum.Hemen odama girdim.Ardından o da bişey sormak için girdi odaya .Bana baktığında ağladığımı gözümün şişmesinden anladı.

Fatma:Feride(Yanıma oturup sıkıca sarıldı)
Feride:Abla(hıçkırarak ağlamaya başladım)
Fatma:Tamam,geçti.

Biraz kendime gelene kadar ablam hiç birşey sormadan sarılarak bekledi.Başım ağırıyordu.Uykuya daldım.

Fatma~
Feride'nin halini görünce içim parçalanmıştı.Kardeşimi uzun zamandır böyle görmemiştim.Tam uykuya daldığını anlayınca gidecektim ki kolumu tuttu.

Feride:Gitme
Fatma:Burdayım ablacım,burdayım merak etme
Feride:A-ahmet gitme-

Ne diyeceğimi bilmeden geri yatağına oturup elini tuttum.Bende onunla uyuyakalmışım.

Ertesi gün*
Ahmet~
Dün partide Melis'e sarılırken Ferideyle gözgöze geldik.Ağlıyodu.Onu görünce kalbim sıkışmış gibi oldu.Ama bişey yapamadım.Biraz sonra gözüm onu bulamadı.Baranda ortalıkta yoktu.Ama Baran'la olan samimiyeti benim kalbimi yaralamıştı.O yüzden o sinirle Melis'e sarılıp yanağından öpmüştüm.

Melis en sevdiğim kitabın ilk basımını almıştı.Feride hiç bişey almamıştı.Önemli olan hediye değildi zaten.O benim en büyük hediyemdi.Yanımda olmamıştı.Yanımda durup sevincime ortak olmak yerine Baran ile birlikte fotoğraf çekiliyordu.Hem de Baran'ı SEVMEDİĞİMİ bile bile.

Sabah uyandığımda Sıla kahvaltıyı hazırlamış bekliyordu.Masaya oturduğumda içimde bi huzursuzluk vardı.Boğazımdan birşey geçmiyordu.Melis'te gelmişti sofraya.

Melis:Günaydın Ahmoş

Hiç birşey demedim.

Sıla:Şey-y abi biraz mutsuz görünüyorsun sen.İki saattir yemeğinle oynuyorsun.Bi sıkıntı mı var.

Melis:Ya ne sıkıntısı olacak turp gibi.Di mi öylesin Ah-
Sıla:Melis!Sana sormadım.Bi kerecik susta abimle konuşabileyim.

Melis bozuldu ama birşey diyemedi.Ben Sıla'nın hassas noktasıydım.Sıla benim birşeyim olduğunda hemen anlardı.Mutsuz olmama çok üzülürdü.

Ahmet:Yok birşeyim abicim.Aç değilim, hadi sen ye yemeğini.
Sıla:Ama-
Ahmet:Size afiyet bal şeker olsun ben Mert'e gidicem.
Sıla:T-tamam