Zümra AKŞİT & Baran ALTINOK
^
TANITIM KISA SÜRE İÇERİSİNDE YAYINLANACAKTIR!
^
Kitap şahsıma aittir. Herhangi bir çalınma vb. durumlarda hukuki işlemlere başvurulacaktır.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
🩶
5. Bölüm " Ayak üstü kırk yalan. "
Arabaya bindiğimizden beri on altı dakika, otuz iki saniye geçmişti. Evet, stresten dakikaları daha fazlası saniyeleri bile saymıştım. Bakışlarım yanımda oturan ızbandut gibi olan adama kaydı. Elimi kolumu bağlamıştı hayvan herif. Bileklerimi biraz bile oynatamıyordum. Öfkeyle başımı camdan dışarı çevirdim. Böyle işin ben! Kendime o kadar öfkeliydim ki... Baran yine ve yine haklıydı. Peşimizdelerdi ve ilk boşlukta beni yakalamışlardı... Baran hep çok temkinliydi ama ben bugün onu çileden çıkardığım için gitmekte özgürsün demişti. Bir kez olsun sakin kalıp aceleyle karar vermemeyi deneseydim bunların hiçbiri başıma gelmeyecekti.
Babam olacak o şerefsizin beni kaçırdığına adım kadar emindim. Çünkü arabayı kullanan adam geçen ki gece kulübünde karşıma çıkan adamdı. Ve başımda ondan başka bela yoktu, şimdilik.
" Beni nereye götürüyorsunuz? "
Kimse cevap vermediğinde burnumdan sert bir nefes verdim. Adamlar da zaten sana seni nereye götüreceklerini de söylerdi değil mi? Ben gerçekten aptaldım! Kendime sövmeyi bırakamazken araba durdu. Bakışlarımı etrafta gezdirdiğimde iki katlı müstakil bir eve geldiğimizi gördüm.
Burası o adamın evi olabilir miydi?
Biraz eskiydi ama bahçe de yirmiye yakın adam vardı. Bu kadar sıkı korunan bir evde mutlaka değerli bir şey olmalıydı. Adam kolumdan tutarak beni arabadan indirdiğinde düşme tehlikesi geçiriyordum. Öfkeyle bağırdığımda öldürücü bakışları bana döndü.
" Geri zekalı herif! Madem yürüteceksin ayaklarımı niye bağlıyorsun! " Kolumdan sıkıca tutup beni ayaklarım bağlı bağlı yürütmeye başladı. Sabır dilenircesine güldüm. Onu öfkelendirdiğim için ayaklarımı çözmüyordu. Biraz olsun, rahat duramıyordum. Yaşamak istiyorsam aptal çenemi tutmalıydım. Derin bir nefes aldığımda evin kapısına ayağım takıla takıla gelmiştim.
Küfür etmemek için kendimi sıkarken gerçekten ağzımı burnumu kırmak istediğimi fark ettim. Şu an belki de korkudan tir tir titremek gerekiyordu ama ben tam bir ruh hastası olduğum için korkmuyor aksine kendimi yumruklamak istiyordum. Siyah kapıyı açan adam beni kolumdan tuttuğu gibi içeri fırlattığı için yere kapaklandım. Aniden olduğu için çığlığıma engel olamamıştım. Alnımı yere sertçe çarptığımda anında zonklamaya başladı.
Tam küfür etmeye hazırlanıyordum ki, adam saçımdan tuttuğu gibi beni ayağı kaldırmıştı. Acıyla inlediğimde başımı kaldırıp yüzüne bakmamı sağladı. Yüzümü buruşturdum, canım çok yanıyordu. " Ses çıkarma, " dedi sessizce.
