Ölümsüzlük Oyunu

Bölüm=4 Bu Sana Sadece Bir Uyarıydı

Tüm gözler doğrudan Arya'ya doğru döndü.Hepimizin hislerinde korku ve endişe çığlıkları duyuluyordu.
Yeşim:N-nasıl yok?
Yeşim'in sürekli dar ve sıkışık anlarda panik atağı baş gösterirdi. Soluk almada güçleniyor, korku artık tüm beynini  ele geçirmiş gibiydi. Dizlerini kırıp yere doğru eğildi. Ellerini dizlerine doğru kenetleyip başını, kollarına acımasızca yasladı.Ona doğru eğilirken aramızda iki karışlık mesafe vardı. Soluk almada güçleniyordu ama zinde kalbi onu hâlâ hayatta tutmak için dayanıklıydı.Hızlı soluklu kalbi ,göğüs kafesinin daralmasını sağlıyordu.
Gece:Yeşim iyi misin?
Yeşim kafasını bir sağa bir sola doğru sallarken, Uraz'ın Yeşim'i fark etmesiyle birlikte geriye doğru çekildim. Uraz dizlerini kırıp Yeşim ile aynı hizaya gelecek şekilde hizalandı. Yeşim'i kafasından nazikçe tuttu ve hafifçe öptü.
Yeşim'in başını göğsüne doğru yasladı.
Uraz:Burada güvendesin!
Uraz'ın tek bir dokunuşuyla,Yeşim'in tüm hücreleri yenileniyor gibiydi. Tek bir dokunuş nefeslerini düzene sokuyor, hızlı kalp ritimleri Uraz'a ayak uyduruyordu. Yeşim iyi hissini verdikten sonra başını Uraz'ın göğsünden usulca kaldırdı.
Uraz:Şimdi daha iyi misin?
Yeşim:Beni iyi yapan sensin.
Anı İlkim bölüp cırtlak bir ses tonunda -sesinin her zamanki halinde- konuşmaya başladı.
İlkim:Burada böyle aşk yaşayacaksanız biz gidelim o zaman.
Uraz üstünü silkeleyip ayağa doğru kalktı. Diğer bir elini bana doğru uzattı, elini tutup tökezleyerek ayağa doğru kalktım. Kayra öne doğru çıkıp tıpkı grubun bir lideriymiş gibi konuştu.
Kayra: Millet, kesin şimdi sesinizi! Bebek gibi zırlayacağınıza buradan kurtulmanın yollarını arayın! Herkes telefonlarından sinyal almaya çalışsın. Böylece yetkililere ulaşabiliriz.
Ayaz: Böyle dağlık ve şehir merkezine uzka bir yerde sinyal almamız mümkün değil. Zamanı boş yere kaybetmek yerine daha mantıklı çözüm yolları aramalıyız.
Kayra ile Ayaz hep bilmediğim bir rekabet içinde olurlardı. İçlerinde hep  bir hırs vardı ve bu hırsa her zaman yenik düşüyorlardı.
Kayra:Boş çeneni çalıştaracağına sende mi sinyal almaya çalışsan Ayaz?
Bartu: Ayaz haklı bence Kayra, kankalığımıza söz etmem ama söz konusu hayatımız olunca Ayaz haklı. Böyle bir yerde sinyal çekmesini bekleyemeyiz.
Herkes başını Ayaz'ı haklı bulurcasına salladı. Kayra yakalanmış gibi ellerini havaya kaldırıp ,Ayaz'a doğru döndü.
Kayra: Tamam sen kazandın,nedir planın?
Ayaz:İlk öncelikle böyle bir yerde kaybolmamız normal bir durum değil.
Birileri bilerek burada kaybolmamızı sağlamış olabilir. Herkes dörtlü gruplara ayrılsın ve her yöne birer grup dağılsın.
Kayra'nın  ve Ayaz'ın imalı bakışları onların savaşçı ruhlarını öne çıkarıyordu.Ayaz'ın gözleri bir an Arya'ya doğru çekildi ve Ayaz'ın sıcak teni soğumaya başladı. Vücunda sıcağa bağlı olmayan soğuk terler akıyordu. Bakışlarını ondan kaçırırken ,bizi gruplara ayırmaya başladı.
Ayaz:Uraz ,Yeşim,ben ve Gece, doğuya  doğru ilerleyeceğiz. Kayra, Arya,Aras ve Eflak siz  kuzeye doğru. Bartu,İlkim,İlay ve Arel sizde batı yönünde ilerleyin.
Herkes gruplara ayrılıp ,belirlenen yönlere doğru gitmeye hazırlandı. İlkim arka arkaya doğru yürüyüp, bakışları Uraz'ın üstündeydi. İlkim'in bakışlarını Uraz'ın üstünde hisseden Yeşim hemen konuştu.
Yeşim: Hadi İlkim hadi, önüne bak yoksa düşersin yine.
Yeşim'in sesindeki muziplik ve şakacı tavırlar İlkim'in hiç hoşlanmadığı hareketlerdi.
İlkim: Düşünce en çok bu cevabına güleceğim.
İlkim yere doğru tökezlemesiyle birlikte kendini toprakta buldu. Herkes tüm ağızdan gülerken somurtan tek kişi İlkim'di.
Yeşim:Gülecek cesareti de bulamadı.
İlkim'in Yeşim'e göz devirerek cevap vermesi sonucunda , Yeşim bu tartışmanın çekilen tarafı olarak oradan ayrıldı. Doğu yönünde ilerlerken Kayralar ise tam yanımızda gibiylerdi. Yeşil yaprakların arasından yüzünü görebiliyordum.
Yeşim:Bu İlkim'le nasıl oldun sen?
Uraz: Aslında  hiç olmadım  onunla, o hep olmuşuz gibi davrandı.
Yeşim ve Uraz'ı kıkırdaşmaları arasında, benim gözlerim tüm kulak Kayra'daydı.
Bu bakışlarımı farkeden Ayaz ,hiç de hoşnut olmamıştı bu durumdan.
Ayaz:Bir sorun mu var?
Sorusuyla beraber irkilmiştim.
Gece:Yok.
Tek bir söz ,tek bir cevapla geçiştirmeye çalıştım. Ama gözlerim onu izlemekten vazgeçmiyordu. Adımlarımız birbirlerini takip ediyor,havada dans ediyor gibiylerdi. Bir süre Kayra'yı izledikten sonra onun durmasıyla beraber benimde adımlarım yavaşladı. Yerde bir not buldu ve bu notu hafifçe eline aldı.
Yeşim:Niye durdun Gece?
İşaret parmağımı dudaklarıma doğru götürürken susmalarını emrettim. Kayra notu gizleyerek okumaya çalışıyordu, yeşil yaprakların arasında sadece tek bir gördüğüm vardı:
"Bu sana sadece bir uyarıydı"

Artık sorularım cevaplarını direkt olarak yorumlara yazabilirsiniz. Bu bölümde burada sona erdi. Bir sonraki bölimde görüşmek üzere...