THE SILENT TRANSFEREE

CHAPTER11: OVERFLOWING

JACOB'S POV

 Pumasok pa din ako ngayon kahit may pasa ako. Inagahan ko na din, para hindi masyado mapansin. Hindi ko lang alam kung papasok si Luke. Medyo napuruhan ko rin yung kaibigan kong iyon eh. Tsk, bakit pa kasi niya sinimulan to eh.

 Pagdating ko, nagulat ako dahil anun na si Nicolai, nagbabasa. Siya pa lang ang tao. Kaya nilapitan ko na rin siya.

"goodmorning Nico"

"goodmorning" bigla siyang humarap sa akin. Nakita ko ang nagulat niyang mukha. hahaha ! Ang cute nya lang.

"Sinong may gawa niyan?"

"nagkaasaran lang kami ni Luke, wala 'to."

"NAGKAASARAN?! TAPOS SINAKTAN KA NIYA?!" wow, for a silent transferee,she is loud.

"hahaha, Nico naman, calm down. nasaktan ko rin naman siya eh. Kaya, quits na okay?"

>3< nagpout pa siya.

"fine, kasi naman bakit kayo nag-away?" hindi pa rin maalis sa mukha niya ang pag-aalala.

"wala nga. Asaran nga lang." hindi ko naman gustong sabihin na dahil mahal siya ni Luke at ako eh hindi, kaya kami nagsakitan, eh di malamang nagbreak kami niyan.

"don't dare to lie. -_-" Psh, wala na akong magagaw"okay, you got me ! Luke confessed that he's inlove with you, I got mad, that's why he got mad also, then we punched each other."

"who started?"

"him."

"is that so? then you got mad because he told you that he loves me?"

"yes."

"so why did he got mad also?" shit. hinuhuli niya ako. panu na to?

"once again, don't dare to lie." she said again.

 Hay, "the truth will set us free, but first, it will piss us off."

"coz, I told him I'm not in love with you.. YET." after that, she was silent. After a few minutes,

"the feeling is mutual..YET." and that made me smile. Cause I understand.

''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''

After the morning classes, pinagtitinginan na ako ng mga ibang students, kumain din kasi kami ni Nicolai sa cafeteria. Hindi na din pumasok si Luke, gusto ko sana magsorry. Tsk.

"tara sa clinic" nagulat ako ng biglang magsalita si Nicolai.

"ah, no, I can manage."

"fine-_-"

"but on the second thought, why not?"

"very well."

(clinic)

nurse: mejo sariwa pa ang mga pasa niya. Here put it on his face. I'll leave you two alone first, may aasikasuhin lang ako.

 Tumango lang si Nico. At umalis na ang nurse, then nilapitan niya ako. Parang biglang bumilis yung tibok ng puso ko nung papalapit pa lang siya. With her beautful poker face, ang sarap lang titigan. Then,

"staring is rude -_-"

"sorry" napayuko naman ako. Pahiya eh noh. kasi naman ang gandang bata eh. Iangat niya ang mukha ko at .. WTF ! She smiled!! *u* waaaahh !! heaven mga dre. Napangiti din ako.

"it's okay. Here." tapos dinampian niya na ako ng yelo sa mukha.

 Ang sarap ng ganitong pakiramdam kasi inaalagaan niya ako.Even though we don't love each other.. YET, pero we already care this much for each other. That's why, I really felt happiness. After niya lagyan ng yelo yung mukha ko. Nahiga muna ako sa bed.

"thanks Nico."

"welcome."

"ugh, Nico.."

"..." nakatingin lang sya sakin..

"can I-I ask you out?"

"..."

"on a date?"

"sige, pag gumaling na yung mukha mo."

"talaga? yes ! okay, hihintayin ko na lang gumaling."

 Maya-maya ay lumapit sia sa may ulunan ko. Pinahiga niya ako sa lap niya. I smiled kasi I can feel an overflowing joy in my heart.

"close your eyes Jacob"

"okay. And please stay."

 After that, I drifted to sleep.

-----------------------------

LUKE'S POV

  Hindi na ako nagpakita sa ibang students and teachers mula 3 am andito nako sa school. Nakita kong maagang pumasok si Nicolai, pero hindi ko na naman siya nakausap dahil sa kaduwagan ko. Nag-stay lang ako sa Royalty room, si Jaranaya at Czesca pa lang nakakita sa akin, sinabihan ko din muna sila na hindi ako papasok at doon lang ako. They agreed naman.

 And right now, nandito ako sa labas ng clinic.. watching Nicolai, and my luckiest bestfriend. Alam kong alam na ni Nicolai ang lahat. narinig ko kasi kanina yung usapan nila, kahit pala alam na ni Nicolai na mahal ko sya. Wala lang pala talaga sa kanya. Ang sakit lang. Ngayon I can feel an overflowing sadness  in my heart.

CZESCA'S POV

Nasa likod ako ngayon ng puno kaharap ng clinic. I'm here watching Luke being sad about everything. Hindi na siya masaya. Bakit ba kasi si Nicolai pa! bakit hindi na lang ako?! Unti-unting namumuo ang luha sa gilid ng mga mata ko, pero di ako iiyak, kasi papatunayan lang nun na bata pa ako masyado. kaya hindi ako iiyak.

Right now I can feel the overflowing jealousy inside my whole.

--------------------------------------

KEEP SILENTLY IN-TOUCH.