Mekandan çıktıktan sonra babamın attığı konuma baktım.
Özel Karahanlı Hastanesi..
Gidelim bakalım.
Kız o okuduğun watty kitapları işe yaramıyor diyenler avcunu yalasın şimdi baksana resmen yaşıyoruz.
Harbiden valla Nazife.
LAN DUR BİR DAKİKA!
Ne oldu yine?
Kız ya aynı kurgulardaki gibi hastane benim New familyamınsa?!
Bak ben onu hiç düşünmedim.
Her nesye zaten ben ailemle mutluyum. Alırlarsa zorla alırlar.
Bugün çok cool olacağım zaten. Ayrıca övünmek gibi olsun çok güzel nefret, sinir veya ciddi içerikli bakışlar atabiliyorum. Yani en azından öyle diyorlar.
Yürürken hastaneyi aramaya başlad- heh hastane arkamdaymış ya.
Hastane bahçesine girdim.
Yan taraftaki araba dikkatimi çekti. He doğru bu bizim araba.
Kendi arabanızı unutacak kadar ne yaşattılar kızım sana?
Ya şimdi ebeveynlerim üvey çıktı. Meğerse kardeşim ve abim öz değilmiş. Okuduğum ve hayran olduğum kurguları yaşamaya başladı-
AY TAMAM TAMAM SUS! Sormadım farz et.
Ağla kudur çatla zırla.. öhm! Her neyse.
"Allah'ım deliriyorum!"
Resepsiyon mu danışma mı her ne ise ablaya gittim sıraya girdim. Biraz bekledikten sonra sıra zaten bana geldi.
"Şey ben DNA testi için gelmiştim."
Abla bana bakıp bilgisayara bir şeyler yazdı. Yahu ne yazıyor olabilir aklım da almıyor. Kesin random atıyorlar.
"Tamamdır, isminizi alabilir miyim?"
"Eslem Ada Hakan"
Abla bir şeylere daha baktı ve konuştu.
"Hmm, 3. Kattaki Samet Kara'nın odasına gitmelisiniz hanımefendi."
Ablaya teşekkür ettim ve merdivenlerden çıkmaya başladım. Biraz çıkmıştım ki biri ile çarpmam bir oldu.
"Yav yavaş be! yer mi yok sanki?" Diyerek çarpmanın etkisiyle acıyan alnımı ovdum. Fakat sesim çok yüksek değildi sonuçta hastanedeyiz.
"Pardon, yanlışlıkla oldu." Dedi karşımdaki çocuk.
Oha lan böyle kişiler dünyada var mıydı? Bu çocuk taş gib- öhm neyse cıvımıyoruz.
"Sorun değil." Dedim ve çıkmaya devam ettim.
Bir dakika! Bu çocuk beni mi takip ediyor!? Her neyse aman boş ver. Zaten benden küçük bir şey bence.
Çantamı açtım ve tüp -diş macununa benzeyen- çikolatamı çıkardım.
"Dur ya. Ben neden merdivenden çıkıyorum ki olum?" Dedim kendi kendime fakat sanırım arkadamdaki beni duymuştu. Bana kıkırdadı.
1. Kata geçince daha kat olduğunu varsayarak asansöre yöneldim. Bu velet de hâlâ merdiven çıkıyordu. Yazık dur gönlüm el vermedi.
"Pişt! Evladım binsenize asansöre işte mis gibi." Yaşlı teyzelere benzedim iyice be.
Çocuk bana baktı. Ne bakıyorsun yarr- demek vardı şimdi de neyse. Bu arada benim bir huyum vardır bana bana dik dik ya da normal bakana bende öyle bakarım aga. (Size demiştim arkadaşlar ben resmen kendimi yazıyorum bazen)
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Gerçekten Gerçek Ailem!
Ficção AdolescenteBir Wattpad okuru hastanede karıştı. Ama uyarıyorum kızımız değil abileri korksun çünkü kendisi zaten hazırlıklı. Bu kitap alışılmışın aksine gerçeğe yönelik olacak çünkü Eslem gerçek bir hayat yaşıyor. Eslem ailesiyle arası iyi olan, kendi arkadaş...
