Öğretmen Hanım/ Yarı Texting

19.Bölüm

Selamün aleyküm canlarrrr.

Amine'den.

"Amine kuzum bence arayı çok açmadan konuşun abimi alıp geleyim mi ben?" Dedi Tuğçe

"Bilmiyorum Tuğçe böyle de olur mu istemiyorum diyip hadi gel konuşalım demek adama da yazık." Dedim hüzünle

Konuşacaktım onunla bu konuyu Yasemin ablaya hak vermiştim ve konuşmadan çözemezdik sorunları ama ben o an düşünememiştim üzmüştüm onu bu düşünce bile gözlerimi doldurmaya yetiyordu

Rabbim bana ne olmuştu böyle ben ne ara bu kadar sever hâle gelmiştim bu adamı kalbimin atışlarına inanamıyordum resmen onu görünce
Kalbim bu da şovdu biraz bence

"Yapacak bir şey yok kuzum abim sorun etmez sen gel de yeter ki dünyanın öbür ucu olsa gelir." Dedi tebessüm ederek hafif utandım tabi

"Ama iyi mi yorulmasın?" Dedim hemen telaşla

"İyi iyi merak etme dinçleşir senin de onunla tekrar konuşmak istediğini öğrenince." Dedi ve ekledi sırıtarak

"Aman sevdiğine de kıyamazmış." Dedi imayla

"Tuğçe." Dedim uyarırca

"Tamam tamam ben yüzbaşımızı alıp geliyorum." Dedi ve ayaklandı

"Hadi görüşürüz." Dedi ve gitti Aybüke de onu geçirmeye gitti

"Abla doğrusu budur inşaAllah." Dedim Yasemin ablaya

"inşaAllah kuzum ama bence öyle sen mantıklı olanı yaptın haklısın da aslında sen de Ömer'i düşündün ancak konuşmanız şart birbirinize acı çektirmenin anlamı yok iki seven kalpsiniz." Dedi tebessümle

"Haklısın salaklık ettim başta." Dedim kendime söylenirken

"Olsun canım sen yine de deme öyle haklıydın kendince ben de aynısını düşünmüştüm zamanında seni o kadar iyi anlıyorum ki Amine." Dedi burukça

"Allah razı olsun abla senden her konuda yetişiyorsun yardıma." Dedim sarılırken o da aynı şekilde sarıldı

"Senden de Allah razı olsun güzelim benim siz de bana çok yardımcı oluyorsunuz." Dedi

"Estağfirullah." Dedim ben de

İçim içime sığmıyordu şuan sabahki Amine ile şimdiki Amine kesinlikle aynı olamazdı heyecandan ellerim titriyordu
Çünkü ben rahatsızlığıma o kadar odaklanmıştım ki asıl resim olan Ömer'in beni sevmesini kaçırmışım o mutluluğu şuan yaşıyordum işte gerçekten de başka fikirler alınca insanın bakışı değişiyordu Allah razı olsundu Yasemin abladan onun sayesinde belki de hayırlı bir yola girecektik

Aradan biraz zaman geçti zil çaldı gelen Tuğçe ve Ömer'di muhtemelen. Boğazım kurumuştu iyice
Aybüke kapıya gitti tekrar doğru tahmindi Tuğçe ve Ömer gelmişti onu üzmüş olmama rağmen gelmesi gerçekten beni çok sevdiğini gösteriyordu gelmese giderdim ama ben önemliydi çünkü

Beni görünce hemen gözleri parladı Yasemin abla da ayaklandı

"Kızlar hadi biz çay yapalım." Dedi ve Tuğçe ile Aybüke'yi alıp götürdü

"Hoş geldin." Dedim kısık sesimle

"Hoş buldum." Dedi o da koltuğa otururken

"Kusura bakma seni de yor-" Diyordum ki atıldı lafa

"Hayır tabiki senin için her yere gelirim." Dedi utandım öyle deyince biraz

"Tuğçe benimle konuşmak istediğini söyledi yeniden, reddetmesinin nedenini söyleyecek dedi Amine kötü bir şey mi var?" Dedi hemen merak korku karışık sesiyle