YEMİN

SERZENİŞ

Saat çoktan gece yarısını geçmişti bende terasta tek başıma oturmuş  Mardini izliyordum. Karşımdaki manzara o kadar güzeldiki...
Sanki bu topraklarda kimsenin canı yanmamış gibiydi.Güzelliğine tezat o kadar acıya şahit olmuştuki bu topraklar  bu kadar acıya rağmen hala binlerce mezhepden ırktan insanlar barındırıyordu.Zaten Mardini mardin yapanda bunlar değilmiydi...
Baran ağa halâ konağa dönmemişti.Tüm konak halkı ise  uyumuştu.Öylece terasta otururken aniden konağın kapısı gürültüyle açıldı.Ben daha ne olduğunu anlamadan Baran ağanın herkesi korkutan o sesi gelmişti kulağıma.
-Zeyneppp!!! Uyan lannn uyannnnn!!Ben eğer yüreğimin acısından uyuyamıyosam kadın sende uyumucaksınnnn!!!
Baran ağanın sesi tüm konak halkını uyandırırken bende hemen koşarak yanına inmiştim.
-Baran ne diyosun sen sarhoşsunn .
Kendinde değilsin şuan hadi gel yukarı çıkalım ha olurmu.
Baran ağa  ayakta bile zor dururken hemen koluna girip yukarıya çıkmasına yardım ettim.Odamızın önüne geldigimizde bu odaya birlikte ilkkez birlikte girecegimizi fark ettim.Hemen kapıyı açıp onun iri bedenini içeriye çekmeye çalışıyordum.
-Baran ağa kocaman adamsın yakışıyormu sana hiç böyle yapmak.Daha ayakta bile duramıyorsun şu haline bak adam.
Zorlanarakda olsa onu yatağa uzandırmıştım ayağındaki ayakkabıları alıp üstündeki ceketi indirmiştim.
Eşyalarını bi köşeye koyduktan sonra yatakdan uzak bi köşeye geçip sırtımı duvara yaslamıştım .
Öylece soğuk odada baranı izliyordum.iri cüssesi,gür siyah ve kalın saçları,geniş omuzları,uzun kirpikleri her kadını kendine hayran bırakıcak cinstendi...
Onu izlerken aniden kıpırdadığını görünce telaşlandım.Geri uykuya dalınca derin bi nefes verdim.
Bu adamı çarşıda gördüğüm andan beri  seviyordum nasıl oldu bilmiyordum ama kalp işte gider imkansıza tutulurdu.
Yavaş yavaş gözlerim kapanmaya başlamıştı.Bende o gece duvarın dibinde uyuya kalmıştım.

Baran ağanın ağzından:
Resmen başım çatlıyordu.İlk önce nerede olduğumu tam çözememiştim ama gözümün önü netleşince hiç girmediğim odamızda olduğumu fark ettim.
Odada etrafa bakarken bir anlık bi şok geçirdim.
Zeynep resmen soğuk odada duvar köşesine geçmiş bacakkarını karnına doğru çekmiş bi şekikde uyuya kalmıştı.Sabaha kadar sırf benim için ordamı uyumuştu yani.
Kesin boynu tutulmuştu.
Hemen ayağa kalkıp onun önünde durdum.Ona dokunacak değildim asla.
-Zeyneppp! zeynepp
Uyansana kadın işim gücüm var seninlemi uğraşıcam ben geç yatakda zıbar.

Zeynep'in ağzından:
Aniden gelen sesle irkilmiştim
Önümde iri bedeniyle duran baran ağanın ne dediğini anlamıyordum.
Boynum çok kötü olmuştu.
Baran ağanın tekrardan zeynep diye seslenmesiyle kendime gelmiştim.
-Kadın sana diyorum ne öyle put gibi kesildin kaldın.Kalk yatağında yat .Zaten bu yatakda uyudum diye inanki kendi bedenimden tiksiniyorum.Senin bedeninin değdiği yatağa tenim değdi ya gidip hemen temizlenicem kadın.
Bu duyduğum cümlelerden sonra daha ne kadar paramparça olacağım diye düşündüm.Bu cümleleri söylerken hiç mi düşünmüyordu yada hiçmi bana birazcıkta olsa merhamet beslemiyordu.
-Baran ağaa yeterrr!!!!
Benmi istedim böyle olmasını.
Neden herseyi üstüme yıkıyorsunki benmi dedim kaçın diye.Sen nasıl yandıysan bende okadar yandım adammm!!
Hiçmi merhamet yok sende ha hiçmi allah korkusu yok
Daha ne kadar zulm ediceksin bana adam görmüyormusun sözlerinle beni nasıl yaraladığını...
-Kör lannn gözümm sana körrr!!!!
Kulaklarım sana sağır!!
Sen ölsen kadın umrumda olmaz.
Zaten ölümünü bekliyorum yaradana tek dileğimde bu .
Her gün uyandığımda diyorum "Allahım al bu kadının nefesini oda kurtulsun bendeee"!!!!
Nefret ediyorum lan sendennn. Nefretttttt!!!!
Bu sözleri yüreğimi bi enkaza çevirmişti...
-Baran ağaaa!!
Allah şahidim olsunki bir gün bu söylediklerin için okadar pişman olucaksınki...
İçin benim yandığım gibi yanıcak
Benim gibi hergün ölüceksin
Ama bana gelip beni affet dediğinde karşında beni bulamıcaksın adam...
Karşında zeynep diye birisi olmucak...
Baran ağanın gözlerinin içine bakarken gözlerini benden çekerek kapıyı çarpıp çıkmıştı.
Napıcağımı bilmiyordum.O kadar yorulmuştumki sanki hiç canım yanmamış gibi her şey üst üstüne geliyordu.
Biraz daha öylece bekledikten sonra kalkıp duşa girmiştim.
Duştan çıktıkdan sonra namazlığı yere serip namaz kılmaya başlamıştım.Yardım isteyeceğimtek kişi yanlız rabbimdi.Namazımı bitirip dua ettikden sonra kalkıp aşşağı inmiştim.
Nisa ve Rüzgar bişeyler konuşuyorlardı.
Yanlarına yaklaştığımda aniden Rüzgarın yaptığı şeyle kalakalmıştım.
Rüzgar Nisayı öpüyordu...
-Ohaaaaaaa
Kendimi tutamadan gülmeye başlayınca Nisa ve rüzgarda bana dönmüşlerdi.
Nisa utancından yüzünü Rüzgarın göğsüne saklamıştı.Ruzgarsa onun bu haline gülüyordu.
-Nisaaaaa bana ne zaman söylücektinnnn
Hani bir şey saklamak yoktu.
-Zeynebim lütfen sus ya zaten utancımdan ölüyorummm
-Ya ama ben çokk sevindimmm vallahi bak çok mutlu oldumm
Eee Rüzgar efendi kardeşimi ne zaman istemeye geliceksiniz
-Benim sevdiğim ne zaman isterse...
Onlara imrenerek bakarken aynı zamanda gözlerimde dolmuştu .
Kardeşim resmen birini yuva kuracak kadar seviyorudu onun adına okadar çok mutlu olmuştumki...
En azından benim gibi sevilmemeye mahkum değildi...
Bende onların yanına geçip oturduğumda üçümüzde sessizleşmiştik.Nisayla Rüzgarın bakışlarının bende olduğunu biliyordum.
Nisanın konuşmaya başlaması ile ona dönmüştüm
-Zeynep sen nasılsın kardeşim
Baranla nasılsınız,sana nasıl davranıyo peki
-Nasıl olsun herzamanki Baran ağa işte Nisa.
İyi diyelim iyi olsun demi.
Rüzagarda bize katılınca ona dönmüştüm.
-Abim çok pişman olucak yenge biliyorum ben abimi.
Abim aslında hiç bir zaman suçsuz bir insana adaletsiz davranmamıştı.Bende abimi ilk kez böyle görüyorum.İntikam  Gözünü okadar  köreltmişki.Senin canını yakarak içindeki öfkenin dineceğini sanıyor ama görmüyor o ateşte ikinizinde yandığını.
İnşallah abim geç olmadan fark eder yenge.İnşallah...