impossible

104 19 11
                                    

son cumlesiyle kalp ritmimi hizlandirmaya yetmisti. ama suan ayik kafada olmadigini biliyordum, muhtemelen o aldigi hap uyusturucuydu. kafasi ucmusken soyledigi cumlelerin ne kadar dogru ve icten oldugu tartisilirdi.

kalbim kirilmisti. sadece kafasi guzelken ugradigi bi limandim onun icin.

dolan gozlerimi ona belli etmeden silmeye calistim.

"mile hadi, gidiyoruz" elini boynuma koydum ve diger elimle belini kavradim.

karsi koymadan yurumeye basladi o da. gozlerindeki yorgunlugu gormemek mumkun degildi. sanki bir seyleri saklamaya calisirmis gibi gozlerine bi perde inmisti.

mile'yi arabaya bindirince kizlarin hepsini teker teker aradim ama hicbiri acmamisti.

"ben kizlari iceriden alip geliyorum tamam mi? bekle sen" onaylar sekilde basini sallamisti.

iceri girer girmez barda oturan hande ve zehrayi gormustum. cok eglendikleri belliydi, gulusup duruyorlardi.

yanlarina gidince arabaya gecmelerini soyledim. sarhos olacak kadar icmemislerdi. ama ilkin ve elif.. sanirim biraz fazla icmislerdi. ikisini tuvalette kusarken bulmustum.

zar zor ikisini de arabaya bindirince yer konusunda biraz sıkısmislardi.

zehra hepimizin ona gelmesi konusunda israr edince kabul ettik.

arabayi calistirdim ve zehra'nin evine dogru surmeye basladim.

sabah uyandigimda saat 10.34 olmustu. mutfaktan sesler geliyordu, anlasilan uyanik olan tek ben degildim.

mutfaga girdigimde mile kendine kahve hazirliyordu. kahve yaptigi tezgaha yaslandim.

"kahve icer misin?"

"olur" dedim yuzune bakmadan. aramizdaki sessizlik cok rahatsiz ediciydi. mile'nin yuzune bakinca sanki bir seyler diyecekmis ama diyemiyormus gibiydi.

o da gozlerime bakinca dun gordugum o perde hala vardi.

makinadan ses gelince kahvelerin oldugunu anlamistik. mile bardaklara doldurunca sag elindeki bardagi bana verdi.

"ben balkona gecicem, istersen sende gel" dediginde bende arkasindan yurudum.

mal misin ebrar ya. niye pesinden gittin ki balkona? simdi kesin dun geceden konu acilacakti. istemiyordum dun geceyi konusmak. aklima geldikce kirilmis kalbim daha da parcalaniyordu sanki.

iki sandalye vardi balkonda. onlara oturduk.

kahve bardagi az daha elinden dusuyordu.

"mile! dikkatli olsana biraz. ya dokulseydi ustune"

"elimden kaydi ya. bu arada son zamanlarda bana hep boyle seslendigini fark ettim,mile diye"

"melissa'dan daha kisa ya o yuzden. hem seviyorum arkadaslarima ben lakap takmayi. rahatsiz oluyosan demem bi daha"

"yok yok demeye devam et. hosuma gidiyor" yuzumde bi tebessum olusmustu ister istemez.

telefonu calinca ikimizin gozleri de telefon ekranina kaymisti. aleyna diye biri ariyordu. kimdi bu? sabah sabah arayacak kadar yakin biri mi?

mile telefonu acip alo diyince karsi taraf gunaydin demis olmali ki mile de gunaydin demisti.

"dun gece arkadaslarimla disaridaydim, sabah fark ettim aradigini ama donmeyi unutmusum"

"..."

"bilmiyorum disari cikma ihtimalim var"

"..."

"arkadaslarimla"

"..."

"sanane aleyna kimle cikiyosam cikarim" bu konusma cok sinirimi bozmustu. kiz bildigin mile'ye hesap soruyordu. flortu falan miydi? daha fazla dinlemek istemedigim icin sandalyeden kalkinca mile elimi tuttu.

"dur gitme. birazean kapaticam telefonu" her ne kadar ona sinirli olsam da geri oturdum.

"he aleyna sevgilim yanimda ve izin verirsen bas basa kahve icmeye devam edecegiz" telefonu kizin yuzune kapatmisti.

"sevgilim derken? onu kiskandirmak icin beni mi kullaniyosun?"

"hayir sacmalama. basimdan savmak icin oyle dedim"

"flortun ya da eski sevgilin falan mi? hem rahatsiz oluyosan niye aradiginda aciyosun ki?"

"hicbi seyim degil, guya arkadasiz ama bana yuruyo arada ve... bi dakika ya sen beni mi kiskandin?" keyfi yerine gelmisti. kiskandim tabi ki amina koyayim. elin kizi sana aranizda bisey varmis gibi konusursa tabi kiskanirim.

"sen kafanda cok kuruyosun melissa vargas" dedikten sonra balkondan ciktim. benden sonra mile de cikti. tam bir seyler diyordu ki ilkin ve handenin girmesiyle lafi kesildi.

"ya bi susmadiniz ha. sizin yuzunuzden uyandim" handenin uykusunu alamadigi her halinden belliydi.

ilkin de bize biraz sovdukten sonra kahvalti hazirlamaya basladik.

---
onceku bolum icime sinmemisti bu bolumu daha cok begendimm

cok guzel fikirler var aklimda asklarim icinn🤓

that night, ebgasHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin