Bully | Gojo Satoru

0.0

Giriş olduğu için bu bölüm biraz kısa olacak. Diğer bölümlerin daha akıcı olacağına dair sizi temin ederim...

İyi okumalar!!!

༺✦ʚ✩ɞ✦༻

Y/N ve Satoru, yaklaşık 8 yıldır birbirlerini tanıyorlardı. Aileleri çok yakın iki arkadaş oldukları için bu kadar uzun zamandır birbirlerine mecbur olarak katlanıyorlardı. İlk tanıştıkları zaman Y/N 9, Satoru ise 11 yaşındaydı.

İlk başlarda herşey çok güzeldi. İkisi birbiriyle sürekli oyun oynuyor, vakit geçiriyor ve bazen bütün günün yorgunluğu ile saklandıkları köşelerde uyuyakalıyorlardı.

Fakat bir gün işler düzenlememek üzere tamamen değişti. Yaklaşık iki sene sonra, Satoru ailevi bir sebep yüzünden yurt dışına çıkmak zorunda kaldı.

Burnunu çektin, kollarını gitmesini istemiyor gibi küçük çocuğa sardın. O da aynı şekilde kollarının beline sardı. "Bir daha oyun oynamayacak mıyız?" Diye sordun kafanı kaldırıp mavi gözlerine bakarken.

Sana karşı gülümsedi ve saçlarını karıştırdı. "Döndüğüm zaman biraz büyümüş olacağız." Dedi ve parmağının ucuyla burnuna dokunup aynı boya gelmek için hafifçe eğildi. "Hadi ama sulugöz, ağlama. Tabiki de oynayacağız." Dedi güven veren bir ses ile.

Elinin tersiyle göz yaşlarını sildin. "Söz ver." Dedin net bir şekilde. Satoru bu ciddi halinize güldü ve yanağınıza bir öpücük bir bırakıp annesinin elini tuttu. İlerlerken tekrar sana doğru döndü. "Söz, sulugöz! Geri döndüğümde ağlama tamam mı?!"

Babanın parmaklarını elinle kavradın ve sıktın. "Ben sulugöz değilim..." Diye mırıldandın onun duyamayacağı şekilde. Gidişini izlerken içinden bir şeylerin koptuğunu hissediyordun. Sanki içinde bir boşluk hissi oluşmuştu ve bir daha da o boşluk hiç kapanmayacaktı...

Satoru tamamen gözden kaybolmuş, uçağa giden koridorda ona dair hiçbir iz kalmamıştı.

O zamanlar ikiniz de çocuk olduğunuz için ilerde herşeyin değişeceğini bilmeden geleceği gün için gün saymaya başlamıştın. Döndüğünde her şeyin eskisi gibi olacağına kendini inandırmış, çaresiz bir şekilde günlerini geçirmeye başlamıştın.

⋆⋅☆⋅⋆

O günün üzerinde yaklaşık dört sene geçti. Y/N ise Satoru'dan ne bir mesaj ne de bir haber almıştın. Sadece ailen, onların tekrar buraya döndüğünü ve satoru ile aynı sınıfa gideceğini söylediler. Okul açılalı daha bir ay olmuştu ve liseye henüz daha yeni başlamıştın.

Heyecanlandın ve ellerini birbirine vurup gülümsedin. Sonunda tekrar yanında olacaktı, sabaha kadar pijama partisi yapacak ve oyunlar oynayacaktınız.

En azından sen öyle düşünüyordun.

Hafta'nın başında, Heyecanla sınıfa girdin ve tüm herkesin bir sıraya toplandığını fark ettin. Oraya doğru birkaç adım attın. Ve dört senedir özlemini duyduğun o mavi gözler ve beyaz saçlar ile karşılaştın... Kalbin hızla atmaya, yanakların heyecandan kızarmaya başladı. O orada oturmuş, kimseyi umursamadan sadece etrafında ki insanlara bakıyordu.

"Satoru!" Diye seslendin yanına gittiğinde.

Yüzünde ki ciddi ve sert ifadeyi bozmadan umursamaz bir şekilde sana baktı. "Bana adımla seslenme." Dedi kaşlarını çatarak.

Aniden donakaldın. Kelimeler boğazına düğümlendi, ne diyeceğini bilemeden kararsız bir ifade ile ona baktın. Satoru ayağa kalktı, sana omuz atarak yanından geçip gitti.

Hafifçe omuz attığı tarafa doğru dönmüş oldun. Ne yapacağını bilemeden arkasından adımladın ve kendini durdurun. O büyümüş, karakteri ile birlikte çok değişmişti.

O günden sonra asla onun yanına gitmedin. Satoru okulda her geçen gün daha da popüler olmaya başladı. Sen ise her geçen gün içine kapanmaya devam etti. Okulda tek kelime bile etmiyor, sadece bütün gün sırasında oturup ders çalışıyor, resim çiziyor ve bazen de uyuyordu.

Yarıyıl tatilinden sonra dışlandığını hissetmeye başladın. Tüm herkes satoru ile arkadaştı ve ne hikmetse Satoru'nun konuşmadığı tek kişi sendin. Bu yüzden insanlar sizinle konuşmuyor, sizle dalga geçmeye ve şaka adı altında itip kakmaya başlıyordu. Sessizdin, dönemin başından beri de tek kelime ettiğini hatırlamıyordun, bu yüzden insanlar senin hakkında garip dedikodular çıkarıp birbirlerine yayıyorlardı.

Ve Satoru Gojo, onlar ile birlikte sana gülüyordu.