İnsanlar bir zamanlar taradığı saçların iğrenç olduğunu söyleyecek kadar değişebilir miydi?
⋆⋅☆⋅⋆
Yıllarca görmediğin çocukluk arkadaşın Gojo Satoru, geri döndüğünde sana zorbalık yapmaya başlar.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
༺✦ʚ✩ɞ✦༻
Aile yemeğinin üstünden yaklaşık bir hafta geçmişti. Satoru seni o gece, Toji ile bir daha konuşmadan için tembihlemiş, bilmediğin şeyler olduğunu söylemişti. Hoş, zaten umrunda da değildi.
Elinde ki kalemi bıraktın ve ağaca yasladığın sırtını esnettin. Diğer herkes beden dersinde eğlenirken, Bir saattir bir ağacın gölgesine oturup ders çalışıyordun. Son sınavlar yaklaşıyordu ve düşük not almak istemiyordun. Tabi ders çalışmak bu sene yaşadığın onca şeyden sonra zordu. Ne zaman kendin ile baş başa kalsan, aklına Satoru'nun sana aile yemeğinde söylediği şeyler geliyordu.
Düşüncelerin sana doğru koşan shoko ile bozuldu. "Ah, burdasın!" Dedi, tam önünde durup kalkman için bileğini tutarken. Kafanı kaldırıp nefes nefese kalan shokoya baktın. "Ne oluyor?"
Shoko, bileğini bıraktı ve elini alnına vurdu. "Kızım senin etrafında gelişen hiç bir olaydan haberin yok mu!?" Tekrar sana doğru döndü ve kollarını göğsünde birleştirdi. "Sana bahsettiğim basketbol maçı." Dedi, ardından sırıttı. "Gojo ve toji'nin takip olduğu maç."
Kaşlarını çattın ve yerinde daha çok doğruldun. "Eee?"
"Ne eeee? Salak! Birazdan başlıyor. Utahime bize yer kapmaya gitti. Hızlı ol kalk hadi." Seni bileğinden çekip kaldırdığında, kalemini defterinin arasına sıkıştırdın ve shoko seni çekerken onunla birlikte mecburen ilerledin.
"Shoko, Sence kim alır?" Diye sordun kalabalığa doğru ilerlemeye devam ederken.
Shoko biraz düşündü. "Senle olan olaydan sonra Gojo alır gibime geliyor. İki kere yenilgiyi kabul edecek biri değil, bilirsin." Son cümleyi söylerken, kafasını sana doğru çevirip göz kırpmıştı.
Dövüş olayı aklına geldiğinde, ifaden daha kasvetli bir hal aldı. "Hatırlatmasana." Diye mırıldandın, sesinde ki mahcubiyeti gizlemeye çalışarak.
Tribüne geldiğinizde, utahime'nin tuttuğu diğer iki boş koltuğa oturdunuz. Oyuncular henüz gelmemişti ama bir taraf gojo'nun takımını, diğer bir taraf da toji'nin takımını destekliyordu.
"Ağaç oldum be, nerde kaldınız!" Diye bağırdı ikimize utahime. Tabi, en önlerden boş olan koltukları ayırmak için çaba sarf ettiği acıktı.
Shoko kafasıyla beni işaret etti. "Y/N hanım okulun ücra köşelerine sindiği için onu aradım." Sesinde bir ima vardı ama bunu umursamadın. İkisine nazikçe gülümseyerek sessiz bir özür diledin. Utahime yerine geri oturdu. "Y/ N şu telefonunu yanında taşı, yalvarırım." Diye yakındı utahime seni hafifçe iteklerken.
"Dolabımda kalmış-"
"Geldiler!"
Lafın heyecanla ayağa kalkan öğrenciler tarafından bölündüğünde, sahaya giren adamlara baktın. Gözlerin tanıdık silueti ararken, ilk onun beyaz saçları göz hizana girdi, ardından mavileri. Ne tesadüf ki o da seni fark edince yanına doğru adımladı. Tribünün yanına, senin tam önüne geldi ve durdu. Dudaklarında aynı geçen günkü gülümseme vardı. "Bu sefer de dikkatimi dağıtma sakın, bücür." Dedi alayla. "Sonra bir tokat daha yemek istemem."
