İnsanlar bir zamanlar taradığı saçların iğrenç olduğunu söyleyecek kadar değişebilir miydi?
⋆⋅☆⋅⋆
Yıllarca görmediğin çocukluk arkadaşın Gojo Satoru, geri döndüğünde sana zorbalık yapmaya başlar.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
༺✦ʚ✩ɞ✦༻
Karşında ki orta yaşlarda olan kadının sana sorduğu sorulara yalan yanlış cevap verirken, boş gözlerle kucağında ki ellerini izliyordun. Bu son iki gün sana iki yıl gibi gelmişti. Ne baban seninle konuşuyor, ne de artık hayattan zevk alabiliyordun. Toji den aldığın korkunç mesajlar dışında pek bir şeyin yoktu.
Lise bitmiş sayılırdı. Buna üzülmen mi yoksa sevinmen mi gerekiyor onu bile bilemiyordun. Satoru'yu görmek, ona sarılmak hatta belki de tekrar öpmek istiyordun ama o olaydan sonra bir kez bile konuşmamıştınız çünkü o okula gelmiyordu.
Ama bir yanın da bunun en iyisi olduğuna kendini inandırmaya çalıştı. Yaptığı onca şeyden sonra Satoru'dan uzak durmak asıl yapılaması gereken şeydi.
"Y/N beni dinliyor musun?"
Bayan Hera'nın sesi seni kendine getirirken, ufak bir sıçrama ile gözlerini ona doğru çevirdin. "Dinliyorum." Diye mırıldandın.
Gözleri senin dalgın halini incelerken, not aldığı deftere birkaç şey daha yazdı ve kapağı kapattı. Yatağının kenarına çektiği sandalyeden kalktı. "Yarın akşam gene geleceğim. Umarım bu sefer bana karşı dürüst olmayı denersin."
Sana son kez bakıp odadan çıkmak için kapıya doğru yöneldi. O odadan çıktıktan sonra, yorganının altına girdin ve sinirle saçlarını çekiştirdin. Her gün bir psikolog ile uğraşmak zorunda kalmak iğrneç bir duyguydu. İki gün geçmesine rağmen bu durumdan bezmiştin ama baban seninle konuşmasa bile seni rahat bırakmıyordu.
Kendine zarar bile vermediğin halde babana gerçeği söyleyememen seni daha çok üzüyordu. Oysa Satoru yanında olsa tüm dertlerin bitecek, hayatın bir düzene girecekti.
O gece kendine ve hayata lanetler saldırarak uykuya daldın. Uyumadan önce aklında kalan tek şey, senin gitmesini söyledikten sonra elinin nasıl yanına düştüğüydü.
⋆⋅☆⋅⋆
Ertesi gün şişmiş gözlerin ve yukarıdan yarım yamalak bağladığın saçların ile okula vardın. Son haftalar olduğu için doğru düzgün kimse gelmiyordu bile.
Dört yıldır kullandığın dolabın kapağını açtın ve içinde ki eşyalarını sırt çantana doldurmaya başladın. Bir hafta sonra artık burada olmayacağın için hem mutlu hem de mutsuz hissediyordun.
"fare."
Duyduğun tanıdık ses ile bir an duraksadın. Gözlerini kapatıp yanlış birşey söylememek için kendini sakinleştirdin ve daha sonra hareketlerini hızlandırıp, küçük eşyalarını çantana yerleştirmeye devam ettin.
