Bermuda Aşk Üçgeni

beklemek

Neredeyse bir hafta olmuştu. Yasinin sevdiği kız ve başrol Nehir,Ela ve Ecenin en yakın arkadaşı Esma hala komadaydı. Hepsi neredeyse kafayı yemiş hatta bir çok arkadaşı pes etmişti beklemekten. Ama Yasin ve kardeşi Gece beklemekten asla vazgeçmedi her gece oturup dua ederek bekliyolardı.
"Neredeyse bir hafta oldu. Daha ne kadar bekleyeceğiz?"
"Bilmiyorum ama sabretmemiz gerek. " dedi Yasin kararlı bir sesle. "Ben inanıyorum ve hissediyorum iyi olucak."
O sırada hem arkadaş özlemi çeken hemde Osmana karşı hissini adlandıramayan Nehir cuma sabahı sakince okula yürümeye başladı. Aklından şu düşünceleri çıkartamıyordu;
"Aşık mı oluyorum?"
"Neden onu gördüğümde heyecanlanıyorum?"
"Çok yakışıklı..."
"Esma ne zaman uyanıcak acaba?"
"Kazanın nasıl olduğunuda kimse bilmiyor sadece araba çarptı dediler."
Derin bir iç çekerek ofladı ve yürümeye devam etti. Aniden gözü kararmaya başladı,dengesini kaybedip yere düşücekken belinde bir el hissetti ve aniden birisi onu kendine çekti. Parfüm kokusu yağan yağmurun altında boynuna değen o sıcak nefes kimindi?Kendine çeken kişinin sıcaklığını bedeninde hissetmişti. Gözlerini açamıyordu,başı çok dönüyor ve gözü çok kararıyordu kim olduğunu anlayamayarak tek nefeste sordu;
"Sen de kimsin?"
"Osman."
"Ne."dedi şaşırarak Osmanin kollarından kurtulmak istedi ama hala gözlerini açamıyordu. Osman endişelenerek;
"Neden böyle oldun? Neyin var?"
"Bilmiyorum."
Nehir hala gözlerini açamıyor ve düzgün nefes alamıyordu. Ara sokaktaydılar Osman onu daha geniş bir alana çıkartarak nefes almasını sağladı ve kendi suyundan verdi.
"Daha iyi misin?"
"Sanırım." dedi Nehir oturduğu yerden doğurularak. Artık gözlerini açabiliyordu.
"Teşekkür ederim ama bana neden yardım ettin?"
"İnsanlara yardım etmeyi severim."
"He."dedi sakince ama kalbi çok hızlı atıyordu. Onu görünce gözleri ışıldayıp midesinde kelebekler uçuşuyordu. Yüzü çok kızarmıştı, bunlara engel olamıyordu.

Ve diğer başrol kızlarımıza da bir bakalım;

Ece. AVMde çarptığı çocuğu hala unutamayan Ece. Nasıl olurda bir serseri dikkatini çeker? Ece grupta neredeyse hiç olay çıkartmamış en uslu ve oturaklı kızdı. Nasıl olduda okulun en belalı serserisinden etkilendi? Okula giderken hem Esmayi özleyip hemde o çocuğu düşünüyordu. İlerde yerde oturan ve başında duran Osmana kitlenmiş olan Nehiri gördü, yanına koştu;
"Noldu neden yerdesin?!"
"Neyin var Nehir?"
Nehir Osmana bakmayı sürdürürken Ece'nin telaşlı koşuşu ve bağırışıyla ayıldı;
"İyiyim iyiyim bişeyim yok, sakin ol." dedi ayağa kalkarak. Aynı zamanda yan gözlerle Osmana bakıyordu. Osman yerden çantasını aldı ve hızla uzaklaştı. Nehir arkasından bakakaldı ve fısılda dı;
"Neden gitti,hiç bişey olmamış gibi."
"Nehir? Yine nereye daldın,okula gidelim hadi geç kalıcaz."
"Nehir Osmanın gittiği sokağa bakarak yerden çantasını aldı ve aynı yol üzerinden Eceyle beraber okula yürümeye başladı.

O sırada herşeyden habersiz kulağında kulaklıkla okula doğru giden Ela Esma için çok korkuyordu. Kulaklığındaki şarkı kafasındaki sesleri susturmuyordu.
"İyi olucak mı acaba."
"Neden oldu tüm bunlar."
"Ona çarpıp kaçan şerefsiz kimdi?"
Kulaklıktaki şarkıya odaklanıp kafasını dinlemeye karar verdi;

'Yalvarsam,ağlasam,yakarsam.Kapansam dizine,döner miyiz yine o eski günlere.'
'Uzun zamandır hasret kaldım yüzüne.'
'Muhtacım inan senin bir tek sözüne.'

Şarkı onu neredeyse ağlatacakti daha fazla üzülmeden okula geç kalmamak için hızlandı. Normalce okula giderken yolda sevdiği çocuğu gördü. Kalbi çok hızlı atmaya ve yüzü kızarmaya başlamıştı. Onu gördüğünde eli ayağına dolaşıyordu ve çok heyecanlanıyordu. Tam onun için heyecanlanmışken, sevgilisi olduğunu ve kendinisini sevmediğini hatırladı. Daha fazla onu izlemeden yoluna devam etti.

Yasin ve Gecede biraz olsun gündelik işlere devam etmeye çalıştılar;

"Gecee! Okula geç kalıcaz kalk hadi."
"Of abi az daha uyusam."
"Zaten 4 defa az daha uyusam dedin ya! Derse yetişemeyeceğiz hadi."
"Of tamam kalkıyorum." diyerek yataktan doğruldu.
Yasin çoktan okul formasını giymişti. Soluk yeşil ve kahverengi forması, simsiyah saçlari ve esmer teniyle uyumluydu,gözlerinin kahvesi güneş ışığında parlıyordu. Her kızın görüpte anında aşık olacağı bir yakışıklılığa sahipti.

"Ooo Yasin bey bugün de çok yakşıklıyız." dedi Yusuf kahvaltı masasından elinde reçelli ekmekle kalkarak.
"Of hadi ya gidelim hem bana geç kaldık diye kızıyodunuz kendiniz oyalanıyosunuz!" dedi Gece bağırarak. "Zaten beni sabahın köründe kaldırdınız!"
"Tamam Gececim sakin ol." dedi Hale masadan kalkıp koltuğun üstünden çantasını alarak.
"Herkes hazırsa çıkalım." dedi Yasin kapıya yönelerek. Hepsi arkasından gelerek kapıdan çıktı.
Yasin hala Esmayı düşünüyordu;

"Ne zaman uyanacak?"
"İyi olucak mı?"
"Beklemekten bıktım."
Okula varmışlardı Yasin biraz da olsa derslere odaklanıp Esmayı düşünmemeye karar verdi.

Nehir okula vardığında utançtan kıpkırmızı bir şekilde kızların yanına gitti;
"Ya kızlar."dedi çekinerek.
"Gene ne bok yedin ha söyle." dedi Ela bıkarcasına.
"Ben aşık oldum." dedi tek nefeste.
Ece ve Ela dona kalmıştı. Ne diyeceklerini bilmiyorlardı. 1-2 dk boyunca bakıştılar en sonunda Ela ve Ece aynı anda;
"Ne?!" diyerek bağırdılar. Sesleri o kadar yüksek çıktı ki tüm sınıf bağırma sesini duyar duymaz kızlara kitlenmişlerdi. Nehir utandı, elini masaya vurarak ayağa kalktı;
"Naptınız siz!"
"Of Allah belanızı vermesin!" dedi ve sınıftan koşarak çıktı.
Ece ve Ela arkasından bakakaldı ve ikisi birden fısıldayarak;
"Kimee?!"
"Sanırım Osman." dedi Ela kendinden çok emin şekilde.
Nehir tuvalete gitmişti, öyle utanmıştı ki utançtan yüzü domates gibi kızarmıştı. Elini yüzünü yıkayıp derse girdi.

Esmanın ablası Esmayı hala bekliyordu ama bir türlü uyanmıyordu,ablası artık beklemeyip eve gidicekti. Hastane katından inecekken doktor koşarak ona yaklaştı;
"İpek hanım! Kardeşiniz uyanmış, yarım saat önce."
İpek dona kalmıştı. Sevinçten deli olmuştu, koşarak odaya girdi. Esma ayaktaydı. Birbirlerine sıkı sıkı sarıldılar.
"Sonunda uyandın!"
"Ben ne kadar uyudum abla?"
"Yaklaşık bir hafta güzelim."
"Baya olmuş. Bir dk kızlar? Haberleri var mı?"
"Evet var onlarda seni bekliyordu. Hadi eve geçelimde telefonla haber verirsin."
"Tamam ablam." dedi Esma çok mutlu bir şekilde.
Ve hastaneden çıktılar. Eve doğru yürürken okuldan çıkmış olan kızlar ablasıyla birlikte eve gitmekte olan Esmayı gördüler;
"Bir dakika gözlerim özlemekten hayal mi görüyor yoksa gerçek mi?!" dedi Ela heyecanlarak.
"Esma değil mi bu?"
"Uyanmış mı?!"
Üçü birden Esmaya doğru koştu ve arkadan üstüne atladılar.
"Uyanmışsııın!"
"Özledik seni hemde çok."
"Bende sizi özledim kızlar." dedi Esma kahkaha atarak.

Esma kızlarla vedalaşıp ablasıyla evine yürümeye devam etti. Eve vardıklarında Esma kendini yatağa attı ve telefonunu alarak sırayla tim sanal arkadaşlarına yazdı;
"Geceem nasılsın? Çok özledim seni."
Gece anında mesaja döndü;
"Esma!? Yaşıyorsun. İnanamıyorum,uyanmışsın!"
"Eveet uyandım. Ama bekle Melisayada yazayım."
"Tamam."

"Melisam nasılsın?"
Melisa Esmanın mesajına hiç bakmadı. Bu çok garipti acaba ne olmuştu?

Geceye geri döndü ve konuşmaya başladılar;

"Ee ben yokken neler oldu anlatsana."
"Pek bi olay olmadı ama seni çok özledik."
"Özledik?"
"Aa şey yanlış yazmışım özür."
Esma bir gariplik sezdi. Çünkü kazadan öncede Gecenin abisi ona yazmıştı durup dururken.
Esma bunlardan çok şüphelenerek uykuya daldı.

Gece büyük mutlulukla odasından çıkıp salona abilerinin ve en yakın arkadaşının yanına gitti.
"Abii!"
"Noldu yine? Esmadan haber mı var?"
"Eveeeet! Esma uyanmış."
"Ne!" dedi Yasin büyük mutluluk ve heyecanla ayağa kalkarak.
Yasin ve Gece evde çığlıklar atarak dans ediyordu. Yusuf Haleyi dürterek;
"Delirmiş bunlar."
"Bencede." dedi, ikiside Yasin ve Gecenin haline gülmeye başladılar.