İlk öncelikle bu zamana kadar beni destekleyen herkese teşekkür ederim... Yine erken final yaptım üzgünüm ama yeni ficler çok geçikmeden gelicek sizleri seviyorum sağlıcakla kalın...
1 ay sonra...
Taehyung'dan
Jennie'ye hâlâ hiç birşey açıklamamıştım. O günden sonra bir kere olsun konuşmadık. Ne o bana yazdı ne ben ona, ne o beni sordu ne de ben onu.
Babama orda sarıldıktan sonra hızlıca bırakıp arabam binmiştim. Polise yerini söyleyip ihbar etmiştim. Ondan sonra onuda birdaha görmedim. O günden sonra tek yaptığım evde yatmak yemek, içmek. Hergün sarhoş olup unutmaya çalışıyordum olanları. Hergün içimdeki ateş daha çok harlanıyordu. Her an aklım ya dedeme ya babama ya da sevdiğim kadına gidiyordu. kendimi düşünemiyordum.
Telefonum hep sessizdeydi. Bu süreçte sadece dört yüz görmüştü gözlerim, jungkook, jimin, namjoon ve yoongi.
Telefonuma cevap vermeyince gelmişlerdi ilk ozaman görmüştüm. Hâlime üzülüyorlardı farkındaydım. Ama hiç birşey eskisi gibi olamazdı artık.. ne ben eski ben olurdum ne de onlar gözümde eskisi gibi olurdu.
Jisoo ve annemde gelmemişlerdi yanıma. Sadece arayıp nasıl olduğumu soruyorlardı sürekli jimin'in ya da jungkook'un telefonundan... İyiyim bile diyecek gücü bulamıyordum kendimde.
Koltukta oturup içki içiyordum her zamanki gibi ağzıma götürdüğüm son şişeninde dibi boşalmıştı artık. Ayağa kalktım sendeleyerek. Buz dolabını açtığımda hiçbişey yoktu. Kalbim gibi dolapta da koca bir boşluk vardı...
Dolabı kapatıp kapıya yöneldim. Ceketimi ve arabanın anahtarını alıp çıktım evden. Arabaya bindim ve çalıştırıp markete sürdüm. Dikiz aynasına baktığımda, gözlerimin altı mosmordu, tenim bembeyaz olmuştu ölü gibiydim ama nefes alıyordum. Gözlerimi daha fazla dayanamayı çektim aynadan.
İlk başlarda ağlıyordum. Sürekli ağlıyordum, kendimi asla durduramıyordum. Ama artık gözlerimde ki nem de azalmıştı. Kuru dudaklarımın üstünden geçtim yavaşça. Burnumu çektim ve daha çok gaza bastım.
Markete vardığımda arabayı park edip indim aşağıya. Kilitleme gereğinde bile bulunmadan afallayarak markete doğru yürüdüm.
İçeriye girdiğimde alkol şişelerine uzanıp nerdeyse yarısını alıp sepete koydum.
Kapağını kapatıp tam gidicekken tanıdık bir yüzle karşılaştım. Bana gözleri dolu halde bakıyordu. Jennie, jennie burdaydı karşımdaydı günler sonra. O kadar çok istedim ki ona sarılmayı kokusunu içime çekmeyi. Hasret kalmıştım ona, deli gibi gitmek istiyordum yanına ama çok çekiniyordum her ne kadar istesemde yapamıyordum. Sadece o bana bakıyordu, bende ona bakıyordum. İkimizde bir adım atmıyorduk.
Oysaki bana bir adım atsa ben ona bin adım atardım. Ama hareket bile etmiyordu. Derin bir nefes verdim daha fazla ona bakmayıp önüme döndüm yürümek için bir adım atıcaktım ki adımı seslendi.
"Taehyung!"
Durdum gözüm hafif dolmuştu. Gözlerimi silip ona döndüm. Bana yaklaşmaya başladığında kalbim cayır cayır yanmaya başladı. O kadar ağrıyordu ki günler sonra tekrar bu hissi tatmıştım.
Geldiğinde sarıldı ne olacağını düşünmeden, ellerini boynuma dolayıp ağlamaya başladı. Bende kendime geldiğimde ellerimi onun beline doladım. elimdeki sepeti parmağımla tutmaya devam ederken. Sadece sarılırken o konuşmaya başladı.
"Bu sefer gitme... Bırakma beni..." Dedi ağlarken kesik kesik gelen sesiyle. İçimdeki yangını daha da harladı.
Zarzor nefes alırken konuştum istekle.
"Seni bırakmayacağım Jennie..."
Ayrıldığımızda yüzüme baktı. Kaşlarını çatıp yüzüme ellerini koydu. Yüzümü inceliyordu. Yüzümün hâli hiç hoşuna gitmemişti tam azarlamak için ağzını açıcaktı ki, dudaklarımla dudaklarını birleştirdim. İlk başta şaşırmıştı ama sonra karşılık vermeye başladı. Gözlimi kapatı uzunca öptüm onu, hissettiğim şeyler çok derindi. Anladım ki benim sadece onu öpmeye ihtiyacım varmış. Gözümü açtığımda birkaç bir kaç market çalışanı bizi izliyordu.
Her ne kadar istemesem de Jennie'den ayrıldım. O da istemiyordu ayrılmak ama benim etrafa baktığımı gördüğünde o da baktı benle. Bizi izleyenlerden biri konuştu sessizliği bozup.
"Üzgünüm ama, burda devam etmeniz doğru değil. Dışarıya çıkmalısınız."
Demesiyle başımızla onaylayıp dışarıya çıktık. Artık içki almama da gerek yoktu. İhtiyacım olan şeye kavuşmuştum sonunda.
El ele yürüdük arabaya doğru. Arabaya bindiğimizde sessiz kaldık ilk önce. Sonra elimin üstünde onun elini hissettiğimde ona baktım.
"Herşeyi biliyorum Taehyung... Babanla olanları.. senin hissettiklerini, mafya olduğunuzu. Herşeyi öğrendim... Ama sana sedece birşey sormak istiyorum.."
Kaşlarımı kaldırıp onu dinledikten sonra, sorusu içn başımı salladım olumluca. Merak etmiştim sorusunu.
"Sence de, bir suçluya göre... Çok naif değilmisin?"
Dediğiyle gözlerim doldu, güldüm burukça. Elini alıp öptüm.
"Ben... Sadece sana naifim jennie... sadece sana~"
Gülümsedi dediğimle. O güldü tekrar içim ısındı. Ellerimi daha da sıkı tuttu, kalbim daha da hızlı attı.
Olanlar hakkında uzunca konuştuk. İkimizde uzun zaman birbirimizi gördüğümüz için çok değişik hissetmiştik başta, sanki bir yabancıyla konuşuyormuşum gibi hissetmiştim ama o bana en tanıdık yüzdü.
Aylar sonra da görsem yine kalbim alev alev yanardı, yıllar sonrada görsem...
×××
1 yıl sonra...
Evlenmek için hazırlıklar başlamıştı. Bir an önce evlenmek istiyordum sevdiğim kadınla.
Onun olduğu odaya gittim kapıyı tıklattığımda chaeyoung vardı yanında, benim yanımda da jimin vardı.
Jimin ve Chaeyoung bizi yalnız bırakmak için çıkmışlardı el ele. Onlarda nerdeyse 5 ay önce sevgili olmuşlardı. Jisoo ve namjoon da bizim barıştığımız gün sevgili olmuşlardı, başta istemedim amma sonra kabullenmek zorunda kalmıştım.
Jennie aynanın önünde durup kendine bakıyordu. Benim yansımamı aynada görünce döndü bana doğru. Ona daha çok yaklaşıp saçlarını kulağının arkasına attım. Gelinlikle çok güzel duruyordu. Yanına yaklaştıkça daha çok güzelliği artıyordu. Alnını alnıma dayadım. Gözlerimizi kapattık ikimizde, tenlerimizi hissediyorduk.
"Seni seviyorum Kim Taehyung..."
"Bende seni seviyorum Kim Jennie..."
...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
