SİYAH BEYAZ/BERDEL (+18)

1.Bölüm

Canlarım merhabaaa bu benim ilk kitabim umarım beğenirsiniz bol bol yorum yazmayı ve beğenmeyi unutmayınnn💕💕

Annemin çığlık sesleriyle yatağımdan fırladım ve hemen alt kata koşturdum. Ben daha ne olduğunu çözemezken Delal yengem annemin sırtını sıvazlıyordu. Kızları Berna ile Berfin de annemin kolundan tutup kaldırmaya çalışıyordu.

Delal yengem, "Rojin abla, kurban olayım bir sakin ol, olmayacak Bedirhan'a bir şey." Demişti. Bedirhan? Abim? O ne alakaydı şimdi?

Annem haykırışlarına devam ediyordu,"Ben ne yapacağım şimdi. Xwede alîkariya min bike (Allahım sen bana yardım et). Delal benim oğlumu öldürecekler, ben ne yaparım?" Ağıt yakmaya devam ediyordu. Abimi kim neden öldürecekti?

Duyduğum kelimelerle ağızımdan "Ne?" Diye bir fısıltı çıktı. Ben hala olayın şokundan neler olduğunu çözemiyordum, konuşamıyordum.

İçeriye Agah abim girdi. Delal yengemin en büyük oğlu. Elindeki kolonya şişesini yengeme verdi. Beni farkedip yanıma yaklaşınca kolumdan tutup konağın balkonuna çıkardı.

"Agah abi...Ne oluyor?" Diye sorabildim ancak.

"Elzem, bak gülüm, abin Karaoğullarından kız kaçırmış." Dediğinde gözlerim fal taşı gibi açıldı. Allah kahretsin abimin kız kaçırması demek onun ölmesi demekti. Çünkü bizim buralarda kız kaçırmanın cezası ölümdü, hele ki Karaoğulları gibi bir aşiretten kız kaçırmak deli cesareti isteyen bir şeydi.

Karaoğulları ve Zerde aşiretleri düşman oldukları için yıllardır kan dökmeye fırsat arıyorlardı ve o fırsat Karaoğullarının eline geçtiğinden bu işin peşini bırakmayacaklardı.

Düşüncelerimden kurtulup kendime gelir gelmez yere çöküp ağlamaya başladım. Hayır, abim ölemezdi! Agah abim de yere çöküp bana sarıldı.

"Bir şey olmayacak ağlama sakinliğini koru." Diyerek beni teselli etmeye başladı.

Hıçkırıklarımın arasından, "Abime bir şey olmayacak dimi?" Diye sordum çaresizce.

"Söz veriyorum öyle bir şey olmayacak" diye söz verdi bana hafif şiveli tınısıyla.

Ayağa kalkıp Agah abimin yardımıyla içeriye doğru adımladık. Annem koltukta uzanmış Berfin bileğine kolonya süryordu. Öncekine göre daha iyiydi. Annem beni görünce birden kalkıp daha çok ağlamaya başladı. Koşup hemen anneme sarıldım.

"Daye, Bedirhan abime bir şey olmayacak demi?" Dedim aglamaklı sesimle.

"Dayen sana kurban olsun yavrum, ben şu hayattayken ne abine ne sana bir şey olsun bırakmam."

Berfin yanıma geldi, "Canım sen gel hadi bir elini yüzünü yıkayalım." Diyerek beni kaldırıp banyoya doğru ilerledik.

Berfin musluğu açıp eline aldığı soğuk suyu yüzüme dokundurdu. Aklımda hala birçok soru vardı. Abim neden Karaoğullarından kız kaçırmıştı? Kimi kaçırmıştı? Neden kaçırmıştı? Bundan sonra neler olacaktı? Bu düşüncelerden başım ağrıyordu artık.

Berfin beni odama götürdü ardından Berna da geldi. Ben yatagımda otururken Berna gelip bana sarıldı, "Sen merak etme kimseye bir şey olmayacak, Babamlar sorunu çözmeye gittiler birazdan güzel haberlerle gelecekler inşallah. Sen üzme böyle kendini." Kafama bir öpücük kondurdu.