-Амьдрах хүсэл минь бүр унтаржээ.
"Yeonjun's pov"
Зүгээр л уйлдаг болж. Ганц чадах зүйл минь энэ. Хэвтээд хэрхэн амьдралаа дордож, зүс алдаж байгаагаа харах.
Би нээрээ сэтгэцийн эмнэлэг орсон. Намайг сэтгэл хуваагдах өвчтэй гэж хэлж байна билээ. Тийм хүнд биш болохоор сэтгэл зүйчтэй уулзаж, эмчилгээ ав гэсэн. Гэхдээ би хүсэхгүй байна. Сургуулиа ч хаясан. Угаас өөрийгөө удахгүй үхнэ гэж бодож байга учир сураад хэрэг байхгүй биз fuck.
Оройн 12:48минут.
Гадаа сайхан байгаа болохоор агаар амьсгалахаар гарая.
Нуурын эрэг дээр хэвтээд тэнгэрийг ажиж байна. Намуухан дуу чихэвчэнд тоглогдоно.
Намайг орхин одсон хайрт болон эргэн тойрны хүмүүс. Би тэднээсминий хажууд байж өгөөч гэж гуйсан юмсан. Яг юу нь хэцүү байгаа юмбэээ?
Итгэл алдрах шивдээ...
Нулимс минь шалтгаангүй ар араасаа урсана.
Арчаагүй өөрийгөө бусдын нүдээр харах шиг. 5цаг болчихлоо. Би иймл амьдралтай. Нойроо хүлээж хэвтэнэ. Уйлна. Нүдээ ширгэтэл хаалгаа ширтэж тэрнийг хүлээнэ. Багахан ч болов унтах гэж нүдээ анив.
Өглөө 7:16минут.
Нар надруу тод гэгч нь тусна. Эргэн тойрноо харахад би гадаа байна. Shit.
Яаж яваад энд ирчихэв? Юу ч санахгүй нь ХАРААЛ ИД!
Хүмүүс бүгд надруу ширтэнэ. Дараа нь турж эцсэн залуухан хүү байгааг хараад сонирхол нь буурсан бололтой бүгд хийж байсан зүйлсээ хийнэ.
Хэдэн сарын өмнөх өөрийгөө саначихлаа. Бүх зүйл байсан. Жаргалтай, хайр дурлалтай, бүр нойртой. Хамгийн сайхан гэсэн бүхэн надад байсан. Гэвч үнэндээ би тэднийг эдлэх эрхгүй байж. Нэгийг нь ч эдлэх жоохон ч болов эрх надад байсангүй.
Одоо миний байгаа царайг харалдаа! Өрөвдөлтэй, тамхичин, нойргүй, жаргалгүй, итгэлгүй, юу ч үгүй. ХАРААЛ ИД НАДАД ГУНИГ ГЭГЧ НЬ БАЙГАА ЮМБАЙНА.
БҮГДИЙГ ЧИНЬ ХАРААЛ ИДЭГ.
НАМАЙГ БҮГД ҮЗЭН ЯДНА. ТЭР НЬ Ч НАДАД ТААЛАГДАХ ШИГ.
__________________
Glzu, gunigtai yeonjun jiv222.
