ПЛЁН САМОТЫ

ДЗЯКУЙ!

Я ведаю, ты чуеш мае думкі
Што робіцца ў галаве маёй
І словы ўсе, і вершы, й малюнкі
Сябе, што падаруе ізноў спакой

Я знаю, што я кніга ля падушкі
І ноччу кожнай новая глава
Я голас гэты мага вечна слухаць,
Каб толькі слоў хапіла ў чытача

Я маю зданьне моцнае як крэпасьць,
Што мы з табой як непарушны мур
Што не бывае анічога моцнага на сьвеце
Калі йзноў трымаю тваех рук

Я бачу заўжды шчырую ўсьмешку
Пяшчотны твар і вочы як смарагд
І з кожным днём любоў ніяк ня меншая
І заўжды сьвеціць, нат калі імгла

Я разумею, што такое шчасьце
І шчасьце гэта ясна разумець
Я дзякую табе, мая Лаванда!
Я дзякую табе, за кожны дзень!

24 траўня 2024