My White Swan | Chaennie

1.2

Sakin bir gündü herkes odasında işiyle ilgileniyordu, partinin üstünden tam bir ay geçmişti ve bazı şeyler yerine oturmuştu artık şirkette ki bazı kişiler Yeonjun ve Beomgyu'nun çıktığını biliyorlardı mesela.

Jennie kahvesinden bir yudum daha aldıktan sonra kapısı çaldı. Bayan Chang elinde kocaman bir buket ve bir hediye kutusu ile içeri girmişti.

"Bayan Kim, bu çiçekler ve hediye size bırakıldı fakat kimin gönderdiğini söylemediler, belki bakmak istersiniz diye düşündüm."

"Teşekkür ederim bayan Chang, ben ilgilenirim."

Jennie şimdi şaşkınlıkla masasında ki çiçeklere ve hediye kutusuna bakıyordu. Önce buketi eline aldı, nergislerdi. Bu Jennie'nin en sevdiği çiçekti ve öyle herkes onun nergislere olan ilgisini bilmezdi.

Nergislerin kokusunu içine çektikten sonra gözüne buketin içinde ki not gözüne ilişti.

"Belki ‘seni nergisler kadar seviyorum’ sözünü hatırlarsın diye göndermek istedim. Akşam saat 19.00 da Blind Spot restorantın da bekliyor olacağım"

Bunları söyleyen tek bir kişi olabilirdi o da Rosé'ydi. Jennie nergislere gülümsedikten sonra hediye kutusunu açtı. İçinden bordo renginde kalın topuklu hoş bir topuklu ayakkabı çıkmıştı. Ve içinde yine bir not vardı, bu sefer de onu alıp okumaya başlamıştı Jennie.

"Lise zamanlarında bana bu tarz bir ayakkabıyı vitrinde gösterdiğini hatırlıyorum, fazlasıyla beğenmiştin o zaman alacak vaktimiz bile olmamıştı ama bu gece ki güzel geçecek akşam yemeğinde en güzel halinle en mutlu halinle gelmeni istiyorum, seni iple çekiyor olacağım."

Jennie notu okuyunca gözleri dolmuştu, o liseleri yıllarda yapmak istedikleri çok şey vardı ve Rosé bunları unutmamıştı, yerine getirmeye çalışıyordu. Rosé zamanında bıraktığı enkazı toparlamaya çalışıyordu şimdi.  Rosé'nin bu halleri Jennie'nin de hoşuna gidiyordu, heyecanını yenik bırakarak işine geri döndü ve akşamı iple çekmeye başlamıştı o da.

★

"Ya Seulgi! Ben ne diyorum sen ne diyorsun Tanrı aşkına?"

"Fena birşey mi söyledim? Hem ne var ki azıcık sende ileri adım atsan."

"Olabilir ama zamanında yaşadığım onca şeyden sonra kendimi kolayca kaptırmak istemiyorum."

"Jennie parti gecesi neler yaptığınızı yok saymazsın herhalde?"

"İnan bilmiyorum kafam çok karışık, bu geceyi sadece akışına bırakacağım. Neyse ben seni sonra ararım." Diyip telefonu kapatmıştı.

Kendini önce tekli koltuğa atmıştı, yorgun hissediyordu ama şuan onu düşünecek gibi değildi. Yanında hala kutu da duran topuklu ayakkabılara baktı. Evet güzel bir kombini hak ediyorlardı ve şimdi hazırlanma zamanıydı.

Üstüne küçük kiraz desenleri olan kirazlı uzun tatlı beyaz bir elbise giymişti altına da Rosé'nin aldığı topuklu ayakkabıları giymişti. Makyajını da çok sade olacak şekilde yaptıktan sonra artık çıkmaya hazırdı.

Tam kapıdan çıkıp arabasına yöneleceği sırada kapının önünde duran şık siyah takım elbise giyen Rosé'yi görmüştü.

"Senin burada ne işin var?" Diye sorusunu yöneltmişti Jennie.

"Bu kadar tatlı olacağını biliyordum bu zarif hanımefendiyi yormak istemedim."