dayanılmaz güzelliğin

elli iki, ruhun sarışın

acı çığlıkları ve utanç eşliğinde iyi okumalar dilerim
uyarı;!! cinsel içerikli bölüm!!
,

cumartesi
13.02

  baran, dışarıdan gelen seslerle uyanmıştı. karşıdaki eve eşya taşıyorlardı ve bunları yaparken yüksek sesler çıkarmayı ihmal etmiyorlardı.

camdan dışarıya bakacakken telefonu çalmaya başlayınca ona yöneldi. sevgilisi arıyordu.

"efendim." diyerek açtı telefonu.

ege "ben geldim." dediğinde baran'ın kalbi hızlanmıştı sanki.

"nereye?" dedi sesi titrerken.

"nereye olacak? size geldim, kapının önündeyim."

baran, ege'nin onunla dalga geçtiğini düşünerek kapıya yürüdü. karşısında saçları iyiden iyiye uzamış, omuzlarına değen çocuğu görünce elleri titredi. "ege?" dedi hayal gördüğünü düşünerek.

ege sevgilisine sarılırken kocaman gülümsüyordu. "baran'ım."

ellerini ege'nin beline dolarken kokusunu içine çekiyordu baran. "ya, neden söylemedin geleceğini?"

baran'ın çenesinin altında bir yerleri öptükten sonra "sürpriz yapmak istedim çünkü." dedi.

baran "içeri geçelim." dedikten sonra ayrıldılar. "şu geri zekalıların sesinden hiçbir şey yapamıyorum. keşke yarın falan gelseydin." diye eklediğinde ege kıkırdadı.

"geri gideyim istiyorsan..." derken içeri geçmişti bile. baran herhangi bir sırt çantası ya da bavul göremeyince kaşlarını çatarak ege'ye baktı.

"eşyaların nerede?" ege tam çoktan planladığı yalanı söylemeye hazırlanıyorken yatak odasından çıkan aydın amca susmasına neden oldu.

hafifçe sarıldılar birbirleriyle. "hoş geldin oğlum. iyi misin?" babasının sevgilisine oğluymuş gibi davranması mutlu ediyordu baran'ı.

ege "iyiyim. siz nasılsınız?" diye sorarken hep birlikte oturma odasına geçtiler. ege, baran yanına oturamasın diye, tekli koltuğa oturdu. abisinin dediklerinden sonra, baran'ın babasının yanında eskisine göre daha dikkatli olması gerekiyordu. baran, sevgilisi ondan uzakta kalınca biraz bozulsa da belli etmedi.

biraz günlük muhabbetlerden sonra aydın amca'nın işe gitme saati geldiğinde ayaklandı. "ege sen gece burada kalırsın, değil mi?" diye sordu.

hafiften yanakları kızaran ege, göz ucuyla baran'a baktıktan sonra tekrar aydın amca'ya döndü. "yok..." kafasını kaldırıp karşısındaki camdan dışarı baktı. baran'ın itiraz etmesine izin vermeden yeniden konuştu. "ben kendi evimde kalırım bu gece."

uzun bir süre odada şaşkınlıkla beraber sessizlik hakim olunca ege kendini tutamayıp güldü.

"ne?" dedi baran şaşkınlıkla. ege'nin gülmesi büyürken aydın amca rahatça sevinsinler diye evden ayrılmak üzere odadan çıktı. zaten ege arayıp yakınlarda boş ev var mı diye ona sormuştu.

ege elleriyle yüzünü kapattı, gülmesi durmuyordu. hiç olmadığı kadar mutlu hissediyordu çünkü.

kısa saçlı oğlan bir anda ayağa kalkıp sevgilisinin yakasına yapıştı. ikisi de ayaktalardı şimdi. "ne diyorsun?"