GERÇEK AİLEM:HURİ

1.BÖLÜM

Uyur numarası yapmam işe yaramıştı.İşte Bartu abimin sıcak kucağındaydım.Havada uçarak eve gidiyordum.O kadar yolu yürümemin imkanı yoktu zaten.Abilerimin kaslı kolları beni taşımak için var sonuçta.Bartu abim yavaş yavaş merdivenleri çıktı.

"Uyur numarası yaptığını biliyorum prenses"

Anladı.Ama ben kolay kolay pes etmem.Uyur numarası yaptığımı kanıtlamak için kendini paralayacak şimdi.

"Merak etmeyin majesteleri numara yaptığınızı kimseye söylemeyeceğim.Bir şartım var o da gözlerinizi açmanız."

Yemem ben bunları Bartu bey bana daha iyi şeylerle gelmen lazım.Çocuk muyum ben ayol.

"Hmm demek illaki bir şey istiyorsun ha"

Abim elini cebine götürdü.Şaka maka harbi kaslı ha tek koluyla taşıyor.Kulağımın yanından bir hışırtı sesi geliyordu.

"Demek ki anlaman için kokusunu alman gerekiyor prenses."

Burnuma kağıtımsı bir şey değdi ama tam ne olduğunu hissedemeden kokusu geldi."PARAA!" hemen gözlerimi açtım.Bartu abim beni yere indirip gülmeye başladı.

"Niye gülüyorsun açıkta bir yerimiz mi var?"Tabi abim bunları duyunca daha da gülmeye başladı.Bu sefer gerçekten sinirlendim."Lan Bartukıç söylesene!"

Abim Bartukıç dediğimi duyunca bir anda gülmeyi kesti.Bem şimdi naneyi yemedim mi? Yedim.

"Köpek gibi paranın kokusunu alıyorsun da ona gülüyorum."Köpek ha çok ileri gittin Bartukıç ben şimdi gösteririm köpeği.

"Gel lan buraya ben sana şimdi gösteririm köpeği." Köpek ha çok ileri gittin Bartukıç ben şimdi gösteririm köpeği.

"Gel lan buraya ben sana şimdi gösteririm köpeği"dedim ve Bartukıç'ın üzerine atladım.Atladığım gibi yere devrildi.

"İMDAT! AY ÖLÜYORUUMM! ATLAS! ATLAS GEL LAN! BAK KUDUZ OLURSAM İLK SENİ ISIRIRIM." Abim son söylediklerini gülerek söylemişti.Demek ki oyun oynuyordu.Isırmaya başladım.

"AHH! Kızım dur napıyorsun?"

"Isırıyorum abiciğim.Kör müsün?" Abim yine kahkaha atmaya başladı."Tamam minnoşum.Bu akşamlık bu kadar yeter.Bırakırsan yarın seni gezmeye götürücem."

"Gezi de canımı ye." Abimi bıraktım ve üzerinden kalktım.Abim ayağa kalktığı gibi saçlarımı karıştırdı."Kızım rüşvet olmadan bir şey yapmıyorsun ha."

"Tabii ki bebeğim doğanın kanunu bu."Abim kafası karışmış bir şekilde bana baktı."Doğanın kanunu ne alaka?"

"Sen anlamazsın.Nede olsa herkes bir Huri olamaz." Abim şakacı bir şekilde konuşmaya başladı."Bak sen, Huri olmak istediğimizi kim söylemiş?" Kaslı maslı ama insanı bazen dellendiriyor. Ben bu oyunu devam ettirirdim ama uykum gelmeye başlamıştı.Esneyerek konuşmaya başladım. "Bon yautmags gotmegs."Ben bile ne dediğimi anlamadım.Abim anladıysa helal olsun.Gülümseyerek konuşmaya başladı."Tamam tamam uykucu hadi git yat." Arkamı döndüğüm gibi odaya girdim.Hemen masaya oturdum.Günlüğümü yazmam gerekiyordu. Kutudan siyah kalemimi aldım ve günlüğümü kilitli çekmeceden çıkardım.Siyah kapağının üzerindeki altınla işlenmiş kartal göze çarpıyordu.Bu kartal ailemizin simgesiydi va abilerimin günlüklerinde ve defterlerinde de aynısı vardı.Ben olsaydım aslanı tercih ederdim.Aslan bana tuhaf bir şekilde çekici geliyordu.Günlüğümün güzel kapağını çevirdim ve boş sayfayı açtım.Yazmaya başladım.