Siz
baris
neredesinRizelim✨
soyunma odasindayimSiz
ne zaman cikacaksinRizelim✨
yanima gelmeni istemiyorum
MelinaSiz
istemesen de gelecegim barisRizelim✨
melina yapma
beni boyle gormeni
istemiyorumSiz
sanki daha once
hic gormedim
sacmalama istersen barışRizelim✨
kendimi bok gibi hissediyorumSiz
yanima gelebilir misin?
yoksa ben mi soyunma odasina geleyim??Rizelim✨
bes dakikaya arka cikista olSiz
tamam
görüldü 23.56Barışın istediği gibi arka çıkışa doğru ilerledim kalabalıktan kurtularak. O tarafta kimse olmuyordu genelde.
Türkiye çeyrek finalde elenmişti dünya kupasından, bu yüzden hepimiz fazlasıyla üzgündük. Ancak takım bizden daha fazla üzgündü.
Üstüne üstlük en yakın arkadaşım Barışı böylesine üzgün görmek beni de mahvediyordu. Onu üzgün görmek nadir gerçekleşen bir şeydi ve üzgün olduğu zamanlar cidden yardıma ihtiyacı oluyordu.
Bu yüzden o her ne kadar itiraz da etse onun yanında olacaktım, çünkü onun buna ihtiyacı vardı.
Bir iç çekiş sesi duyduğumda arkamı döndüm ve gözleri kızarık olan Barışı gördüm karşımda.
"Sen ağladın mı?" diye sordum yanıma geldiğinde.
Cevap vermedi. Onun yerine yavaşça yaklaşıp başını omzuma koydu. Sakinleşmesi için ellerimi sırtına koyup sıvazladım.
Ancak bu temastan dolayı hızlanan kalp atışımı duymasından endişe ediyordum.
Sonuçta en yakın arkadaşımın ona aşık olduğumu bilmesini istemezdim.
"Her şeyi mahvettim." diye fısıldadı.
"Saçmalama Barış, sen elinden geleni yaptın. Takım olarak elinizden geleni yaptınız, nasip değilmiş."
"Daha iyi oynayabilirdim."
"Barış bana bak." deyip kendimden uzaklaştırdım onu.
Dolu gözleriyle gözlerime bakıp dinlemeye başladı beni.
"Siz bugüne kadar birçok mücadele verdiniz, tüm dünyaya karşı oynayıp çeyrek finale kadar geldiniz. Bu bir takım oyunu. Bireysel olarak daha iyi oynaman hiçbir şeyi değiştirmeyecekti ki zaten çok iyi oynadın. Nasibimiz değilmiş, şimdi bundan ders çıkaracağız ve bir sonraki turnuvada herkesi ezip geçeceğiz. Üzgün olmanı anlıyorum ama bu kendini suçlamanı gerektirmiyor."
Başını eğip elleriyle oynamaya başladı. Karşımda ağlamamak için zor duruyordu, farkındaydım.
"Gel buraya." deyip kendime çektim onu ve sarıldım.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Mo Chuisle Mo Chroi | Barış Alper Yılmaz
FanfictionMo chuisle mo chroi : Kalbimin Nabzı Barış Alper Yılmaz, canımın canı, kalbimin nabzı... Bu hikayedeki kişi ve kurumların gerçekle bir ilgisi yoktur. Tamamen hayal ürünüdür. Görseller benzetme amaçlı kullanılmıştır.