Mo Chuisle Mo Chroi | Barış Alper Yılmaz

Chapter 12 - I'm Still Your's

Sabah gözlerimi açtığımda birinin çıplak göğsüyle karşı karşıya geldim.

"Ananı s***yim!" diye bağırarak geri çekildiğimde bu kişinin Barış olduğunu fark ettim.

Bağırdığım için uyanan Barış da öylece bana bakıyordu.

"Niye çıplaksın lan sen!" diye bağırıp kendi üstüme baktım.

Allahtan üstüm giyinikti. Bir şeyler yaşanmamıştı değil mi? Hatırlamıyordum ki hiçbir şey.

"Hem ayrıca ben niye buradayım? Noluyor bu s**tiğimin evinde!"

"Sen önce bir sakin olsana." dedi düz bir şekilde uzanırken.

Tek kolunu da başının altına koydu.

"Mal mısın? Ben niye buradayım diyorum sana."

"Sen istedin."

"Ne demek ben istedim?"

"Bara gelmiştim ben. İsmailleydin o sırada." İsmail derken dişlerini sıktığını fark ettim.

Lan harbi İsmail?

"Sonra İsmaili ben sandın. Bırakma beni Alper falan deyince bana geldin. Eve getirdim seni zil zurna sarhoştun çünkü. Seni yatırıp odadan çıkacaktım ama sen bırakmadın."

Ananı avradını.

Yapmışımdır. Çok olası şeyler bunlar çünkü. Sarhoşken ne yaptığımı söyleseler inanırım.

Öyle alık alık Barışın suratına bakmaya devam ettiğimde güldü.

"Ne gülüyorsun lan?"

"Çok güzel duruyorsun. Bu güzelliği görmek gülümsetti."

Ettiği iltifat ile kalbim hızlanırken kendimi kaptırmamaya çalıştım.

Nasıl oluyor da ben her seferinde bu çocuktan uzaklaşmaya çalıştıkça onun kolları arasında buluyorum kendimi?

Anlık vuran aydınlanma ile hızla yataktan kalktım. Saçlarımı düzeltebildiğim kadar düzelttim ve evden çıkmaya karar verdim.

"Dur, nereye?" diye gelen Barışı takmadan kapıyı açmak istedim.

Ancak son anda elini koymasıyla bu isteğimi gerçekleştiremedim. Bir hışımla ona döndüğümde yine kapana kısılmış gibi hissediyordum.

Çok yakındık yine, kalbime iyi gelmeyen bir yakınlık.

"Bırak beni. Gitmek istiyorum." dediğimde sessiz kaldı.

Gözlerime baktı sadece. Tüm yüzümü dolaştı bakışları. Dudaklarıma bakıp gülümsediğinde panik içindeydim.

İstemsizce ben de onun dudağına baktığımda yutkundum. O pembe dudakları öpülmeye çok müsaitti. Eğer onunla sevgili olsaydık yapmayı en çok sevdiğim şeylerden biri onu öpmek olurdu sanırım.

"Çok etkilendin sanırım." kısık sesle söylediği şey ile sırıtmıştı.

Bakışlarımı panik içinde dudaklarından çektim. Gözlerine baktım.

"Sana beni bırak dedim." güçlü çıkmasını umduğum sesim fazlasıyla güçsüz çıkarken onun karşısında gücümü böylesine yitirdiğim için kendime lanetler okuyordum.

Her defasında ona karşı geliyor ancak yeniliyordum. Öyle bir yenilgiydi ki bu sonu benim için çok farklı bitebilirdi.

Son kez dudaklarıma baktıktan sonra geri çekildi Barış.