culpa mía : benim hatam
Yazardan...
Elindeki pembe yıldız tokayı, kucağında uyumak üzere olan küçük bebeğin saçlarına takmaya çalışırken çok sakindi Bahar. Kendisini dikkatle izleyen Berkcan'dan da habersizdi.
Yıldız toka siyah saçlara renk katsa da, istediği kadar sağlam durmuyordu. Yine de fotoğrafını çekmek istedi Bahar. Telefonunu alırken fark etti kapıda dikilen Berkcan'ı.
"Ne zamandan beri ordasın sen?" diye sordu şaşkınlıkla. Bu arada telefonunu almış ve fotoğrafı çekmişti ikizi cevap verene kadar.
Genç adam, birbirine bağladığı kollarını çözüp kapıya yaslanmayı bıraktı ve içeri girdi.
"Tokayla konuşmaya başladığından beri." dedi ciddi bir şekilde. Yine de gülümsüyordu.
Bahar ise sesli güldü bu dediğine. "Merak etme, aklım yerinde gayet. Tabii eğer endişeli bakışlarının sebebi buysa."
"Tamam, yine de tokaların seni duyamayacağını hatırlatmak isterim."
Dalga geçiyordu. Bahar tek kaşını kaldırdı ona bakarken.
"Sana şu an vurmayacağım, Defne uyuyunca onu da hatırlat bana." dedi tehditvari bir tonda.
Bu arada bebeği uyumuştu çoktan.
Yanına oturmuş olan Berkcan, Defne'nin saçlarında gevşek duran tokayı usulca aldı ve parmağıyla okşadı kızın kafasını.
"Ne zaman alıştı bu bebek sana hiç anlamadım. Daha dün ağlıyor diye sen de ağlıyordun, şimdi kucağında uyuyor." dedi geri çekilirken.
Bahar kafasını eğip bebeğin koluna bir öpücük bırakırken gülümsedi bu dediğine. "Sabah akşam çırpınıyorum bunun için. Bi zahmet alışsın artık dimi?"
"Doğru gerçi. Yine de biraz daha bekleyebilirdiniz işlemler için. Tam benimsediği zaman alırdın.." derken bebeği izliyordu Berkcan. Bahar, kardeşinin hayran bakışlarını yakalamıştı o an.
"Ne o? Ayrılmak istemiyorsun kızımdan galiba?" dedi gülerek.
"Kolay mı kızım... Aylardır bizim evde bu minik. İnsan şu güzelliğe alışmayıp ne yapsın?" derken hâlâ yeğenini inceliyordu.
Bahar uzanıp yanağından öptü ikizini. Berkcan bu hareketle kendisine dönmüştü. "Çok tatlısın gerçekten, ama bu güzellik anası olarak benim hakkım maalesef. Yine de şu ana kadar ona babalık yaptığın için teşekkür ederim."
"Ya lafı olmaz da... Babası zamanı geldiğinde bu durum yüzünden beni sikebilir gibi hissediyorum."
Konu Yusuf'a gidince suratındaki gülümseme kaybolan Bahar, bir şey demeyip ayaklandı. Defne'yi beşiğine yatıracaktı. Bu arada Berkcan ise susmuyordu.
"Ne zaman öğrenecek?"
"Şu an değil." diye kısaca cevap verdi genç kız.
Artık bu konuyla ilgili kimseye hesap vermek istemiyordu. Defne onun kızıydı ve onunla ilgili tüm kararları da kendisi verecekti.
"Şu an değilse, asla söylemeyi düşünmüyorsun.. değil mi?"
Berkcan ısrarla sormaya devam edince sinirlenmişti. "Düşünmüyorum Berkcan. Bu konuyu kapatır mısın artık?"
"Sinirlenme, sadece bu yalana ortak olmak istememiştim." dedi Berkcan. Kendince o da haklıydı tabii.
"Özür dilerim. Hepinizi dahil etmek zorunda kaldım evet ama benim kızım, benim kararım. O yüzden lütfen bir daha açmayın şu konuyu."
Ağzına görünmez bir fermuar çeken Berkcan odadan çıkmak için ayaklanmıştı.
"Yarın için sağlık belgeni getirmeyi unutma. Ben gidiyorum." dedi çıkmadan hatırlatarak.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
BAL
FanfictionBAL; BELA kitabının devam serisi niteliğindedir. İlk kitabımızı okumayanları baştan bi uyaralım da, sonra ne saçmalıyor bu yazar demesinler :)) *** BELA Yusuf'un etrafında dönen olayları ele alıyordu. Şimdi de BAL'ımızın çevresinde biraz dolanacağı...
