BAL

4. вölüм / Baba Adı: Yusuf

Yazardan...

Arabanın koltuğuna ıslak ıslak oturmanın verdiği rahatsızlıkla, kıpırdamadan etrafını izliyordu Bahar.
Dikiz aynasındaki tanıdık maskotlara dalıp gitmişti, hep olduğu gibi.

Şoför kapısı açıldı, elinde iki havluyla arabaya bindi Yusuf. Birini Bahar'a uzatırken bir yandan da kendi saçlarını kuruluyordu.

Genç kız havluyu alıp üzerini kurularken araba çalışmıştı.

"Arabam kaldı, ben kendim gelirdim aslında." diye söylendi Bahar dışarı bakıp.

"Bu halde görülmek istemeyen sendin. Ayrıca hâlâ konuşacağımız şeyler var."

"Eve gitsem daha iyi olur aslında."

"Eve gidiyoruz zaten."

"Kendi evime.."

"Benim evim senin evin."

"Yusuf.."

"Ya bunca olay oluyor, konuşmamız gerekmiyor mu sence de? Hepsini silip baştan başlamamı beklemiyorsun herhalde?"

"Ne diyeceğim Oktay'a?"

Sinirle güldü Yusuf bu cümleye. "Adını bir daha duymayacağım şekilde bir açıklama yaparsan iyi olur gibi."
Oktay ismine bile tahammülü yoktu.

Bahar ona bir bahane illaki bulurdu zaten. Tek derdi, o evde Yusuf'la yalnız kalmamaktı.

Ancak sonunda yine o eve gelmişti. Büyük bahçeden sonra kapıyı Yusuf açmıştı. Evde hiçbir çalışan yoktu, koca ev nasıl hâlâ bu kadar düzenli ve temizdi, Bahar anlam verememişti.

Salona geçti hiç sormadan. Misafirmiş gibi rahatsızca oturdu bir yere. Anahtarlarını girişte bir masaya bırakıp yanına gitti Yusuf.

"Oturmadan önce duşa falan girmek istersen, banyolar müsait. Kıyafet de var, ıslak ıslak oturma öyle."

"Gerek yok. Çok uzun kalmayacağım."

"Yabancı gibi davranmayı ne zaman bırakırsın tahmini?"

"Yusuf hadi ya.."

"Ya bi dur hasta mı olayım?" diye söylenip odasına çıktı Yusuf. Bahar arkasından konuşmuştu. "Hastasın zaten." diye.

O gelene kadar elindeki havluyla kurulanmaya çalışmaya devam etti. Saçları kabarmıştı hafif, kıyafetleri ise hâlâ ıslaktı.

hırkayı çıkarıp siyahlarıyla kaldığı sırada, Yusuf'un merdivenden iniyor olduğunu gördü.

Bu defa elinde kıyafetle gelmişti. Bahar, kendi tişörtü ve eşofmanını görünce şaşırmıştı.

"Aslında Beyza'dan kıyafet verecektim de, şimdi misafir gibi oturuyorsun giymezsin falan diye düşündüm." dedi Yusuf elindekileri koltuğa bırakıp.

"Benim kıyafetlerimin burda ne işi var?" dedi Bahar şaşkınlıkla.

"Emin değilim çok düşük bir ihtimal ama sanırım daha önce bu eve girmiştiniz hanımfendi."

"Çıkarken de çıplak döndüm herhalde beyefendi?"

"Yok. Hâlâ geri getirmediğin tişörtlerim var güzelim."

Güzelim kelimesi ile ne dediğini, ne diyeceğini unutan Bahar, koltuğun kenarına oturmuş kendisine laf yetiştiren Yusuf'a bakakalmıştı.

"Baharcım giyinmeyi düşünüyor musun?" demesiyle çıktı transtan.

"Ya! Kafayı yedirtirsin insana." diye gerekesizce sinirlenip kıyafetleri aldı ve alt kattaki banyoya gitti Bahar.

"Hızlı ol dayanamıyorum." dedi Yusuf arkasından. Bahar durup ona baktı anlamamış gibi. "Ne?" diye sorguladı.