Yollar ceset doluydu.Herkes kan kusuyordu.Herkes salgında hasta olmuştu.Üç kişi hariç.Ben yani Duygu.Güçlü ve savaşçı bir kişiliğim var. Acıyı hissetsem bile bağırmam.Hissetmemiş gibi yaparım.Arkadaşım Yeşim.Benim aksime;canı tatlı,canı acımasa bile bağıran bir kişiliği vardır.Ve son olarak Ayaz.Küfür etmez ama sürekli argo kelimeler kullanır.Yeşim ve ben Ayaz'dan nefret ediyoruz.
Bu gün Yeşim ile birlikte bu salgını araştırmak için bir parkta buluşacaktık.
Yarım saat sonra
"Yeşim,iksir İngiltere'nin herhangi bir sarayında.Biz Türkiye'deyiz oraya gitmemiz imkansız.Ayrıca İngiltere'de çok fazla saray var.
İksirin olduğu sarayı bulmamız yılarımızı alır."
"Duygu,ailelerimiz de hasta.Onların ölmesinimi istiyorsun?
"Hayır Yeşim.Ama İngiltere'ye giden uçağa paramız yetmez.Ayrıca dediğim gibi sarayı bulmamız yıllarımızı alır.
"O zaman parayı çalarız.Ayrıca doktor bu kasabadakilerin 6 yıl daha yaşayabileceğini söyledi.Yani 6 yıl süremiz var.Bu süre içerisinde sarayın kitabını yazarız."
"Tamam,ama hırsızlık işi biraz garip değilmi?"
"Ailenmi öls-"
"Of tamam başlama yine."
"Tamam o zaman bu gece hırsızlığa gidiyoruz"
"Mecburen."
Üç saat sonra
"Yeşim sessiz ol! Yakalanacağız." Dedim fısıldayarak.
"Tamam,hadi sende başka yerlere bak."
"Tamam."
"Hey, Duygu acilen buraya gel!" Yeşim'in olduğu yerde yüklü miktarda bir para vardı. Fakat uyanmışlardı.Uyandırmıştık.
"Yeşim, alabildiğin kadar al ve elini çabuk tut.Çünkü az önce onları uyandırdın."
"Tamam gidebiliriz çoğunu aldım."
"Haydi." Camı açıp atladık. Neyse ki ev apartmanın zemin katında idi.Parayı bölüşüp evlerimize dağıldık.
