Psikoloğum

Nefret

-"Peki annemi geri getirebilecek misin?"

Söylediği şeyler duraksamıştım. Gözlerine bakakaldım.

+"Anneni geri getiremem ama seni geri getirebilirim ve sana söz veriyorum seni iyileştiricem."

Deniz'in gözleri doldu. İyileşemeyeceğini kabullenmişti sanki.

+"Konuşalım mı biraz? Yoksa uyumak mı istersin?"

Uzun süre sessiz kaldı ve sessizliği bozdum.

+"Peki o zaman konuşmay-"
Sözümü kesmişti.
-"Anlatıcam."

Derin nefes aldı ve konuşmaya başladığı an kapı açıldı. Kenan sinirle iç çekti.

+"Zeynep hastamla konuşuyorum neden rahatsız ediyorsun."
-"Hocam kusura bakmayın ama çok önemli bir konu 2 dakika gelebilir misiniz?"

Kenan derin nefes alıp ayağa kalktı.
-"Gelicem hemen Deniz."
Sıcak bir gülümsemeyle odadan çıktım.

+"Noldu Zeynep."
Köşedeki adamı gösterdi.
-"Hocam şu adam Deniz'in abisiymiş ilk başta inanmadım ama kimlik gösterdi. Birkaç fotoğraf gösterdi. Sizinle konuşmak istedi."

Kaşlarım çatıldı. Saate baktığımda 7 olmuştu. Bu saatte ne işi vardı acaba? Yanına gittim.

+"Merhaba ben Kenan Yıldırım."
Elimi uzattım. Adam çok sinirli bakıyordu beni görünce elimi sıktı.

-"Merhaba bende Deniz'in abisi Barış."
Dedi ve devam etti.
-"Kardeşim hastanede kalıyormuş."
+"Evet kalıyor. Tedavi edilmesi gerekiyor."
-"Kalamaz. Kardeşimi almaya geldim."

Kaşlarım çatıldı. Deniz'i terk eden abisi buymuş demekki. İçimde öfke oluştu. Noluyordu bana. Hızlıca kendime geldim.

+"Tedavi 1 haftalık süreci kapsıyor. Yani alamazsınız."

Beni dinlemedi ve benim çıktığım odaya girdi.

-"DENİZ KALK GİDİYORUZ. ANNEMİ ÖLDÜRDÜN BİDE TEDAVİ Mİ OLUYORSUN? YOK SANA TEDAVİ FALAN."

Hızla odaya girdim.
+"Hastanede olduğunuzun farkına varın lütfen."

Deniz'den
Abim odaya girdiğinde bağırmaya başladı. Gözlerim doldu ve gözlerim şişmiş halde ona baktım.

+"A-abi."
-"Abi ya abi tabi yürü gidiyoruz."

Kolumdan tuttu kaldırmaya çalıştı. Kenan hemen gelip abimin kolunu tuttu.

-"Barış Bey bırakın zorluk çıkarmayın."

Abimin kolunu hızla savurdu. Sanki onu yıllardır tanıyor gibiydi. Benden nefret ettiğini biliyordu sanki. 1 günde nasıl anlamış olabilir?

-"O ANNEMİN KATİLİ ODA ÖLECEK ANNEMİN YANINA GİDİCEK. AYNI KADERİ YAŞICAK."

Deli gibi ağlıyordum. Kenan şaşkınlıkla dinliyordu. O an düşünmeden abimin yakasına yapıştım.

+"ANNEMİ BEN ÖLDÜRMEDİM. KAÇAN SENDİN HER ŞEYİ ÜSTÜME YÜKLEDİN VE ÇEKİP GİTTİN. SENİN BENDEN NEFRET ETMEYE HAKKIN YOK. ASIL BEN SENDEN NEFRET EDİYORUM."

Deli gibi bağırdım. Kenan beni tuttu ellerimi abimin yakasından çekti.

+"BIRAK LAN BENİ DAHA SÖYLİYECEKLERİM BİTMEDİ."

Kenan çok sıkı tutuyordu. Yatağa otutturdu. Abim şaşkınlıkla ve sinirle donup kalmıştı. Derin derin nefes alıyordum. Tek duyduğum şey Kenan'ın "sakin ol" demesiydi. Gözlerimi kapattım ve uykuya dalmışım o sıra.

Kenan'dan
Hala şaşkındım. Olduğum durum çok saçmaydı. Sabahki sakin bitmiş kız, şimdi öfkesini kusuyordu. Nolmuştu abisini görünce? Ne değişmişti görünce? Bir süre Deniz'in yanında oturdum ve sonra uyuduğunu görünce abisinin yanına döndüm. Kapıyı gösterdim.

+"Dışarıda biraz konuşabilir miyiz?"
Barış sessizce dışarı çıktı. Bende arkasından çıktım ve kapıyı kapattım. Üzerimdeki siyah montum ıslanmıştı. Deniz'in göz yaşlarıyla.

-"Ben kardeşimi hiç böyle görmedim."

Banka oturduk. Güneş yeni aydınlanmıştı. Serindi hava.

+"Neden onu terk ettin?"
Sessizce yeri izledi.
-"Onu korumak istedim."
+"Ama arkanda bir enkaz bıraktın. Şimdide onu enkazdan çıkarmaya geldin."

Barış'ın gözyaşı yere aktı.
-"Ben onu kurtaramadım. Kendi bataklığıma çektim onu. Hep babama benzettim onu. 10 yaşından sonra nefret ettim ondan. Babam içmeye başlamıştı o zaman. Şimdi böyle görünce..."
+"Senin ona gösterdiğin nefret geri sana geri kusuyor."

Barış ağlamaya başladı. Erkekler ağlamaz diye bir şey yokmuş. Dostça sırtına vurdum.

+"Kardeşinin gönlünü al Barış. O gülmeyi hak ediyor. Beraber gülün."
Gülümsedim. Oda kızarmış gözleriyle bana bakıp gülümsedi.

+" Şimdi sen git dinlen ben seninle konuşmaya ikna edicem Deniz'i"
-"Çok sağol Kenan."

Ayağa kalktık ve sarıldık. Sonra hastaneye geri girdim ve Deniz'in odasına girdim. Kapıyı açınca gördüğüm manzarayla şok oldum. Deniz serumunu sökmüştü ve her yeri kandı. Kolu kanarken ayakkabısını giymeye çalışıyordu.

+"Deniz napıyorsun sen?"
Şaşkınlıkla bakakaldım. Hızla yanına gittim ve kanı durdurmak için pamuk tuttum. Deniz elini çekmeye çalıştı.

-"Ben bu hastaneden bir dakika bile kalmam."
Pamuğu bastırdım.
+"Maalesef Deniz tedavin bitmedi."
-"Git başka hastanla uğraş. Ayrıca kolumu bırak canımı yakıyorsun."

Pamuğu kaldırıp baktım. Kanı durmuştu. Yara bandı yapıştırdım.

+"Cık. Benim senden başka hastam yok."
Kahkaha attı alayla.
-"Demek kimse gelmiyor sana."
+"Yok hastam hastanede kalacaksa ben bu kadar ilgilenmiyorum. Sekreterime veriyorum. Ben sadece konuşuyorum. Normal psikolog gibi."

Deniz çok uzatmadı ve tekrar ayağa kalktı.
-"Bundan sonra başka hastaya bakarsın."
Kapıya yürümeye başladı. Kapıyı açtığı an elimi koyup hızla geri kapattım.

+"Tedavin bitmedi Deniz."
Dişlerimi gıcırdatmıştım.

-"Umrumda değil KENAN HOCAM."
İsmimi bastırarak söylemişti.

Gözlerine baktım sadece. Orman gibi yemyeşil gözleri vardı. Ormanında boğuluyordum sanki.

Fısıltıyla konuştum onun duymadığını sanarak.
+"Gözlerin çok güzel."
Duymuştu galiba.
-"Ne?"

Eveettt yine bennn! Dayanamadım yeni bölüm yazdııımmm. İçime sindi inşallah beğenirsinizzzz. Oy vermeyi unutmayın öpüyorum siziiii 😍