Psikoloğum

Öfke

Oylamayı unutmayın ballarııııımm 💗

-"Ne?"
Söylediğim şeyi düşündüm. Ne diyordum ben? Az önce düşüncemi sesli mi söylemiştim. Hassiktir ya. Sessiz kaldım. Şaşırmış ifadesine bakakaldım.

-"Ne diyorsun sen doktor!"
Öyle tepki alacağımı düşünmemiştim. Konuyu değiştirdim hızlıca.
+"Hastaneden çıkamazsın. Tedavin bitmedi."
-"Sence konumuz o mu şuan."
Saçmalamaya başlamıştım galiba. Deniz anlamsız gözlerle bana bakıyordu.
+"Evet bu Deniz. Konumuz tamda bu. Şimdi git yatağa uzan Zeynep gelicek sana sakinleştirici vericek."

Deniz'den
Söylediği şeyle gözlerim büyüdü. Gözlerimin güzel olduğunu söylemişti. Evet başkası dese hoşuma giderdi ama karşımda 26 yaşında bir psikolog duruyordu. Sadece beni iyileştirmeye çalışan bir doktor. Bunu söyledikten sonra midem kasıldı. Noluyordu bana? Konuyu değiştirmişti hemen. Uzatmak istemedim çünkü konumuz benim burdan gitçek olmamdı. Yine serum takılacağını duyunca derin bir nefes aldım

+"Ne serumu istemiyorum serum falan ben gayet sakinim."
Buna kendim bile inanmamıştım.

-"Git yatağa uzan. Yoksa ben zorla yatırıcam seni."

Sessizce konuşmuştu. Bana dokunmasını istemediğimi biliyordu. Daha fazla direnmeden ayakkabılarımı çıkarıp uzandım koluma baktığımda yara bandını çıkardım. O sırada Kenan odadan çıktı.

Kenan'dan

Dedikten sonra hemen ayakkabılarını çıkarıp yatmıştı. Sırıttım ve odadan çıktım.

+"Zeynep Deniz'e sakinleştirici verin. Serumunu sökmüş. Odasında çıkmasın. Bir şey olursa odamdayım seslen bana."
-"Tamam hocam."
Zeynep bunu dedikten sonra odaya girdi. Yarısını açık olan kapının yanına yaslandım. Onları izledim. Deniz Zeynep'le anlaşmış gibiydi. Gülümsüyordu. Gözlerini sıkınca canın acıdığını anladım. Nedensizce bende yumruklarını sıkmıştım. Göz göze gelince kendime gelip odama yürüdüm. Kilitli değildi. Açtım ve sandalyeme oturdum. Kafamı geriye attım. Normalde bugün izin günümdü. Ama beni buraya çeken biri vardı. Kimdi o? Harbi kimdi o Kenan? Aklımla çelişiyordum.

+"O senin hastan sadece Kenan."
Psikolog olan bendim ama sanki o beni iyileştiriyordu. Gözlerimi sıkıca kapatıp açtım. Tavana baktım ve sonra kafamı öne getirdim. Üzerimde hala montum ve gri eşofmanım vardı. Saat 12 olmuştu. Güneş yüzüme vuruyordu. Gülümseyip gözlerimi kapattım. Kapının vurulmasıyla gözlerimi açtım.

+"Gir."
Gelen kişi Kumral saçlı 19 yaşlarında bir genç kızdı. Anlamsızca yüzüne baktım.

+"Buyrun."
-"Merhaba Kenan."

Kim bu? Ayağa kalktım.

+"Kimsin?"
-" Ben Rize'den geldim. Annem Aysel. Sizin komşunuz olan Aysel.
Hatırlamıştım bu kızı küçükken bana aşıktı. İnşallah düşünceleri değişmiştir.

+"Ha İrem hatırladım evet."
İrem'in yüzünde vatan gülüşü vardı. Bir anda koltuğa oturdu.

-"Eee Kenan nasılsın?"
+"İyiyim iyiyimde bana abi desen diyorum. Aramızda 7 yaş varya hani."
Gülümsedim. Nazikçe söylemiştim.

İrem şaşırdı. Neden böyle tepki aldığını bilmiyordu.
-"Kenan demek iyidi sanki ya. Küçükken de böyleydin. Hep abi dedirtirdin."
+"Küçükken nasılsa şimdi de öyle olsun lütfen."
-"Peki."

Yüzü düşmüştü. Ama bu kız çok fenaydı. Bardan çıkmazdı sarhoş olup gelirdi hep. Annesi çok kızardı. Herhalde abilik yapıyım diye yanıma gönderdi.

-"Sen işe böyle mi geliyorsun Kenan?"
İsmimi söyleyince bakış attım. Sonra ekledi.

-"Abi."
+"Sabah bir hastam fenalaştı. O yüzden gelmek zorunda kaldım. İzin günümdü bugün ama hastam öyle olduğu için gelmek zorunda kaldım."

İrem galiba hala benden hoşlanıyordu. Hastamın kadın olduğunu anlamış olacak ki tepki gösterdi.

-"Çok önemli herhalde hastan. Herkese böyle gidiyor musun yoksa kadınlara mı özel?"

Ne ima ediyordu bu orospu. Sinirlerimi germişti. Yanına yaklaştım.

+"Ne ima ediyon lan sen? Ben senin gibi cinsiyete göre hareket etmiyorum. Benim ağzımı açtırma yediğin bokları biliyorum. Yemin ederim hepsini annene anlatırım."

İrem afallamıştı. Onu orda bırakıp odadan çıktım kapıyı sertçe kapattım. Sinir olmuştum bu aptal imalarına. Sakinleyip Deniz'in yanına gittim. Kapıyı tıktıklatıp girdim. Sakince tavanı izliyordu. Sonra arkamdan topuk sesi duydum. İrem geliyordu galiba. Deniz'in yanına sandalye çektim. Yaklaştım yanına.

+"Nasılsın?"
Kafasını bana çevirdi.
-"İyi sen?"
+"Eh yani."
Yüzü düşmüştü.
-"Seni istemeden kırdım. Özür dilerim. Sinirlenince kendimi tutamıyorum."

Gülümsedim.
+"Neden özür diliyorsun Deniz? Sakın özür dileme senin suçun yok."
O sırada kapı hızla açıldı.

-"Ooo böldüm sizi galiba."
Alayla konuştu İrem.

Deniz'den
Kenan odaya girince kendimi suçlu hissettim. Kapının açılmasıyla irkildim. Gelen kız saçmalıyordu. Oldukça sakindim. Normalde sinirlenirdim ama sakinleştirici etkisini göstermişti. Kenan ayaklandı ve bağırdı. Kızı kolundan tuttu.

-"İrem saçmalama ve şimdi bu odada SİKTİR GİT."

Kapıyı açıp dışarı çıkardı onu. Sonra kapıya yaslandı ve sakinleşmeye çalıştı.

+"Neden böyle yaptın ki?"

Kenan sinirliydi sanki bir şey söylemeye korkuyordu. Söylerse beni kıracağını biliyordu sanki. Derin nefes aldı ve odadan çıktı.

Kenan'dan
Deniz'in sorusuna cevap vermedim. Verirsem onu kıracağımı biliyordum. Sessiz kaldım ve derin nefes alıp odadan çıktım. Odama girdim. Kapıyı sertçe kapattım. Saate baktığımda çoktan akşam olmuştu. Telefonumu aldım ve aldığım an telefonumun çaldığını duydum. Ekrana baktığımda bilinmeyen numaraydı. Açtım.

+"Alo?"
Adam sesi geliyordu. Duyduğum şeyle gözlerim fal taşı gibi açıldı.

Selaaammmmm! Ayyy bu bölüm çok güzel olduuuu. Oylarınızı ve yorumlarınız bekliyorummmmm! 😍

Sizce Kenan'a adam ne demiş olabilirrr?