Şuan iki yabancı gibiydiler.
Oysa ki kendinden iyi tanırlardı kendi canını.
Kendi canının yanmasına üzülmezlerdi de,
Canının canına üzülürlerdi.
Sevmeye yeteneksiz değillerdi aslında.
Sevilmeye yeteneksizlerdi, yaraları ağırdı.
En kötüsü de buydu ama.
Sevgi bilmezken sevmeye çalışmaları.
İnsan nasıl iki yabancı gibi olabilirdi ki ?
Ayrıyken bile aynı hissederken..
Ama bazen insan iki yabancı gibi olabilirmiş,
İki beden tek ruhken.
Ya da öyle sanarken...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
SELDEN KÜL
PoesíaBenim yaptığım şey yazmak değil, yaralarımı iyileştirmek... Kitabımda olan söz ve şiirlerin hepsi bana aittir.
