Samen sterker

Nieuwe vriendschap bloeit

Na die betoverende middag in het park, kon Camille niet stoppen met aan Dino te denken. Zijn glimlach spookte door haar gedachten en zijn stem klonk nog steeds in haar oren. Ze voelde zich licht en gelukkig telkens als ze aan hem dacht. De dagen na hun ontmoeting verliepen in een roes. Camille ging sinds die dag steeds vaker naar het park, in de hoop dat Dino daar weer tegen te komen. Ze wist niet zeker wat dit gevoel was dat haar overspoelde, maar het voelde goed en gelukkig.

Op een warme middag, een week na hun eerste ontmoeting, zag Camille, Dino eindelijk weer in het park. Hij zat onder een boom, bladeren boven zijn hoofd ritselden zachtjes in de wind terwijl hij geconcentreerd een op zijn telefoon zat. Camille liep er voorzichtig heen, haar hart bonzend in haar keel. Dino keek op toen hij haar hoorde aankomen en zijn gezicht brak in een brede glimlach uit. "Camille!" riep hij blij uit terwijl hij opstond en naar haar toe liep.

"Hey Dino," zei ze, haar glimlach breed en oprecht. Ze stonden daar even, omringd door de rust en de schoonheid van het park, en Camille voelde zich op haar gemak bij Dino. Ze begonnen te praten over hun dagen sinds de laatste keer dat ze elkaar zagen, de gebeurtenissen op school en de nieuwe recepten  die ze gemaakt hadden. Tijd leek te vervagen terwijl ze daar stonden te praten, hun gesprekken gevuld met gelach en nieuwe ontdekkingen over elkaar. Camille merkte hoe Dino naar haar keek met een blik die haar deed blozen, een mix van geluk en warmte.

Na een tijdje stelde Dino voor om samen een wandeling te maken door het park. Camille stemde enthousiast in en ze begonnen langs de het meer te lopen, Moli dartelend rond hen heen. Terwijl ze liepen, voelde Camille een band groeien tussen hen. Dino deelde zijn dromen en passies met haar, terwijl Camille openhartig sprak over haar eigen ambities en toekomstplannen. Ze ontdekten dat ze dezelfde interesses deelden en een gedeelde liefde voor avonturen en koken hadden.

Tegen de tijd dat de zon begon te zakken, hadden Camille en Dino al uren samen doorgebracht. Ze voelde zich meer verbonden met hem dan ooit tevoren en wist diep van binnen dat deze vriendschap iets bijzonders was. Toen ze bij het park uitkwamen, keken Camille en Dino elkaar aan. Er was een stilte tussen hen, geladen met de belofte van iets meer. Camille voelde haar hart sneller kloppen terwijl ze in zijn ogen keek, en Dino glimlachte zachtjes naar haar.

"Bedankt voor vandaag, Camille," zei Dino tenslotte, zijn stem zacht maar vol liefde. Camille glimlachte terug, haar hart maakte sprongetje van geluk. "Graag gedaan, Dino. Ik heb echt genoten." Ze namen afscheid met een knuffel, een langzame en duurde de  omhelzing langer dan gewoonlijk. Camille voelde Dino armen stevig om haar heen en besefte toen dat er iets meer dan alleen vriendschap tussen hen groeide. Terwijl ze terugliep naar huis, omhelsde Camille het gevoel van geluk stroomde door haar heen. Ze wist niet wat de toekomst zou brengen, maar één ding wist ze zeker: haar ontmoeting met Dino had haar leven voor altijd veranderd.