Samen sterker

Opbloeien gevoelens

Na hun betoverende dag in de koken leken de gedachten aan Dino Camille overal te achtervolgen. Ze merkte dat ze steeds vaker aan hem dacht, zijn glimlach voor zich zag en zijn stem in haar hoofd hoorde. Het was alsof hij een deel van haar gedachten was geworden, een deel dat ze niet kon negeren. Camille voelde zich verward door de nieuwe gevoelens die in haar opkwamen telkens als ze aan Dino dacht. Het was meer dan alleen vriendschap, dat wist ze zeker. Ze voelde een diepe verbondenheid met hem, een klik die ze met niemand anders had gevoeld.

Op een avond zat Camille in haar kamer, omringd door haar favoriete muziek en haar dagboek open voor haar op het bureau. Ze pakte haar pen en begon te schrijven, haar gedachten en gevoelens op papier zettend in de hoop ze te begrijpen.

*Lieve dagboek,*
*Ik weet niet wat er met me aan de hand is. Sinds ik Dino heb ontmoet, voel ik me anders. Hij laat me lachen en voelt als een vriend die ik al jaren ken, maar er is iets meer. Telkens als ik bij hem ben, voel ik een warmte in mijn hart die ik niet kan verklaren. Zijn glimlach maakt me gelukkig en zijn aanrakingen laten me rillen. Ik denk constant aan hem en kan niet wachten tot we elkaar weer zien. Maar tegelijkertijd maakt het me ook nerveus. Wat als hij niet hetzelfde voelt?*

*Wat als ik onze vriendschap verpest door deze gevoelens? Ik wil graag weten wat Dino van mij vindt, maar ik durf het niet te vragen. Wat als ik te veel veronderstel? Wat als ik me vergis en hij me alleen als een goede vriend ziet?Ik weet niet wat ik moet doen, dagboek. Het voelt alsof mijn hart een eigen leven leidt en ik kan het niet stoppen.*
*Camille*

Camille sloot haar dagboek en leunde achterover in haar stoel, haar hoofd vol met gedachten en emoties die haar in verwarring brachten. Ze wist dat ze met Dino moest praten, dat ze hem moest vertellen wat ze voelde, maar de angst om afgewezen te worden hield haar tegen. De dagen gleden voorbij terwijl Camille worstelde met haar gevoelens. Ze zag Dino regelmatig in het park of tijdens hun studie-uren op school, en elke keer dat ze hem zag, voelde ze diezelfde warmte en liefde. Maar ze kon de moed niet vinden om hem te vertellen hoe ze zich werkelijk voelde.

Op een koele herfstdag vroeg Dino Camille mee uit voor een wandeling door het bos aan de rand van de stad. Camille stemde gelijk toe, haar hart bonzend van liefde en angst tegelijkertijd. Terwijl ze samen door het pad met allemaal bladeren liepen, voelde Camille haar zenuwen groeien. Ze wist dat dit het moment was om te praten, om haar gevoelens op tafel te leggen, maar haar mond voelde droog en haar woorden leken vast te zitten in haar keel.

Uiteindelijk, na een lange stilte, keek Dino haar aan met een zachte glimlach. "Camille," begon hij langzaam, zijn stem vol warmte, "er is iets dat ik je wil vertellen..." Camille hart sloeg een slag over terwijl ze naar hem keek, haar adem inhoudend in afwachting van zijn woorden.