Samen sterker

Het antwoord

Camille stond stil in het bos, haar hart bonzend in haar keel terwijl ze naar Dino keek, wachtend op wat hij zou zeggen. Zijn woorden hingen in de lucht tussen hen in, geladen met verwachting en mogelijkheden. Ze kon de spanning bijna voelen terwijl ze wachtte op zijn volgende zin. Dino keek haar recht in de ogen, zijn blik intens maar tegelijkertijd geruststellend. "Camille," begon hij opnieuw, zijn stem rustig en zeker, "sinds de dag dat ik je ontmoette in het park, heb ik elke keer als ik bij je ben het gevoel dat er iets bijzonders is tussen ons."

Camille  voelde haar adem stokken bij zijn woorden. Haar hart maakte een sprongetje van geluk en opluchting tegelijkertijd. Hij voelde hetzelfde! De bevestiging van haar gevoelens gaf haar een warme gloed vanbinnen. Dino ging verder, zijn stem zachter nu, bijna fluisterend in het stille bos. "Ik weet niet hoe het met jou zit, maar telkens als ik naar je kijk, voel ik een liefde die ik nog nooit eerder heb gevoeld. Emily, ik..." Hij aarzelde even, alsof hij de juiste woorden zocht om zijn gevoelens uit te drukken.

Camille nam zijn hand in de hare en keek hem diep in de ogen. "Dino," zei ze zachtjes, haar stem trillend van emotie, "ik voel hetzelfde. Sinds de dag dat ik je ontmoette, ben jij... speciaal voor me geworden. Je laat me lachen, je maakt me gelukkig, en ik kan me geen dag meer voorstellen zonder aan jou te denken." Dino glimlach was breed en oprecht terwijl hij naar haar keek. Hij bracht zijn vrije hand naar haar wang en streek voorzichtig een plukje haar achter haar oor. "Camille," fluisterde hij, zijn stem gevuld met liefde en vertrouwen , "ik wil je graag beter leren kennen. Ik wil deze band tussen ons sterker maken, als je dat ook wilt."

Tranen van geluk sprongen in Camille haar ogen terwijl ze naar Dino keek. "Ja," zei ze eenvoudig, maar vol overtuiging. "Ja, Dino, ik wil dit ook. Ik wil niets liever dan meer tijd met je doorbrengen, om te zien waar dit ons naartoe brengt."

Ze stonden daar even, omringd door de rust van het bos en de warmte van hun gedeelde gevoelens. Het voelde als een keerpunt, een moment van pure verbondenheid dat hun vriendschap transformeerde naar iets liefde voller, iets dat ze beiden lang op hadden gewacht. Langzaam bracht Dino zijn lippen naar die van haar, een tedere kus die alles wat ze voelden bevestigde. Camille voelde haar hart overslaan van geluk terwijl ze zich dichter naar hem toe boog, haar handen om zijn middel geslagen. Op dat moment wist Emily dat haar leven voor altijd was veranderd. Wat begon als een ontmoeting in het park, groeide uit tot een liefdesverhaal dat ze samen zouden schrijven, stap voor stap, dag na dag.