Samen sterker

De eerste Vonk

Na hun bijzondere dag in het park kon Camille, Dino niet uit haar gedachten krijgen. Ze dacht aan zijn glimlach, zijn warmte en de manier waarop hij haar aankeek alsof ze de enige persoon ter wereld was. Het voelde anders dan alles wat ze ooit had meegemaakt, en het maakte haar zowel geluk als nerveus. Die avond lag Camille in bed, omringd door de zachte gloed van haar nachtlampje, terwijl ze nadacht over Dino. Haar gedachten draaiden rond in de kamer, steeds terugkerend naar hun gesprekken in het park, zijn vriendelijke aanrakingen en de stille momenten waarin ze elkaar alleen maar aankeken.

Ze wist dat er iets aan het veranderen was tussen hen, iets dat ze niet helemaal kon bevatten maar waarvan ze diep van binnen wist dat het speciaal was. Ze voelde een kriebel in haar buik telkens als ze aan hem dacht, een warme gloed die haar hele lichaam vulde met liefde en geluk. De dagen na hun ontmoeting leken te vliegen. Camille keek uit naar elke keer dat ze Dino weer zou zien, haar hart bonzend van geluk als ze zich voorstelde hoe hij eruit zou zien als hij haar begroette met die stralende glimlach van hem. Op een middag, twee weken na hun eerste ontmoeting, nodigde Dino, Camille uit om samen naar een nieuwe kook workshop te gaan. Camille voelde haar hart een sprongetje maken bij het voorstel. Het was hun eerste officiële date samen.

Die dag arriveerde Camille iets te vroeg bij de workshop, haar hart bonzend van geluk en zenuwen. Ze wachtte ongeduldig bij de ingang, haar ogen zoekende naar Dino vertrouwde glimlach. Toen zag ze hem, zijn donkere haar wapperend in de wind terwijl hij naar haar toe liep met diezelfde glimlach als alle andere keren. "Hey Camille," begroette hij haar, zijn stem warm en vriendelijk.

"Hey Dino," antwoordde ze met een glimlach die niet van haar gezicht af te slaan was. Ze liepen samen de workshop lokaal binnen, tijdens de workshop praten ze over van alles en leren ze elkaar nog beter kennen in de stille ruimtes van de geur van liefde. Terwijl ze elkaar helpen met het koken, voelde Camille  zich steeds meer op haar gemak bij Dino. Ze deelden hun gedachten over de verschillende recepten, hun favoriete kruiden en wat ze voelden bij elke geur dat ze roken. Dino was attent en zorgzaam, en Camille genoot van zijn gezelschap.

Op een gegeven moment stopten ze met koken. Camille staarde geconfronteerd naar het recept, de verschillende gevoelens die haar betoverden terwijl Dino naast haar stond, zijn aanwezigheid voelbaar dichtbij. Ze dichtbij dat ze even helemaal niet meer wist wat ze moest doen. "Ik ben blij dat we dit samen kunnen doen," zei Dino plotseling, zijn stem zacht maar vol oprechtheid. Camille  keek opzij naar hem en glimlachte. "Ik ook, Dino. Het is echt geweldig om hier te zijn."

Hun ogen ontmoetten elkaar in een stille communicatie die meer zei dan woorden ooit zouden kunnen. Camille voelde een warme gloed door haar heen gaan terwijl ze naar Dino keek, haar hart bonzend in haar keel. Toen ze later die middag het gebouw verlieten, voelde Camille zich licht en gelukkig. Er was iets magisch gebeurd tussen haar en Dino die dag, iets dat ze niet kon negeren. Terwijl ze terugliepen naar huis, omhelsde Camille het gevoel van geluk en liefde, niet wetende dat dit nog maar het begin was van iets bijzonders tussen hen.