Herşey Güzel Olacak

Umut

Odama girdim ve kapıyı yavaşça sessiz bir şekilde kapattım.Pencerenin önüne ilerledim ve önünde durdum.Dışarıyı izlemek her zaman huzur veriyordu.Gökyüzü mavilikler içinde olunca,sanki hayal dünyasındasın...Hayal değil geçek hayat,o gökyüzünün güzelliği sonsuz güzelliği...Karşı yolda vızır vızır geçen arabalar,çocuklar.Nasıl bir hayatın içindeyiz hala anlamıyorum.Zor mu ? Kolay mı? Her şey bir düzen içinde diye aklımdan geçirirken pat diye odamın kapısının  sesi ile irkildim.

-Ablacımm.

Geldin mi canım kardeşim.

-Geldim ablacım.

Hadi gel,yatağa oturalım.

-Olur ablacım.Ablacım neden bu kadar üzülüyorsun ya senin bu durumuna çok 

üzülüyorum.

Ne yapacağımı bir bilsemmm...

-Abla benden ne istiyorsun,benim fikirlerim her zaman doğru olmayabilir.Seni yanıltmak istemiyorum.

Yok benim canım kardeşim öyle sakın düşünme biliyorsun benden mantıklı düşündüğün çok nokta var.

-Peki sen öyle diyorsan ablacım.

Anne ve babam bu bölümü istemiyor elimden hiçbir şey gelmiyor.Ben çok istiyorum biliyorlar.Ama hiç önemsemiyorlar.

-Ablacım düşünmemek de nereden çıktı.Annem ve babam bunu duysa çok üzülür.

Tamam tamam önemsiyorlar ama sonuçta benim hayatım ... dememle ağlamaya başlıyorum.

-Abla ya neden ağlıyorsun,Hay Allah'ım ya ...Sakin oluyoruz ablacım hadi topla kendini.Bir düşünelim.

Ablacım senin kararın her şeyden önemli,sadece biraz daha iyi olabilir diyorlar.Küçük bir şey söylemek istiyorum ama ne kadar mantıklı olur bilmiyorum.

Söyle ablacım.

-ilk sınavında ilk olarak ailemin istediği yeri yazsan.Beğenmezsen,ya da başından beri gene güzelce sınava çalışsan olur mu ?

Şaşırarak Yağmur'a bakmaya devam ettim.Yağmur'un aklına gelen fikir hiç fena değildi.Benim her zaman akıllı çözümler bulan kardeşim yaşına göre benden bile iyi düşünüyor.

Küçük bir tebessüm ile bizim ufaklığa baktım.Sen nasıl bir şeysin ya senin gibi zeka küpü bir kardeşim olduğu için çok mutluyum.Biricik kardeşim.Benim kardeşimin geleceği benden de parlak.

Odadan çıkmak için can atıyordum.Belki annem ve babamda buna tamam olur diyecek.

-Ablaa sakin ol! diye bir ses geldi .

Tamam tamam Yağmurcum seni çok seviyorum bunu sakın unutma dünyalar güzelim benim.

-Ablam da iyice şımartıyor beni.

Odadan  çıktım.Annem ve babam salon da oturuyordu.Bende hemen yanlarına gittim.Annecim ve  babacım size bir şey söylemek istiyorum beni bir dakika dinler misiniz? Ne kadar da kibar olmuştum biran.Ne de olsa işime belki yarıcak bir şey vardı demi.

Anlat bakalım diyerek lafa girdi babam.

Babacım biz Yağmur ile konuştuk ve bir karara vardık.Peki derslerime daha çok çalışıcam ama bir şartla,ikinci bir sınava daha giricem.İster istemez ikisinde de bir tebessüm oluştu.Tabiki olur diye annemden ilk onay sesi geldi.Peki ya babam ...Babamın yüzüne masum masum  bakıyorum.Daha da gülüyor babam.

Ben sana engel koydum mu ki böyle istediğini yapabilirsin. 

Peki küçük de olsa mutlu  olmuştum...