Herşey Güzel Olacak

Kararsızlık

Üniversite hayatım .Hani insanlar hayalleri ile yaşar ya,hayalleri ile yola çıkar.Bende hayallerim ile yola çıktım.Hayallerim okul öncesi öğretmenliği , belki bazıları için sıradan gereksiz bir hayal gibi gelebilir aynı ailem gibi ailem de güzel bir hayal gibi bakmıyor,anlamıyorum neden bakmıyor.Neden herkes bu mesleği sıradan görüyor...

Ben çocukları çok severken...

Ailem her şeyin daha iyisi yavrum senin elinde biliyorsun lütfen son yılın biraz daha gayret...Peki tamam ... Kalk artık kızım ,zihnin erken daha iyi çalışır.Erken yat ki kızım daha dinç ol.İnanmıyorum ya bildiğiniz ailem beni yönetiyor.Yönetmek eşittir ...sıkıntı. Bana sıkıntı veriyor..

Dİnlemiyorum her seferinde odamda buluyorum kendimi tek hayalim çocuklar ile ilgilenmek fakat olmuyor ki...Engeller bu engeller hep, her zaman olcak. Annem tabiki her meslek iyi canım kızım ama daha iyisi varken . Yok yok aza kanaat etmeyen çoğu hiç bulamaz. Tamam anne .peki anne ama bir kere yanımda olsanız ?Annem üzülüyordu tamam anne tamam üzülme lütfen...

Annem: Asya ATEŞ.Tek düşündüğü çocukları kimseye muhtaç olmasın.Kendi ayakları üzerinde durabilsin.Kim istemez ki çocukları iyi yerlerde gurur tablosu olan...

Ben ise kararlıydım ama bunu aileme fark ettirmemeye çalışıyordum...

Kardeşim ufaklığım yok ortalar da evde onu görmedim.Bu tartışma.bu kafa ile belki de normaldi.

Kardeşim : Yağmur ATEŞ,5 yaşında evimizin neşesi. Büyümüşte küçülmüş.Lafları kimsenin aklına gelmez cevapları herkesi şok eder.Bazen düşünemediklerimi bile düşünür .En çok sevdiği şey çizgi film diye ortalıklarda gezinmek neşe kaynağım benim :) canım kardeşim...

Kardeşim ona danışmak istiyordum.Belki fikirleri saçma olabilir ama şuan ona bile ihtiyacım var.Odalarda aramaya başladım ama bizim ufaklık mutfakta çıktı.Yağmurrr diyerek yanına yaklaştım.Ve bir anda ürktü... Ufaklık dolapta çikolata yiyormuş...Benden habersiz... 

-Ablacım ya ödümü koparttın.

Benden habersiz biri  çikolatısını yiyormuş bakıyorum.Küçük hanım...

-Yok ablacım öle değil.

Nasılmış anlat dinliyorum.

-Ablacım,canım çok istedi baktım siz annemle ve babamla konuşuyordunuz.Bende bişeyler bakmaya geldim masada buldum.Söylicektim ama bölmek istemedim .(bide gülmez mi )

Tamam Yağmur hanım bu seferlik böyle olsun bakalım ...

-Eeee abla sen niye geldin ? Beni mi arıyordun yoksa.

Yani biraz bizim küçük hanımla dertleşelim demiştim .

-Tabi ki ablacım sen iste yeter ki .

(5 yaşında olmasına rağmen tam bir 10 yaşındaki kız gibi bir nevi kız arkadaşım...)

Ama önce ağzımızı yıkıyalım olur mu ?

-Tamam ben yıkarım .

Ben odamdayım olur mu oraya gel.

-Tamamdır ablacım :)

Ben odama doğru ilerliyordum.Ama kafam kazan gibiydi çok yorgundum...