Livia'nın hayatı çok normaldi.Her bir varis gibi sarayda normal günlerini geçiriyordu.
Bir gün saraya yeni bir şovalye gelir.Onun gelişiyle hayatı değişir.Bambaşka bir yere evrilir.Livia şovalyeyle bağ kurar ve kendi kabul etmese de aşık olur.
Livia...
Normal geçen günlerden biriydi.Babam saraya yeni bir şovalye almışdı.
Onu kapıya,gelen geçene bakması için görevlendirdi.Ben herzamanki gibi odama çıktım ve saatlerce kitap okudum.
Ne ara bitirdiğimi bilmesem de kitap bitmişdi.Bahçeye çıkmak istedim.Pelerinimi aldım ve aşağıya yöneldim.Bahçeye çıkmak için kapıya doğru yöneldim.Babamın yeni aldığı şovalye ise kapıda duruyordu.
Şovalye simsiyah saçlara ve masmavi gözlere sahipti.Dik bir duruşu vardı.
Yanına yaklaşıp:"Merhaba şovalye"dedim. "Merhaba efendim"dedi. "İsmin ne?"diye sordum ona bakarken. "Zavier "diye mırıldandı. Birşey söylemeden yanından ayrıldım.Çünkü aramızdaki boy farkı beni bozguna uğratmıştı.
Dönüp bir kez daha baktım ve "Unutmuşum.Hoş geldin."dedim sevecen bir ses tonuyla.Tabiki her yeni gelen şovalyeye böyle söylemiyordum.Ama ağzımdan nasıl çıktı anlamamıştım.
Şaşkınlıkla bana bakarken bu cümlemin onu bozguna uğratdığı belliydi. Kekeleyerek:"T -teşekkür ederim efendim "dedi.
Arkamı dönüp bahçede gezinmeye başladım.O sırada arkamdan birinin bana seslendiğini duydum.Arkamı döndüğümde bu kişinin Zavier olduğunu gördüm.
Yerini başkasına devr etmiş ve peşimden gelmişdi.Ona sorgulayan gözlerle baktığımda"Birşey yok efendim,öylesine geldim"dedi.
Gözlerim fal taşı gibi açıldı. Hiçbir şovalye bunu yapmaya cesaret edemezdi.Ama bişey demedim.
Sarayda hiç arkadaşım yoktu.Hepsi beni efendisi ve emir vereni gibi görüyordu.Ona :"Benimle arkadaş olurmusun?"diye sordum. "Ha?Ne?Nasıl?" " Benimle arkadaş olacaksın işte.Çok şey istemedim." "Tamam efendim" "Benim yanımdayken bana efendim demiyeceksin.Livia diyeceksin." "Tamam efend...Livia"
Bir süre konuştuk.Ardından ona teşekkür edip saraya girdim.Odama çıkıp akşam yemeği için elbise seçmeye koyuldum.Açık mavi bir elbise tercih ettim.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Elbisemi giyinip hafif bir makyaj yaptım.Bu akşam yemeye Zavier'da gelecekti.Çünkü babam her zaman yeni bir şovalye geldiğinde akşam yemeğine onuda davet ederdi.
Oturup yeni kitabıma başladım.Neredeyse bir saat okudum.Ardından salona geçmeye karar verdim.
Salona inmişdim.Yemek masasında oturup babam ve Zavieri bekliyorduk.Masada pilav,fasülye,kızartılmış dana eti ve başka yemekler vardı.Herzamanki gibi buz gibi şarapda vardı.
Yanımdaki yer boşdu.Herzaman yanımda Mia otururdu.Ama bugün karşımda annesinin yanında oturmuştu.
Dış kapıdan içeriye biri girdi.Bu Zavier 'di.Herkese tek-tek baktı.Annem başıyla yanımdaki yeri işaret etti.Ne?Benim yanımda mı oturacakı?
Aslında hiçbir zaman benim yanımda oturmazlardı.Bunu babam mı söylemişti?
Kendi kendime sorular sorarken içeriye babam girdi.Ayağa kalktığımızda oturun diye eliyle işaret verdi.
Herzamanki gibi benim ve Mianın başına öpücük kondurduktan sonra yerine oturdu.Hiçbir şey söylemeden başlayın dedi.Bir kaşık fasulye ve dana eti koydum tabağıma.Göz ucuyla Zavierin tabağına baktım.Biraz pilav ve dana eti koymuştu.
Yemeklerimizi yerken birşeyin ayağıma temas ettiğini his ettim.
Bu Zavierin bacağıydı.Gözlerim fal taşı gibi açıldı. Öksürmeye başladığımda şarabımdan birkaç yudum içtim.
Babam:"Noldu kızım?"diye sordu. "Bişey yok baba boğazıma takıldı."dedim.Evet, yalan söylemiştim.Çünkü aniden temas kurunca ürpermiştim.
Bacakları birkez daha temas etti ve o an suratındaki ifadeye baktım.Normaldi. Tepki ve mimik yoktu.Yemeği çiğniyordu.
Bu kez öyle utanmıştım ki kıpkırmızı olduğumdan emindim.
Yemeğimizi bitirdikten sonra babam hepimize kahve,Mia için ise pasta istedi.Kahveler geldikten sonra herkes usulca yudumlamaya başladı.Benim başım dönüyor,hava alamıyordum.Hepsi utandığımda oluyordu.Babama "Başım dönüyor,hava alayım"dedim. Babam :"Zavier'da gelsin.Yalnız kalma.Düşersin."dedi.
Zavier peşimden geldi. Hemen konuya girdim. "Ne yapıyorsun sen?" "Ne yapıyorum ki?"dedi.Yüzünde bilmiş bir ifade vardı. "Bacağını bacağıma sürtmek de ne demek?Yerin dibine girdim." "Ne?Benmi?" "Evet sen!" "Tamam,tamam yalnışlıkla oldu çilek kafa." "Çilek kafamı?" "Çilek kokuyorsun.Pespembe yanakların ve kırmızı dolgun dudaklara sahipsin.Çilek gibisin" "Bu şimdi iltifatmı?" "Sen nasıl görüyorsan o".
YAZARDAN: Çilek kafa...
Güzel isim oldu.Ben bu bölümü yazarken kıpır-kıpır oldum.Bölümler çok kısa derseniz sizi yormamak için kısa yazıyorum.Umarım beğenmişsinizdir.Cumartesi akşam yeni bölüm geliyor.Sizi seviyorum💖💖💖
