KAN, ÖLÜM, DEHŞET

234 60 14
                                    

Herkes şaşirmıştı ve çok korkmuştu. Sanırım dileğim kabul olmuştu. Ama çok kötü şeyler olmuştu. Babam sarhoştu ve elinde bir silah vardı. Dayımı yaralamıştı. Ben herşeye rağmen mutluydum çünkü babam gelmişti. Babam kumarbazdi. Eve kavga edip ağzı burnu kan içinde geliyordu. Annem ayrılmak istedi defalarca ama benim için kardeşlerim için bunu yapmadı. Neyse babam dayımı yaraladiktan sonra onu durdurmaya çalişanlara ateş etti. İşte o an benim dünyam karardı. İlk defa babam benim dogum günüme gelmişti ama onu da zehir etmişti. Annem ağladı , babama öyle bakıyordu ki sanki " biz neden böyle bir aileyiz şu halimize acıyorum" der gibi bakiyordu. Babannem kalp hastasiydi. Ve o an kalp krizi geçirdi. Ben ürkek ve pişman bir şekilde dışarıya kaçtim. Ağlıyordum. Sokakta tek başima yürüyordum. Evden hâlâ bağrışma sesleri geliyordu. Ben koşarak parka gittim. Babannemin bana yanlız kaldığında ona bak dediği yıldıza yaşlı gözlerle bakarak " keşke babamın gelmesini dilemeseydim " dedim. O güzel yıldızı izleyerek uykuya dalmıştım. Uyandığimda daha güneş doğmamıştı. Koşar adımlarla eve gittim. Gördüğüm şeyler yedi yaşında ki bir kızın psikolojisinin bozulmasına yeterde artardi. Yer kan gölüne dönmüştü. Annem , babannem , dayim , kuzenlerim herkes kanlar içinde yere yığılmıştı. Hepsi ölmüştü. İşte o an benim yanlızliğımın sınırları çizilmişti. Ablam masum ve acı bir ses tonuyla "elifff" dedi. Benim içim kan ağlıyordu. Hiç birşeye anlam verememiştim. Durmadan ağliyordum. Hızla ablamın yanina gittim. 112 yi aramami söyledi. Ama ben korkudan konuşamıyordum. Neyse ki komşularımız çoktan polisi ve 112 yi aramışlardı. Ablam ağır yaralıydı. Acilen hastaneye kaldırdilar. Beni de alıp karakola...
Sürekli sorular soruyorlardı. Kim yapti bunu, neden yaptı. Hiç kimse demiyordu ki yedi yaşında küçük bir kiz , ailesi gözünün önünde kanlar içinde yatıyorlar, ablası ağır yaralı. Bu kızın hali ne olacak ? Ne yapacak diye düşünen yoktu. Varsa yoksa soru... Oysa ki ben hâlâ şoku atlatamamıştım. Sürekli ağliyordum ve konuşamıyordum. Uzun süre ağladıktan sonra tam sakinleştim derken olan oldu. Ablamin ölüm haberi geldi. Ben bunu duyunca iki gözüm iki çeşme ağlamaya devam ettim.

BAŞ BELASIHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin