Milo: Is dit een droom?

De Roddel

Milo kwam de cafetaria binnen waar Liam op haar stond te wachten.
'Hey, Liam. Çava?' zei Milo.
Liam keek naar Milo. Hij zat over iets na te denken wist Milo op te merken aan zijn gezicht. Hij was ook stiller dan anders. Milo wou vragen wat er scheelde maar ze durfde niet.
'Zou je vanavond willen afspreken?' vroeg Liam met een droevige blik.
'Natuurlijk.' zei Milo kortaf.
'In de studio om 19:00?' vroeg Liam.
'Is goed, ik kan.' zei Milo zeker.
Liam bedankte haar en verdween achter de muur.

Milo had nog geen stap verder gezet en hoorde haar naam. Het was Jesse. Hij zag er kwaad uit. Bijna zo kwaad als Jasmien.
'Wat heb jij allemaal gezegd over mij?' vroeg Jesse zich kwaad af.
'Hoe bedoel je?' vroeg Milo zich ernstig af.
'Wat ik bedoel,'vervolgt Jesse,'Waarom zeg zo'n dingen over mij? Na alles wat ik voor je heb gedaan, krijg ik een mes in de rug!'

Milo was aangedaan van wat Jesse gezegd heeft. Ze wilde uitleggen dat ze van niets wist maar dat was te laat. Jesse ging verder: 'Je hebt gezegd dat ik de lelijkste gast ooit ben, dat ik een slechte kusser ben, dat ik het slechtste lief ooit ben, dat ik iedereen altijd uitlach en dat ik iedereen haat. Ik had dit nooit van jou verwacht. Jij bent degene die het slechte lief was omdat jij er met docenten over begint dat je niet zeker bent van je gevoelens. En dan heb ik je vergeven en alles goed gemaakt voor jou! Maar ik heb me duidelijk vergist in jou. Je hebt me laten vallen als een baksteen. Ik wil jou nooit meer zien!'
Jesse liet Milo alleen achter.
Milo stond er met tranen in haar ogen die zeer snel van haar wang glijden. Ze had die dingen nooit gezegd over hem. Juist hetzelfde als bij Jasmien.
Vooral de woorden 'Ik wil jou nooit meer zien' blijven in haar hoofd ronddwalen.
Met een gebroken hart en oneindig veel tranen liep ze langzaam naar de les.

Het was pauze.
Iedereen ging naar de cafetaria voor iets te drinken. Ze hoopte vanuit de grond van haar hart dat Jesse en Jasmien de cafetaria binnenlopen. Maar dat gebeurde jammer genoeg niet.
Ze was er zo van aangedaan dat ze zelfs de bestellingen van de studenten had verwisseld.
Ze was er met haar hoofd niet bij.
Ze dacht alleen maar aan Jesse. Jesse die haar nooit meer wil zien. En Jasmien. Jasmien die haar waarschijnlijk haat voor de rest van haar leven.
Het voelde alsof ze langzaam aan het sterven was vanbinnen.