hate you, arken

06

eve girdiğimizde annemler salonda çay içiyorlardı. annemin bakışları benle kenan'ı bulurken yutkunmuştum.

kenanlar geldiğinden beri bizi dikkatle izliyordu hatta bir keresinde gece odama girip bizi kontrol ettiğini bile fark etmiştim.

annemin böyle davranması doğaldı. o yaz öğrendiği şeyler sonrasında beni daha sık kontrol etmeye başlamıştı. tabi, bu bir süre sonra azalmıştı.

kenan ile salona girdik. ben tek kişilik koltuklardan birine oturdum. babam telefona bakıyordu. bazen engin amcaya gösteriyor, gösterdiği şey üzerine konuşuyorlardı.

"tch, bu millet iyice azıttı engin. görüyor musun şu namussuzları?" diyerek telefonu engin amcaya gösterdi. engin amca çokta yorum yapmasa bile yüzündeki ifade her şeyi açıklıyordu.

ben çoktan anlamıştım. istemsizce yutkunurken bakışlarım bana bakan anneme sabitlendi. sanki 'bak, gördün mü?' der gibisinden bakıyordu.

kenan'a bakmak, tepkisini görmek istemiştim. ama yapmadım, annemin bakışları üzerimdeyken yapamazdım.

annem neden mi böyle davranıyordu?

annem, o yaz kenan'a olan duygularımı öğrendiği için böyle davranıyordu.

flashback

15 ağustos 2023

geçen yaz olduğu gibi bu yaz da babamın çok yakın arkadaşı olan engin amca bizim eve sık sık geliyordu. tabi, yanında oğlu kenan da geliyordu. kenan ile her geçen daha çok yakınlaşıyorduk. fakat farklı hissettiren şeyler vardı.

ben kenan ile vakit geçirdiğimde hissettiğimi diğer arkadaşlarımla vakit geçirdiğimde hissetmiyordum. diğer arkadaşlarımın yanında ellerim titremiyor, karnıma ağrılar girmiyor ya da kalbim hızla atmıyordu.

bir süre kendime asla itiraf edemedim. belki insanların tepkisini bildiğimden bana göre kenan'ı sevmek anormal bir şeymiş gibi geliyordu. kimseye bir şey anlatmadım, ferdi abiye bile.

kendi kendime günlerce düşündüm ve itiraf ettim. ben kenan'ı seviyordum. bana olan bakışlarını, tavrını, yeşil gözlerini, gülüşünü -özellikle gülerken ortaya çıkan gamzesini- ve geçirdiğimiz her bir saniyeyi seviyordum.

ağustosun ortalarına çoktan geldiğimizden kenanlar yavaş yavaş gitmek için toparlanıyordu. engin amca ve beate teyzenin işi çıktığından kenan tek kalacaktı. bende ısrar ettim bizde kalması için. onlarda kabul ettiler.

ben heyecanla yatakta debeleniyor, bir an önce kapının çalmasını bekliyordum.

kapı zilini duyduğum an yataktan fırlayıp kapıyı açtım. karşımda gülümseyerek bana bakan bir adet kenan vardı.

"hoş geldin."

"hoş buldum."

beraber içeriye geçtiğimizde aramızda tuhaf bir sessizlik oluştu. eh, ne yapacaktık şimdi?

"bir şeyler pişirmeyi sever misin?" diye sordum. aklımda birkaç fikir vardı.

"eh işte, biraz."