bekledin sana gelmedim'
◇◆◇
yaren düşünceleri ile boğuşurken gelen kapı sesiyle kendine geldi. ryan gelene kadar o kadar düşünmüştü ki yarım saat 5 dakika gibi geçmişti.
ryan yaren'in istediğini getirip elindeki çatal ile yaren'e uzattı. yaren iştahla bir kaç çatal yedikten sonra hevesi gitmişti,elindeki tabağı yavaşça sehpaya bıraktı ve yanında oturan ryan'a döndü.
"anlatmak ister misin?" dedi nazikçe.
ryan destek almak istercesine eşinin elini tuttu.
"biliyorsun ki bu ligde oynayamıyorum,lisansım donduruldu ama avrupa maçlarında kadrodayım ve perşembe günü yunanistan'a gitmem gerekiyor. eğer gitmezsem sözleşmemi feshedebilirler ama gidersen de seni burada bırakamam. zor bir hamilelik yaşıyorsun ve yanında olmam gerekiyor. ben..ben ne yapacağımı bilmiyorum"
lafını bitirmesi ile yaren'in göğsüne bir ağırlık çökmüştü. onu gece boyu uyutmayan şey bu muydu? onu böyle çaresiz gördüğünde içi eziliyordu.
yavaşça koltukta kaydı ve ryan'a sokularak kollarını boynuna doladı. ryan da elinin birini yaren'in beline diğerini de karnına koymuştu.
"birlikte gidelim" dedi yaren ryan'ın boynunda soluklanırken "olmaz mı?"
"korkuyorum" dedi ryan "bir şey olacak diye aklım çıkıyor,gelmen daha da yormaz mı seni?"
"önümüzde daha 3 bucuk aylık bir süreç var ryan. sürekli gözden sakınarak geciremeyiz ki. biliyorum endiselisin,korkuyorsun ki bende çok korkuyorum ama birlikte gelmemiz gerekiyor her şeyin üstesinden" nefeslendi biraz "benim gibi birçok kadın var. hem oğlumuza sana hamileyken yunanistana gittim demek istiyorum olmaz mı?"
yaren'in konuşması ryan'ın içindeki büyük sıkıntıyı almıştı. karnının üzerindeki eli ile yavaş yavaş okşadı karnını.
"olur can içim, birlikle gelelim üstesinden. oğlumuza da macera olsun" eğilip eşinin yanağına içli bir öpücük bıraktı "hadi uyuyalım sabah yorgun uyanma"
