Yeni kitabım PUSSA'ya bir şans veriinn 🥹 🫶🏻
Hiç yorum yok açıkçası biraz üzücü.. fikirlerini merak ediyoruumm lütfen bana yardımcı oll.
Tam şimdi ekrana dokunup şuradaki 👇🏿 yıldıza 🌟 basmalısınnnn cicegiiimm 🌸. Yani buna da lütfen👩🏿🚒.
.
.
.
🎀
.
Yatakta haraketlilik olunca birden kalktım ve oturur pozisyona geldim.
Yatağa dinizi koymuş pikeyi kaldırmıştı.
"Hop hop hayırdır, yatağa yatmalar falan? Fahişelerinle karıştırdın galiba?!" Ona cırlarken nasıl göründüğümü bilmiyordum ve hafif merak etmedim değil.
Çünkü karşımda şaşkın duruyordu.
"Ne saçmalıyorsun kızım? Uykum var, uyuyacağım!" Kaşları çatık durup, sabırlar çekiyordu.
Yatağa girecekti ki yastığı alıp ona fırlattım. "Yatamazsın bu yatakta! Pardon yatağımda." Dikce ona bakıyordum.
"Sen çok olmaya başladın, küçük şebnem! Büyümüşsün anladık da, şu beynini az rüzgarla havalansın!!" Beni tanıyor muydu bu adam?
Bir dakika NE?!
"Ne diyorsun sen be?! Git salonda uyu. Sen beynini havalandırırken düşürdün galiba, yok gibi konuşuyorsun da!" Beni tanıdığına takılmadığımı göstermeye çalışmıştım, ne kadar becerikli olduğum tartışılır.
"Salonda git sen uyu, ufacık tefecik bir şeysin zaten sığarsın. Ben nasıl sığacağım bu halimle?" Eliyle bedenini gösteriyordu.
Evet uzundu, evet kaslarıda vardı, evet yapısıda vardı, evet o koltuğa sığmazdı, evet evet evet...
"Beni ilgilendiren bir kısım göremedim." Parmağımla yatağı işaret ettim. "Normalde test çözecektim ama bugün uyuyacağım, yatağımda seni görmek istemiyorum. Sığacak bir yer bul kendine!" Arkamı döndüm ve gözlerimi yumdum.
Bir kaç saniye sonra kapı açıldı ve kapandı. Gitmişti ve derin bir oh çektim.
Yatakta rahat bir pozisyon arayacaktım ki birden yatağa bir şey düştü ya da atladı seçemedim.
Çığlık attım ve birden üzerime bir şey abandı. "Ne oldu? Gittim mi sandın? Çok beklersin, bilmem kaç milyar para verdim ben bu yatağa. İstemiyorsan salona gidersin!"
Pikenin içine girdi.
Hızla yataktan kalktım ve kapıya doğru ilerledim. "Siktir git!" Giderken ona cırladım.
Salona geçtim karanlık koridordan. Salonda loş bir hava vardı. Kenan ve o kızın görüntüleri düştü aklıma.
Gözlerim doldu, ben bu adama aşıktım işte. Çocukluk aşkım.
.
.
.
"Hay sikeyim ya! Lan insan bir şeyler alır şu dolaba!" Başımda keskin bir ağrı varken, gürültüyle uyandım.
"Hiç bir şey yok!!" Mutfaktan Kenan'ın sesi geliyordu.
Olduğum yerde oturur hale gelirken salona Kenan girdi.
"Yürü markete gideceğiz." Yüzüne aval aval baktım.
"Kapı orada." Parmağımla kapı tarafını gösterdim.
"Evde hiçbir şey yok, ben ne bileyim ne alınacak?!" Bu yedi yıl nasıl yaşamıştı pardonda?
Gerçekten sinirli duruyordu.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
KÖYDE AŞK (+18)
Romance"Bu bir zorunluluk, evcilik oyunu değil!" İki koluyla beni duvara hapis etti. "Bende bunun farkındayım, bana fikirimi sordular mı sanıyorsun?!" Ben ona alttan bakarken o ise bana üstten bakıyordu.
