Kahvaltiliklari masaya indirdikten sonra mazharı çağırmak için odamıza ilerledim.
Kapıyı açtım yatağa ilerleyip Mazharın uzandığı tarafa oturdum.
"Mazhaar uyan artık kahvaltı hazır."
"Hıı geliyorum."
Ufak bir kahkaha attım geliyorum diyip yüzünü yastığa gömmesi tam kafayı yemelikti.
"Mazhar hamileyim."
"Ne nerde hani çocuk? ismi ne? cinsiyeti ne?"
"Saçmalama hamile falan değilim çocukta yok ortada uyan diye dedim hadi kalk kahvaltıya."
"Her şakanın altında bir gerçek yatar sahra hanım öyle olsun."
Gülüp salona geçtim mazharda gelince masaya oturup yemeğe başladık.
Aramızın yeniden düzelmesiyle keyfim yerine gelmişti. Başta birbirimizden nefret etmiş olsak bile zamanla onu çok sevmeye başlamıştım.
Güzel geçen bir kahvaltı sonrasında bulaşıkları halledip salona mazharın yanına geçtim.
Bi anda elini karnıma atmasıyla garipseyerek ona baktım.
"Ne yapıyorsun?"
"Şu hamilelik şakasını gerçek hayatamı geçirsek diye düşündümde."
Ayağa kalkıp bi anda beni kucağına almasıyla ağzımdan ufak bir çığlık kaçmasına engel olamadım.
"Sen iyice sapıklaşmaya başladın ama adam bırak beni aa."
Boynumdan öpüp beni tekrar koltuğa bırakmasıyla gülümsedim.
Aramızda duygusal şeyler dışında birşey geçmemişti. Gözlerinin içine bakınca içim ısınıyordu.
"Bebeğim ben şirkete geçiyorum."
Ne ara tüm işleri halletmişdi ki.
"Mazhar kararlımısın onları affetmemeye. Zorlanmayacakmısın böyle tek başına."
"Ben hep tektim güzelim. O şirketide ben hallediyordum zaten."
Kafamı sallayıp ayağa kalktım ve onu yolculadım. Belki bizi zor günler bekliyordu ama her gecenin sabahı vardı.
Telefonumun ana ekranında hala ardayla olan fotoğrafımız vardı. Anlayamıyordum. Neden benden saklamıştı ki neden böyle yapmıştı ki.
O seviyorum dese ben düşmanlığı içime gömer yine göz yumardım ama bana ihanet etmesini kaldıramazdım.
Bu arada tüm bu olaylar sırasında patronlara katlananamayıp istifa etmiştim. Daha sonra düzgün bir şirkette daha ciddi çalışmayı düşünüyorum.
Kapının çalmasıyla düşüncelerimden sıyrıldım.
Kim gelmiş olabilirdi ki.
Ayağa kalkıp kapıya ilerledim. Kapı deliğinden baktığımda tanımadığım birisiydi fakat kapıyı açmaya karar verdim.
Kapıyı açtığımda karşımdaki kadın bana gülümsedi ve konuşmaya başladı.
"Umarım rahatsızlık vermiyorumdur. Ben komşunuzumda şey misafirim geldi evde de şeker kalmadı sizde varsa biraz ödünç alabilir miyim acaba?"
Bende ona gülümsedim ve cevap verdim.
"Tabiki bekleyin hemen getiriyorum."
Bir kaba şeker doldurup tekrar kapıya yöneldim. Tam kapıya uzanacaktım ki ensemde hissettiğim acıyla gözlerimin kararması bir oldu.
...
Gözlerimi açtığımda başımda bir ağrı vardı. Etrafıma bakındığımda gözlerim şokla açıldı.
Depo tarzı bir yerdeydim. Ellerim ayaklarım bağlıydı. Ağzımda bantlıydı.
Yıkık dökük bir depoydu. En son yaşadıklarım aklıma gelince neler olduğunu anlamıştım.
Oruspu çocukları mazharın peşinde olmalılarki bana taktılar.
"Küçük hanım uyanmış."
Konuşarak karşıma geçen adama baktım. Şerefsiz.
"Bak şimdi Küçük hanım. Senden istediğimiz şey çok basit. Mazharın evrakları nerede tuttuğunu söyle bizde seni salalım. Sonra sen yoluna biz yolumuza. Hem zaten siz zorla evlenmedinizmi? İntikamını almış olursun sende."
Yüzüne baktım baktım baktım ve güldüm. Bu fırsatı kaçırırmıydım?
"Gel söylicem."
Bana doğru yaklaşmasıyla kulağına fısıldadım.
"Evraklar.. ebenin şeyinde."
Yanağıma yediğim tokatla daha çok gülmeye başladım. Buda kendini zeki sanıyordu ya.
Son kez yüzüme bakıp depodan çıkmasıyla önüme döndüm. Rahattım çünkü yerin 7 kat dibindede olsam mazhar beni bulurdu.
🤍
Okuduğunuz için teşekkür ederim 🤍
Bu arada diğer kurgumada göz atarsanız çok sevinirim 🤍
Beğenip yorum yaparak bana ve kitabıma destek olabilirsiniiz.
