Banyodaki işlerimi halledip hiç yüzüne bakmadan direkt mutfağa geçtim.
Dün mazharın bir adamı gelip poşet poşet yiyecek içecek falan getirmişti.
İlk önce çay koydum sonra kahvaltiliklari dolaptan çıkartıp masaya dizmeye başladım.
Ben bunları yaparken mazhar yine Dün yaptığı gibi gelip dudağımın kenarından öptü ve masaya oturdu.
Ben kahvaltiliklari dilerken çay da olmuştu. Son olarak çatal ve bardakları koyup bende masaya geçtim.
Yemeklerimizi yerken biraz konuşup gülüştük. Daha sonra o salona geçti bende mutfağı toplayıp yanına geçtim.
"Sahra biz seni istemeye geldiğimizde o yanındaki kimdi? Ve neden biz çıktıktan sonra bile evde kaldı?"
İlk başta anlamasamda sonradan mertten bahsettiğini anlamıştım.
"Ha mert o Arkadaşım. Siz gittikten sonra da evde durmadı zaten gözlerimin dolduğunu görünce."
"Gözlerimin dolduğunu görünce derken?"
"Mazhar benim bu hayatta ağladığımı sadece annem görmüştür. Ben kimsenin yanında asla ağlayamam. Annemden sonra ağladığımı gören tek kişi sensin."
Konuşmam bittiğinde derince yutkundugunu gördüm.
"Zaten mert abim gibidir. Bu konuda takmanı gerektirecek birşey yok gerçekten. Onunlada görüşemedim zaten hiç evlendigimizden beri. Sen yanlış anlarsın diye mesajlasmadim bile. Zaten benim sadece 2 Arkadaşım var yani biri mert öbürüde sevgi. Sevgiyle hala konuşuyoruz ama dedigim gibi merte hiç yazmadım o da bana yazmadı yanlış anlama diye."
Kafasını salladı ve sessiz kaldı.
Bir süre hiç konusmadan durduk. Sessizliği o bozdu.
"Peki kimsenin yanında ağlamamanın özel bir nedenimi var?"
"Evet var."
Kafamı dizlerine koyup bacaklarımı uzattım. O da elini saçlarımda gezdirmeye başladı.
Uzun süredir post paylaşmadığım icin post atmaya karar verdim.
@shasso
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
