TodoBaku Spider-Man Au

A Little Death

Shoto'nun ağzından

-Hala... Amcam nerede?..

-Dinlenmelisin, Shoto.

Hepsi benim suçum.

-Lütfen iyi olduğunu söyle...

Yalan olsada duymak istiyorum.

-Shoto... O iyi.

İnanmak istiyorum ama biliyorum.
O dün gece orada öldü.
Görmemiş olman bunu değiştirmez.

Hissediyorum.

Ama hayır kanıta ihtiyacım var.
Belki de dün gece yaşadıklarımın bir kısmı hayaldi. Saçma sapan örümcek hislerim olacak değil ya!

...

Kolumdaki serumu ne zaman söktüm ve ne zaman deli gibi amcamı hastane de aramaya çalıştım bilmiyorum. Her şey saniyeler içinde olup bitmişti ve tekrar bu odadaydım.

Fiziksel bir acı neredeyse hissetmiyordum ki, doktorların dediğine göre yaşıyor olmamın imkânı yokmuş.

Ve amcamın durumu...
Belli değil mi?..

Tüm bunlara ben sebep oldum.
.
.
.
-Benim yüzümden... Hala...

Sesimin titremesine engel olamıyorum.

-Hayır, tatlım inan bana değildi...
Bunları düşünme şimdi.

Her ne kadar belli etmemeye çalışsa da ağlamamak için zor duruyor.

-Ben iyiyim.

Bu hastaneden çıkmam lazım.

-Kalmalısın biraz daha. Tamamen iyileştiğinden emin olmalıyız.
Bu arada
Dün gece... Olanları öğrenince arkadaşların seni görmeye geldi... Okuldan sonra tekrar geleceklerdir. Senin için çok endişeliydiler.

Halam konuştuktan sonra sessizleşti.
Bir şey söylemek istiyor gibiydi.
Ne düşündüğünü tahmin etmek zor değil.
Farkında
Bir şeylerin ters gittiğinin.

Ve bu sessizlik...
O kadar rahatsız edici bir sessizlik ki.
Hastanenin sesi!..
Sanki her şeyi duyabiliyormuşum gibi.
İnsanı deli ediyor.

Sesler beynimi kemirirken halamın hareketlenişi dikkatimi çekiyor.

-Shoto, bana söyleyecek şeylerin var gibi hissediyorum?..

Söyleyemem hala... Daha doğrusu ne söyleyebilirim?

Bana inanmayacak. Ben bile inanamıyorken kendime onu nasıl inandıracağım ki!

-Hala yemin ederim yanlış bir şey yapmadım. Okuldan sonra kendimi kötü hissediyordum ve... Ve sonra hastaneye gitmeye çalıştım ama uyuya kalmışım. Sonra sizi aradım, amcam geldi-

Olanlar o kadar hızlı bir şekilde, tüm gerçekliğiyle, gözümün önünden geçiyordu ki. Pişmanlığım ve suçluluğum tüm bedenimi sarıyor, kendimden tiksinmeme neden oluyordu.

Amcamı son kez görmüştüm o gece.
Ve onu kırmıştım!
Üstelik hayatıma dair hatırladığım hiçbir parça da yeri olmayan bir adam yüzünden...

Berbat hissediyorum.
İğrenç biriyim. Ben iğrenç biriyim. Ben iğrenç biriyim. Ben iğrenç biriyim. Ben iğrenç biriyim. Ben.

-Tatlım, senin yalan söylediğini hiç düşünmedim ve düşünmüyorum tamam mı? Sadece eksik bir şeyler var gibi... Her neyse bunları konuşmanın sırası değil. Şimdilik uyumaya çalış buna ihtiyacın var.

-Özür dilerim.

Göz yaşlarım boşalırcasına ağlarken halam da daha fazla içinde tutabilecek gibi değildi.
Eğer o adamı bırakmasaydım...
Her şey daha farklı olabilir miydi?
Uyku yavaş yavaş bedenimi ele geçirirken
Tek hatırladığım:
Amcamı benden alan o adamın yüzüydü.
O sağ kalmış mıydı?
.
.
.
.
.
.
.

Oldukça kısa ve boktan olan bu bölüm için özürlerimi sunuyorum. Bir an önce asıl olaylara gelmek istiyorum çünkü 🙏🙏

Bilgilerinize sunar keyifli alışverişler dilerim.💖💖💖