ကဲကွာ.. မအေလိုး စောက်ခြောက် နာတယ် ပြောဦး.. ပြောဦး.. ဖြောင်း... ငါတွယ်ရင် စောက်ခွက်တွေ ယောင်ကိုင်း ကုန်တော့မယ်... မင်းတော့...
အားးး... မနာပါဘူးသခင်.... အီးဟီးးးးး
ပါးစပ်ကသာ မနာဘူးပြောနေတာ မျက်ရည်များပင် ပိုးပိုးပေါက်ပေါက် ကျတယ်... ပါးလည်း ပူထူနေပြီဗျာ...
အေး... မအေလိုး.. မင်း က ပါးရိုက်တာကို မနာဘူး လို့ပြောတာ မလားကွ.... ငါထပ်ဆွဲပေးမယ်....
သခင် အဲ့လိုပြောပြီး ကလစ် ၅ ချောင်းရယ် သတင်းစာစက္ကူ ၃ရွက်လောက်ရယ် မီးခြစ်ရယ် ယူလာတယ်... အဲ့ပစ္စည်းတွေနဲ့အတူ သခင့် ရဲ့ ကြောက်စရာ အပြုံးကပါ တစ်ပါတည်း ပါလာတယ်..
ကျနော် ကြောက်လွန်းလို့ အသံတွေတောင်တုန်နေပြီ... အာခေါင်တွေလဲ ခြောက်ပြီး ရေလဲဆာနေပြီ...
သခင်ဘာလုပ်တော့မယ်မှန်းမသိသေးပေမယ့်... ကျနော်သေချာပေါက်အသားနာမယ် ဆိုတာ ကို သိပါတယ်ဗျာ.... အဲ့စိတ်နဲ့တင် လီးက လရည်ကြည်တေ ထွက်နေပြီ....
လက်ပြန်ကြိုးသာ တုပ်မထားဘူးဆိုရင် ကျနော် ဂွင်းတိုက်နေမိပြီဗျာ... ခုတော့ လီးလဲ အရမ်းတောင်နေတော့ လူက နေရတာ လူးလွန့်နေတာပဲ....
ကျနော် အတွေးတွေ နယ်ချဲ့နေစဥ် သခင် ကျနော့် အနားကို တစ်လှမ်းချင်း ယောကျ်ားပီသတဲ့ ခြေလှမ်းတွေနဲ့ လာတာ ကို တွေ့နေရတယ်... တကယ့်ကို ယောကျ်ားပီသတဲ့ သူပါဗျာ...
ဟျောင့်... ခွေးလိုးမ... မင်း က ပါးရိုက်တာ ကို မဖြုံဘူးမလား... မင်း ငယ်ငယ်က မီးကြောက်တာ ကို ငါ ကောင်းကောင်း သိတယ်...
ခု... မင်း ငါမပြီးခိုင်းသေးဘဲ အလိုလို လရည်တေကျ နေတာကို ငါ အတော် ဒေါသထွက်နေပြီ... ကြားလား ကိုမေကိုလိုး.. ခွေးမျိုး... အောက်တန်းစားခွေး...
ဟုတ်... ဟုတ်ကဲ့ သခင်...ကျနော်က မီးကို ကြောက်ပါတယ်ဗျ...အဲ့တာနဲ့ မနှိပ်စက်ပါနဲ့နော်....သခင်
စိတ်ချပါကွာ...ဟားးး. ငါက လူမြင်တဲ့နေရာတွေကို မလုပ်ပါဘူး ခွေးဖာသည်မသား လေးရဲ့... လူမမြင်ရတဲ့နေရာကိုတော့ ငါ အာမမခံ ဘူးနော်... ဝဲစားလေး.
