That Coffee Shop

Chapter 1: Every Ending Is a New Beginning

Song of this chapter: Michael Kiwanuka - Cold Little Heart

Yaşam sınavlarla dolu bir yolculuktur aslında ve her bir sınav bizi bambaşka noktalara taşır. Kim olduğumuzu, baş edemeyeceğimizi düşündüğümüz her duyguya galip geldiğimizde tanırız. Pek çok gece uyutmayan yeni maceralar sayesinde kendimizi bir adım öteye taşıyabiliriz ve hatta belki bu yolu yapayalnız yürürken anlarız yaşamın değerini. Ancak taşa toprağa takılarak, düşüp kalkarak ve kanayan yaralarımızı gözetmeksizin yürümeye devam edersek hayallerimize ulaşabiliriz. Geride bıraktıklarımıza değil, önümüze bakarsak aslında hiçbir şey o kadar zor değildir. Çünkü biliriz ki; çıkmaz sokakta geri adım atmak ilerlemek sayılır.

Dizlerindeki yaralarla, düşe kalka geldiği bu anda ise Jongin duygularını anlatacak bir kelime dahi bulamıyordu çünkü sonunda hayaline ulaşmış ve kendine ait 'That Coffee Shop' açılmıştı. Dokuz aydır gecesini gündüzüne katarak çalıştığına değmiş olan her şey somut haliyle karşısında duruyordu. Öyle pürüzsüz ve güzeldi ki bunu başarmış olmasına inanamıyordu.

Barın arkasına doğru ilerledi, yüzündeki tebessüme engel olamıyordu. Kalbi yerinden çıkacak gibi heyecanla çarparken etrafa bakındı. Her şeyi en ince detayına kadar planlamış, taşımış ve yerleştirmişti. Gri ve beyaz renklerin hakim olduğu bir kafeydi tıpkı çocukluğunda hayal ettiği gibi. Parmak uçlarını tezgahta gezdirdi, ona ait olanı hissetti. Ortalama bir büyüklükte insanların yorgun olduğunda yahut kafasını dinlemek istediğinde gelebileceği sakin bir yer olmasını istedi hep. Ufak bir arka bahçeye sahip yeşillikler içerisinde, uzun boydan boya temperli camları ile insana sanki bir filmdeymiş gibi hissettiriyordu.

Etrafın birkaç fotoğrafını çektikten sonra sonunda derin bir nefes aldı. "Ben var olduğum sürece burası yaşayacak."

Masanın üzerinde duran kağıdı aldı ve kapıya astı.

"01.08.2024 tarihinde açılıyoruz! Tüm mahalle sakinlerini bekleriz. Açılışa özel ilk gün yiyecek ve içecekler ikramımızdır."

Tüm ışıkların kapalı olduğundan emin olduktan sonra kapıyı kilitledi, alarmı kurdu ve yeni yuvasını ardında bırakarak evine doğru yürümeye başladı.

***

Ertesi sabah kapının çalmasıyla uykusundan uyanan Jongin önce saate baktı. Saat 09.25 gösterirken bu saatte gelenin kim olduğunu merak ediyordu. Hızlıca yatağından kalktı, dağılmış saçlarını elleri ile düzeltirken kapıyı açtı.

"Yarın görüşürüz derken bu saatte görüşmekten bahsetmiyordum." dedi gülerek.

"Ah, hadi ama kardeşini böyle mi karşılıyorsun?" dedi San ve içeri girdi. Jongin'in sağ omzunu sıktı, yüzünde alaycı bir ifadeyle konuşmaya devam etti. "Günaydın! Artık öğlene kadar uyuyacağın günler bitti. Seni yeni düzenine alıştırıyorum yahu."

San'ın her zamanki tavrına gözlerini devirdi. "Choi San, seni öldürmeden önce bize kahve koymaya ne dersin? Yüzümü yıkayıp geliyorum."

San ve Jongin'in çok eskiye dayanan bir dostluğu vardı. Jongin'in hayatta güvendiği nadir dostlarından birisiydi ve yeri özeldi. Tüm ilkleri beraber yaşamış bir ikiliydiler, Jongin'i onun kadar iyi tanıyan tek kişiydi belki de San.

Jongin hızlıca yüzünü yıkayıp, dişlerini fırçaladı. Mutfağa geldiğinde San'ı tezgaha yaslanmış telefonuna bakarak kıkırdarken buldu. "Şu Woo ile beni de bir tanıştırsan mı artık? Bu kıkırdamalar pek hayra alamet değil. Tam aptal aşıklara benziyorsun." dedi Jongin gülerek.

San yüzünü ekşitti. "Kıskançsın." Tezgahta duran el yapımı küçük poğaçalardan bir tanesini ağzına attı. "Açılışa getireceğim, özel bir günde tanışmanızı istiyorum." ağzındaki lokması bitmeden bir diğerini de tıkıştırdı. "Nasıl bu kadar lezzetli olabilir aklım almıyor, gerçekten dokunduğun her şey garip bir şekilde güzelleşiyor." diyerek sözüne devam etti, ağzından poğaça taneleri yere dökülüyordu.

"Düzgün ye şunu tanrı aşkına." dedi Jongin kahve makinesinden gelen sesle dikkatini o yöne çevirirken. Dolaptan iki tane kupa alıp kahveleri doldurdu, birini San'a uzattı.

Kupayı alıp sandalyeye oturdu. "Sen şimdi onu bunu boşver, Taemin'den ses soluk var mı? Açılışa davet edecek misin?"

Jongin duraksadı. Artık bu ismin ona ne hissettirdiğini bile bilmiyordu. Sevgi, nefret, acı, hayal kırıklığı ya da hayallerle harcanmış yıllar. Ne hissettiriyordu? Bilmiyordu.

"Aylar oldu, ne sesi soluğu olacak? Bitti işte." Kahvesinden bir yudum aldı, günü şimdi başlamıştı. "Açılış konusuna gelince..." dudakları yukarı doğru kıvrıldı. "Davet etmeyeceğim."

"Bu hayali kurarken seninle olan birisiydi o, bence ne olursa olsun davet etmelisin. Her şeyden önce arkadaşlığınız bunu hak ediyor." dedi San.

Jongin histerik bir kahkaha attı. Sadece hayalini kurarken onunla olması ancak bu hayali gerçekleştirirken acı içinde kıvrandığı gecelerde orada olmadığı gerçeği komikti.

"Fazla romantiksin, dikkat et üzerler." Konuyu kapatmaya çalışıyordu fakat San onu ikna etmek için fazla hevesliydi.

"İlişkinize olan saygısızlığını desteklemiyorum fakat bu ilişkiden önce bir arkadaşlık vardı Nini. Hepimiz çocuktuk bir zamanlar hani, yıldızlara bakar hayaller kurardık. Yan yana büyüdük, hiçbir şeyin hatırı yoksa bile bunun olmalı." dedi San. Ses tonu sakin ve buruktu.

"O günler geride kaldı, artık büyüdük. Bu saygısızlığı arkadaşlık adı altında güzellemeyeceğim. Artık önüme bakma vakti geldi, geçiyor bile. Taemin mevzusu bitti ve ben onsuz çizdiğim bu yolda yürümeyi öğrendim. Her bitiş yeni bir başlangıçtır ve bu başlangıçlarda sırtımızdaki yükleri taşımamalıyız." dedi Jongin ve bu sözleri söylerken içten hissetmişti.

Özgürdü ve tüm duygulardan arınmıştı. Boşluk hissinin de zamanla kaybolacağını biliyordu. Belki de Taemin ile olan ilişkisi bitmeseydi hayalleri için hiçbir zaman adım atamayacaktı.

"Her bitiş yeni bir başlangıçtır..." kendi kendine mırıldandı, yüzünde tebessüm vardı.

Yazar Notu:

Eski bir tutkum olan hikaye yazma isteğim yıllar sonra tekrar ortaya çıktı. Hikayem yaşanmış gerçek bir olaydan esinlenilmiştir. 

Kendimi mutlu hissettiğim bir alan olduğu için yazıyorum umarım 10 yıl aradan sonra ilk kez bir hikayemi bitirebilirim.

Değer verip vaktini ayıran, okuyan herkese teşekkür ederim. Kendimce bir şeyler deniyorum umarım keyif alırsınız...