Love Beyond Shadows (Santiago #1)

Six

Kabanata 6

"Ma wag nalang kaya kayong maglaho ng kakanin" Sabi ko kay nanay na abala sa pagluluto ng kakanin. Takot kasi ako dahil nga maulan halos 1 linggong walang tigil ang ulan."Di pwede nak, may sakit si bunso tapos wala tayong ulam mamayang gabi kaya kailangan talagang maglaho." Sabi ni inay. Iwan ko ba bat ang sama ng pakiramdam ko sa araw na'to, i felt like may masamang mangyayari.

"Oh Gio ihanda mo na yang lalagyan ng puto maya at kutsinta dahil maya-maya maglalaho na tayo" Utos ni ina kay Gio, ang pangalawa sa aming magkakapatid. "Opo inay, ito na ho" bitbit niya ang isang malinis na tupperware box kung saan dito ilalagay ni ina ang mga kakanin."Oh siya Hanna kayo muna ni Crystal dito ha at kami'y maglalaho na ni Gio. Wag mong hayaang maglaro yang si Crystal sa labas baka mas lalong uminit ang katawan niya. At ikaw naman bunso makinig kay ate ha."

Paalala ni inay samin ni Crystal. Ako kasi dapat ang kasama ngayon ni inay kaso nga lang nagkasakit si bunso kaya't ako'y maiiwan dito para bantayan siya. Kaya si Gio ang makakasama ni inay tutal walang pasok dahil Sabado naman.

"Opo ma makikinig na ako kay ate sige ma bye ma ingat kayo ni kuya ha"

"Sige paalam na mga anak ko.."

GABI na ngunit di parin nakakauwi sila inay. Medyo takot na ako at gusto ko ng lumabas at hanapin sila ang kaso nga lang ay umuulan ng malakas na at idagdag pang mas uminit ang katawan ni bunso ngayon.

"Ate... nasaan na sila n-nay?" tanong ni Crystal habang umuubo Takot na ako ngunit kailangan kong maging matapang upang di matakot ang kapatid ko. Kumain rin naman siya pinakain ko ng lugaw upang may laman ang tiyan niya habang ako'y dipa kumakain dahil inaantay ko sila ina. "Siguro pauwi na yon sila baka natagalan lang dahil sa ulan" yun lang ang madadahilan ko ngayon ngunit diko alam bat sobra-sobra ang nararamdaman kung kaba.

UMAGA na at di parin ako nakatulog dahil sa pag-aalala sa kay ina at sa kapatid ko at isa pang rason ang lagnat ni Crystal sobra na kasi ang init niya at panay iyak ito dahil sa init. Wala akong tulog talaga pero ayos lang basta't makauwi lang sila inay.

"Hanna, Crystal!!! Yung kapatid niyo andoon sa gym ng barangay" Sigaw ng aming kapitbahay na si aling Marta. Diko alam kung matutuwa ba ako o hindi dahil parang ang tono nito'y nalulungkot na iwan.

"T-tara ate *cough* puntahan natin *cough* sila inay"

"Pero di pwede alam mo namang dipa bumababa temperatura mo at baka mapano ka pa."

"Tara na ate.. takot na...a-ako *cough* b-baka napano na sila" iyak ng kapatid ko. Wala akong nagawa kundi ang pumunta ng barangay kasama siya grabe kasi mamilit itong kapatid ko. Naka sakay na kami ng tricycle di naman ganun kalayo ang barangay hall namin pero di kasi puwedeng maglakad kami dalawa lalo na't may lagnat itong isa.

"Ate si kuya Gio oh" Kaagad akong lumapit, habang papalapit ako natutuwa ako dahil safe lang siya akala ko si ina ang nakatalikod ngunit nawala ang ngiti ko ng diko nakita si inay. Si Gio ay nanginginig at basang basa. "Gio!! Bat ang basa mo? Hay nako kang bata ka!! Lagot ka kay nanay pag nakita ka niyang basa" Pananakot ko sakanya ngunit bigla nalang itong umiyak ng malakas at nag bitaw siya ng salita na kahit kailan man diko matatanggap.

"Ate..w-wala na... siya...w-wala na s-si inay"

Dream it was all a dream kaagad akong napabangon at wala sa sariling umiyak. Ganito lagi ang eksena ko kapag napanaginipan ko iyon. Iyak at iyak lamang ang magagawa ko. That dream kept hunting me. I blame myself for the tragedy. I was just a 14 year old back then wala akong magawa kundi ang umiyak habang hawak-hawak ko ang dalawa kong kapatid. It was painful, no it's tormenting. Pagkatapos non naospital si Crystal dahil sa dengue, yon pala ang dahilan ba't ganun ang kaniyang nararamdaman. Si Gio nama'y na ospital rin dahil nga galing ito sa rumaragasang tubig ng baha at mas minabuting tingnan ang kanyang katawan kung may mga tubig bang napasukan.

For me? It's painful it felt like I am being tortured not by physical but in emotional. The cause of death ni Inay ay ang pagkalunod sa baha. Di kasi siya agad na rescue at mas pinili niya kasing maunang mailigtas si Gio kesa sa kanya, the rescue boat are only suitable for 4 people, two rescuer and two citizen, dahil sa may isang tao ang na rescue bago na rescue si Gio kinakailangang isa lang ang ma i-rescue sa kanila ni inay at mas pinili ni inay na si Gio ang ma rescue.

I didn't blame my brother but I blame my fucking self. After the tragedy we needed to set our foot back. Dahil ako ang panganay kailangan kong magsumikap. I'm a 14 girl with a 12 year old brother and a 10 year old sister and yes it's hard subrang hirap. Kinuha ng tatay ko si Crystal when she's 12 noong una ayaw ko pero noong na confine uli si Crystal, I needed to make a choice so I let my asshole dad take her away from us actually, dapat kasi sila dalawa ni Gio but Gio being him he stood his ground and kept declining the offer of our asshole tatay.

Pero kahit ganun napalayo parin ako kay Gio since his turning grade 9, I choose to let my tita's took care of him in the Compostela Valley. Since taga Butuan kami kaya't mas pinili kung iwan muna siya sa mga tiyahin namin.

Dahil na sa tamang edad napili kong magtrabaho at ipagsabay ang pag-aaral. I'm smart. Yes I'm confident that I'm smart kaya nga naka pasok ako sa mga magagandang university back then di talaga ako into business or architect mas gusto ko kasi yung madali lang para maliwanagan kaagad sa kapatid ko. But I think it's all a destiny dahil dito talaga akong napunta and I guess I have luck?

I was 26 year old ng nakapasok ako sa kompanyang ito and it was owned by a woman who's surname is Han. She's a very nice and strict at the same time but that's the read why the company survive for how many years. She became my boss. She's cold and strict back then i thought she's a cold hearted woman. But in the end of the day she became my mother. Not by blood but by soul.

Namatay siya at the age if 65 walang any relatives ang pumunta sa kanyang libingan tanging ang board at ako lamang ang nag-asikaso sa kanyang libingan. Wala sa isip ko kung sino ang magiging bagong boss ng kompanya. Kaya di ako nag expect after 3 weeks sa kanyang pagpanaw her attorney wanted to talk to me akala ko kakasuhan ako ng kaso but it turned out that I'm the new owner of the Hanland. Binago niya ang last will niya a month before she died. All the money she has back then, had beed mine. At first ayoko but in the end of the day I accept it. Not because of the money, i accepted it because the employees wanted me to handle the company.

"I'm Hanna Rose Santiago no way a bitch can drag me down"

____________________
AN: A LOT OF TYPO TALAGA ESPECIALLY IN TAGALOG SINCE MY MOTHER TONGUE IS BISAYA BUT I HOPE YOU CAN UNDERSTAND IT PO. ಥ⁠‿⁠ಥ